வரவு நோக்கி முதலில் வியப்பும் பின் வருத்தமும் எய்தினர் என்க.
முன் போன்றே மீட்டும் வெல்லலாமென்னும் மனவலியுடையராயிருந்து பின்
அதனை இழந்தனரென்பார் 'வெல்லும் மனவலி யிழந்து' என்றார். வழக்கு
அலா வழக்கு - மெய் வழக்கல்லாத வழக்கு; கொடு வழக்கு. தமது தீமை
புலனாதல் குறித்து நாணமும், அரசன் ஒறுப்பன் என்பது கருதி அச்சமும்
உள்ளத்தே மிக்கனரென்க. (22)

     (இ - ள்.) மாதுலர் ஆகி வந்தோர் - மாமனாகி வந்த இறைவர்,
மருகனை - மருமகனை, தம் பின் வந்த - தமக்குப் பின் தோன்றிய, தாது
உலராத கோதை தன்னொடும் தழீஇ - தங்கையோடும் தழுவி, தம் கண்டம்
மீது உலராத சாம வேதம் ஆர்ப்பவர் போல் - தமது திருமிடற்றினின்றும்
நீங்காத சாமவேதத்தினைப் பாடுபவர் போல, வாய் விட்டு - வாய் திறந்து.
ஆதுலர் ஆனீர் - (நீங்கள்) வறியரானீர்கள்; அந்தோ ஐய என்று அழுது
நைந்தார் - ஐயகோ வென்று புலம்பி வருந்தினார்.

     மருகனையும் தங்கையையும் தழுவியென்க. கோதை - பெண். தம்பின்
வந்த கோதை - தங்கை. கோதை என்பது மாலையும் ஆகலின் அப்பெயருக்
கேற்பத் 'தாதுலராத' என அடை கொடுத்தார். தாது உலராத - மகரந்தம்
அறாத. அவரது அழுகையொலியும் சாமவேத இசை போல இனிமையா
யிருந்ததென்பார் 'சாம வேத மார்ப்பவர் போல் வாய்விட்டு' என்றார்.
அந்தோ, ஐய என்பன இரக்கப் பொருளில் வந்த இடைச் சொற்கள். (23)

     (இ - ள்.) குடங்கையின் நெடுங்கணாளும் - உள்ளங் கைபோல்
அகன்ற நீண்ட கண்களையுடைய தங்கையும், குமரனும் - புதல்வனும், வணிகர் தாளில் - வணிகரின் திருவடிகளில், தடம் கண் நீர் ஆட்ட - தம் பெரிய
கண்கள் அவற்றை நீராட்டும்படி, வீழ்ந்தார் - வீழ்ந்தனர்; தடக்கையால்
எடுத்துப் புல்லி - நீண்ட திருக்கரத்தினால் எடுத்துத் தழுவி, மடங்கல் ஏறு
அனையார் தாமும் - சிங்கவேற்றினையொத்த அவ்வணிகரும், அவர்தமை -
அவர்களை, தம் கண் நீர் நெடுங்கடல் வெள்ளத்து ஆழ்த்தி - தமது
கண்ணீராகிய பெரிய கடற்பெருக்கில் மூழ்குவித்து, குமரனை நேர்ந்து நைவார் - பின் புதல்வனைப் பார்த்து வருந்துவாராயினர்.