(இ - ள்.) கோள் உடைக் குரவனே போல் சித்தனைக் குறுகி -
வலியமைந்த அவ்வாளாசிரியனைப் போலத் திருவுருக் கொண்டு சித்தனை
அடைந்து, சித்தா - சித்தனே, காளை ஆம் நீயும் - காளைப் பருவத்தினை
யுடைய நீயும், சாலக் கழிய மூப்பு அடைந்த யாமும் - மிக்க மூப்பினையுற்ற
யாமும், வாள் அமர் ஆடி - வாட்போர் புரிந்து, நம் தம் வலிகளும்
அளந்து காண்டும் - நம் ஆற்றல்களையும் வரை செய்து காண்போம்,
நகர்ப்புறத்து ஒரு சார் நாளைவா நாமும் வருதும் என்றான் - நகரின்
புறத்தே ஒரு பக்கத்தில் நாளை நீ வருவாயாக நாமும் வருவோம் என்று
கூறியருளினன்.

     கோள் - வலிமை. சாலக்கழிய, ஒரு பொருட் பன்மொழி; அளவின்றி
மூத்த என்றபடி. 'காளையா நீயும் சாலக்கழிய மூப்படைந்த யாமும்' என்றது
போரின் கண் அவனுக்கு ஊக்கத்தையும் மானத்தையும் எழுப்ப வேண்டி
யென்க. குமரன் வலியையும் விருத்தன் வலியையும் காண்போமென்றான்.
காண்டும், வருதும் என்பன தன்மைப் பன்மையெதிர்கால முற்றுக்கள். (11)

     (இ - ள்.) நாதன் ஆம் குரவன் கூற - இறைவனாகிய வாளாசிரியன்
கூற, நாலாம் பாதகன் - நாலாவது பாதகமாகிய காமத்தை மேற்கொண்ட
சித்தன், நன்று என உவந்து அதற்கு நேர்ந்தான் - நல்லது என்று மகிழ்ந்து
அதனுக்கு உடன்பட்டான்; படைக்கலக் குரவன் மீண்டு போதரும் அளவில்
- வாளாசிரியன் மீண்டு போகும் போது, வையம் புதை இருள் வெள்ளத்து
ஆழ - புவியானது நிறைந்த இருள் வெள்ளத்தில் முழுகும்படி, ஆதவன்
வையம் - சூரியன் தேரானது. முந்நீர் வெள்ளத்துள் ஆழ்ந்தது - கடல்
வெள்ளத்தில் முழுகியது.

     ஐம்பெரும் பாவங்களையெண்ணுமிடத்துக் காமம் நான்காம் எண்ணு
முறைக்கண் நிறுத்தப்படுதலின் 'நாலாம் பாதகன்' என்றார். வையம் - புவி,
தேர். அம்மா : அசை. (12)

     (பா - ம்.) * மாசிரு டணிந்த.