முகப்பு		தொடக்கம்

2518 வன் காற்று அறைய ஒருங்கே மறிந்து கிடந்து அலர்ந்த மென் கால் கமலத் தடம்போல் பொலிந்தன மண்ணும் விண்ணும் என் காற்கு அளவின்மை காண்மின் என்பான் ஒத்து வான் நிமிர்ந்த தன் கால் பணிந்த என்பால் எம் பிரான தடங் கண்களே 42