தொழவேண்டுமென்னும் ஆசை மேலே பொங்கி எழுதலால் அதிகரித்
தெழுகின்ற அன்புடையனாகி, மதுரேசன் மின்னு பொலம் கழல்
பங்கயயப்பதம் - மதுரைப்பிரானின் விளங்குகின்ற பொன்னலாகிய
வீரக்கழலணிந்த தாமரை மலர்போலுந் திருவடிகளை, நான் என்று பணிவேன்
எனப் பரிவு எய்தி - யான் என்று கண்டு வணங்குவேன் எனப் பரிவுகூர்ந்து,
கயல்புரை கண்ணி பங்கனை உன்னி - கயல்போலும் கண்களையுடைய உமை
பாகனாகிய அப்பெருமானைச் சிந்தித்துக் கொண்டே, கங்குலில் துயில்வான் -
இரவில் உறங்குவானாயினன்.

     பரிவு - அன்பு, துன்பம். கயற்புரை கண்ணிபங்கன் என்பதனைச்
சுட்டாகக் கொள்க. (6)

     (இ - ள்.) அன்று - அப்பொழுது, செம்பியர் கோமகன் கனவின் கண்
- காடு வெட்டி என்னும் சோழர் பெருமானது கனவினிடத்து, அருள்
வெள்ளி மாமன்றுள் நின்றவர் சித்தராய் எதிர் வந்து - அருள் மயமாகிய
பெரிய வெள்ளியம்பலத்திலே நின்றருளிய இறைவர் சித்த மூர்த்தியாய் எதிரே
வந்து, மன்னவ - அரசனே, நின் உளத்து ஒன்றும் அஞ்சல் - நின்
மனதின்கண் சிறிதும் அஞ்சற்க; ஒருத்தனாகி உருதிரிந்து - நீ ஒருவனாய்
மாறுவேடம் பூண்டு, தனித்து வந்து இன்று வந்தனை செய்து போதி என -
துணையின்றி வந்து இன்று வணங்கிப் போவாயாக என்று, புகன்றனர்
ஏகினார் - திருவாய்மலர்ந்தருளிச் சென்றனர்.

     போதி, த் : எழுத்துப்பேறு. புகன்றனர் : முற்றெச்சம். (7)

     (இ - ள்.) வேந்தன் கேட்டு விழித்து உணர்ந்து - சோழமன்னன்
(அவ்வருளிப் பாட்டினைக்) கேட்டு விழித்து அறிந்து, கிளர்ந்த அற்புதனாகி -
மிக்க வியப் புடையவனாய், ஈட்டு சேனை அமைச்சுளார் பிறர் யாரும் இன்றி -
தொகுக்கப்பட்ட சேனைகளும் மந்திரிகளும் வேறு யாரும் இல்லாமல்,
கங்குல்வாய் - அவ்விரவிரேயே, நல் அருள் துணை யாய் வழிகாட்ட - நல்ல
திருவருள் துணையாய் நின்று வழிகாண்பிக்க, அன்பு எனும் இவுளி
மேல்கொடு - அன்பு என்னுங் குதிரையிலேறி, நாட்டம் மூன்று உடையவன்
நாமவாள் கொடு - கண்கள் மூன்றுடைய இறைவனது திருநாமமாகிய
திருவைந்தெழுத்தென்னும் வாட்படையேந்தி, வழிக்கொளீஇ வருவான் -
வழிக்கொண்டு வருவானாயினன்.