முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

முதல் ஆயிரம் பெரியாழ்வார் பெரியாழ்வார் திருமொழி
தாய்ப்பால் உண்ண அழைத்தல்
127 அரவு அணையாய் ஆயர் ஏறே       அம்மம் உண்ணத் துயிலெழாயே இரவும் உண்ணாது உறங்கி நீ போய்       இன்றும் உச்சி கொண்டதாலோ வரவுங் காணேன்;வயிறு அசைந்தாய்       வன முலைகள் சோர்ந்து பாயத் திரு உடைய வாய்மடுத்துத்       திளைத்து உதைத்துப் பருகிடாயே             (1)
128 வைத்த நெய்யும் காய்ந்த பாலும்       வடி தயிரும் நறு வெண்ணெயும் இத்தனையும் பெற்றறியேன்       எம்பிரான் நீ பிறந்த பின்னை எத்தனையும் செய்யப் பெற்றாய்;       ஏதும் செய்யேன் கதம் படாதே முத்து அனைய முறுவல் செய்து       மூக்கு உறிஞ்சி முலை உணாயே             (2)
129 தந்தம் மக்கள் அழுது சென்றால்       தாய்மார் ஆவார் தரிக்ககில்லார் வந்து நின்மேற் பூசல் செய்ய       வாழ வல்ல வாசுதேவா உந்தையார் உன்திறத்தர் அல்லர்       உன்னை நான் ஒன்று உரப்பமாட்டேன் நந்தகோபன் அணி சிறுவா       நான் சுரந்த முலை உணாயே             (3)
130 கஞ்சன்தன்னால் புணர்க்கப்பட்ட       கள்ளச் சகடு கலக்கு அழிய பஞ்சி அன்ன மெல்லடியால்       பாய்ந்த போது நொந்திடும் என்று அஞ்சினேன் காண் அமரர் கோவே       ஆயர் கூட்டத்து அளவன்றாலோ கஞ்சனை உன் வஞ்சனையால்       வலைப்படுத்தாய் முலை உணாயே             (4)
131 தீய புந்திக் கஞ்சன் உன்மேல்       சினம் உடையன் சோர்வு பார்த்து மாயந்தன்னால் வலைப்படுக்கில்       வாழகில்லேன் வாசுதேவா தாயர் வாய்ச்சொல் கருமம் கண்டாய்       சாற்றிச் சொன்னேன் போகவேண்டா ஆயர் பாடிக்கு அணிவிளக்கே       அமர்ந்து வந்து என் முலை உணாயே             (5)
132 மின் அனைய நுண் இடையார்       விரி குழல்மேல் நுழைந்த வண்டு இன் இசைக்கும் வில்லிபுத்தூர்       இனிது அமர்ந்தாய் உன்னைக் கண்டார் என்ன நோன்பு நோற்றாள் கொலோ       இவனைப் பெற்ற வயிறு உடையாள் என்னும் வார்த்தை எய்துவித்த       இருடிகேசா முலை உணாயே             (6)
133 பெண்டிர் வாழ்வார் நின் ஒப்பாரைப்       பெறுதும் என்னும் ஆசையாலே கண்டவர்கள் போக்கு ஒழிந்தார்       கண்ணிணையால் கலக்க நோக்கி வண்டு உலாம் பூங்குழலினார் உன்       வாயமுதம் உண்ண வேண்டிக் கொண்டு போவான் வந்து நின்றார்       கோவிந்தா நீ முலை உணாயே            (7)
134 இரு மலை போல் எதிர்ந்த மல்லர்       இருவர் அங்கம் எரிசெய்தாய் உன் திரு மலிந்து திகழு மார்வு       தேக்க வந்து என் அல்குல் ஏறி ஒரு முலையை வாய்மடுத்து       ஒரு முலையை நெருடிக்கொண்டு இரு முலையும் முறை முறையாய்       ஏங்கி ஏங்கி இருந்து உணாயே             (8)
135 அங் கமலப் போதகத்தில்       அணி கொள் முத்தம் சிந்தினாற்போல் செங் கமல முகம் வியர்ப்ப       தீமை செய்து இம் முற்றத்தூடே அங்கம் எல்லாம் புழுதியாக       அளைய வேண்டா அம்ம விம்ம அங்கு அமரர்க்கு அமுது அளித்த       அமரர் கோவே முலை உணாயே            (9)
136 ஓட ஓடக் கிண்கிணிகள்       ஒலிக்கும் ஓசைப் பாணியாலே பாடிப் பாடி வருகின்றாயைப்       பற்பநாபன் என்று இருந்தேன் ஆடி ஆடி அசைந்து அசைந்திட்டு       அதனுக்கு ஏற்ற கூத்தை ஆடி ஓடி ஒடிப் போய்விடாதே       உத்தமா நீ முலை உணாயே             (10)
137 வார் அணிந்த கொங்கை ஆய்ச்சி       மாதவா உண் என்ற மாற்றம் நீர் அணிந்த குவளை வாசம்       நிகழ நாறும் வில்லிபுத்தூர்ப் பார் அணிந்த தொல் புகழான்       பட்டர்பிரான் பாடல் வல்லார் சீர் அணிந்த செங்கண்மால் மேல்       சென்ற சிந்தை பெறுவர் தாமே            (11)