அன்பன் - பாணபத்திரனது, துனி வரும் பழங்கண் தீர்ப்பான் சுந்தரத்
தோன்றல் - துன்பத்தையும் அதனால் வந்த மெலிவையும் நீக்குவானாகிய
சோம சுந்தரக் கடவுளின், கீதம் கனிவரும் கரணை என்னும் கடலில் -
இசையாகக் கனிந்த கருணையாகிய கடலில், அன்பு என்னும் ஆற்றில் -
அன்பாகிய ஆற்றோடு, பனி வரும் கண்ணீர் வெள்ளம் பாய்ந்திட - குளிர்ந்த
ஆனந்தக் கண்ணீர் வெள்ளம் பாய, இன்பத்து ஆழ்ந்தார் - இன்பத்தில்
ஆழ்ந்தனர்.

     முனிவு - வெறுப்பு. இறைவன் அனாதி முத்தனாகலின் சீவன் முத்தரை
ஆதி முத்தர் என்றார்; தவத்தர் முத்தர் சித்தர் ஆதியானவர்கள் என்றுமாம்.
பழங்கண் - மெலிவு. தீர்க்கும்படி சுந்தரத் தோன்றல் பாடிய என
விரித்துரைத்தலுமாம். கடலில் ஆற்றாலே செவள்ளம் பாய; கடலிற் செல்லும்
ஆற்றிலே வெள்ளம் பாய என்றுமாம். (40)

     (இ - ள்.) மண்ணோர் - நிலவுலகிலுள்ளவருள், ஊடி வேறு ஒதுங்கி -
பிணங்கி வேறாக ஒதுங்கி, துன்ப உவரியுள் குளித்தார் - துன்பக் கடலுள்
மூழ்கிய மகளிர், தம்மில் கூடி வேறு அற்ற இன்பக் குளிர் கடல் வெள்ளத்து
ஆழ்ந்தார் - தாமாகவே தலைவர்களைக் கூடி வேறில்லாத இன்பமாகிய
குளிர்ந்த கடல் வெள்ளத்துள் ஆழ்ந்தார்கள்; நாடி வேறு இடைப் பிரிந்தார்
மேல் மனம் நடாத்தி - தலைவரைப் பிரிந்த மகளிர்) பொருள் முதலியவற்றை
நாடி மறுபுலத்துப் பிரிந்து சென்ற தலைவர் மேல் மனத்தைச் செலுத்தி, வேள்
அலைப்ப - மன்மதன் வருத்துதலைச் செய்ய, மேனி வாடி சோர்ந்து - உடல்
வாடி உள்ளஞ் சோர்ந்து, மம்மர் நோய் உழந்தார் - காம நோயால்
வருந்தினார்கள்.

     வேறு வாயிலின்றி என்பார் 'தம்மில்' என்றார். வேறற்ற - உடம்பு
ஒன்றாய. பிரிந்த மகளிர் என வருவிக்க. ஊடின ஆடவரும் மகளிரும்
என்றும், பிரிந்த ஆடவரும் மகளிரும் என்றும் பொதுவாக உரைத்தலுமாம்.
(41)

     (இ - ள்.) பைத்தலை விடவாய் நாகம் பல்பொறி மஞ்ஞை -
படத்தையுடைய தலையையும் நஞ்சு பொருந்திய வாயினையுமுடை
பாம்புகளும் பல பொறிகளையுடைய மயில்களும், நால்வாய் மத்தமான்
அரிமான் - தொங்குகின்ற வாயினையும் மத மயக்கத்தையுமுடைய
யானைகளும் சிங்கங்களும், புல்வாய் வல்லியம் - மான்களும் புலிகளும்,