முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

முதல் ஆயிரம் பெரியாழ்வார் பெரியாழ்வார் திருமொழி
புறம் புல்கல்
107 வட்டு நடுவே வளர்கின்ற மாணிக்க- மொட்டு நுனையில் முளைக்கின்ற முத்தே போல் சொட்டுச் சொட்டு என்னத் துளிக்கத் துளிக்க என் குட்டன் வந்து என்னைப் புறம்புல்குவான்       கோவிந்தன் என்னைப் புறம்புல்குவான்            (1)
108 கிண்கிணி கட்டிக் கிறி கட்டிக் கையினிற் கங்கணம் இட்டுக் கழுத்திற் தொடர் கட்டித் தன் கணத்தாலே சதிரா நடந்து வந்து என் கண்ணன் என்னைப் புறம்புல்குவான்       எம்பிரான் என்னைப் புறம்புல்குவான்            (2)
109 கத்தக் கதித்துக் கிடந்த பெருஞ்செல்வம் ஒத்துப் பொருந்திக்கொண்டு உண்ணாது மண் ஆள்வான் கொத்துத் தலைவன் குடிகெடத் தோன்றிய அத்தன் வந்து என்னைப் புறம்புல்குவான்       ஆயர்கள் ஏறு என் புறம்புல்குவான் (3)
110 நாந்தகம் ஏந்திய நம்பி சரண் என்று தாழ்ந்த தனஞ்சயற்கு ஆகி தரணியில் வேந்தர்கள் உட்க விசயன் மணித் திண்தேர் ஊர்ந்தவன் என்னைப் புறம்புல்குவான்       உம்பர்கோன் என்னைப் புறம்புல்குவான் (4)
111 வெண்கலப் பத்திரம் கட்டி விளையாடிக் கண் பல பெய்த கருந்தழைக் காவின் கீழ்ப் பண் பல பாடிப் பல்லாண்டு இசைப்ப பண்டு மண் பல கொண்டான் புறம்புல்குவான்       வாமனன் என்னைப் புறம்புல்குவான் (5)
112 சத்திரம் ஏந்தித் தனி ஒரு மாணியாய் உத்தர வேதியில் நின்ற ஒருவனைக் கத்திரியர் காணக் காணி முற்றும் கொண்ட பத்திராகாரன் புறம்புல்குவான்       பார் அளந்தான் என் புறம்புல்குவான் (6)
113 பொத்த உரலைக் கவிழ்த்து அதன்மேல் ஏறி தித்தித்த பாலும் தடாவினில் வெண்ணெயும் மெத்தத் திருவயிறு ஆர விழுங்கிய அத்தன் வந்து என்னைப் புறம்புல்குவான்       ஆழியான் என்னைப் புறம்புல்குவான் (7)
114 மூத்தவை காண முது மணற்குன்று ஏறிக் கூத்து உவந்து ஆடிக் குழலால் இசை பாடி வாய்த்த மறையோர் வணங்க இமையவர் ஏத்த வந்து என்னைப் புறம்புல்குவான்       எம்பிரான் என்னைப் புறம்புல்குவான் (8)
115 கற்பகக் காவு கருதிய காதலிக்கு இப்பொழுது ஈவன் என்று இந்திரன் காவினில்   நிற்பன செய்து நிலாத் திகழ் முற்றத்துள் உய்த்தவன் என்னைப் புறம்புல்குவான்       உம்பர்கோன் என்னைப் புறம்புல்குவான் (9)
116 ஆய்ச்சி அன்று ஆழிப் பிரான் புறம்புல்கிய வேய்த் தடந்தோளி சொல் விட்டுசித்தன் மகிழ்ந்து ஈத்த தமிழ் இவை ஈரைந்தும் வல்லவர் வாய்த்த நன்மக்களைப் பெற்று மகிழ்வரே             (10)