முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

முதல் ஆயிரம் பெரியாழ்வார் பெரியாழ்வார் திருமொழி
பாலக் கிரீடை
201 வெண்ணெய் விழுங்கி வெறுங் கலத்தை       வெற்பிடை இட்டு அதன் ஓசை கேட்கும் கண்ணபிரான் கற்ற கல்வி தன்னைக்       காக்ககில்லோம் உன்மகனைக் காவாய் புண்ணிற் புளிப் பெய்தால் ஒக்கும் தீமை       புரை புரையால் இவை செய்ய வல்ல அண்ணற் கண்ணான் ஓர் மகனைப் பெற்ற       அசோதை நங்காய் உன்மகனைக் கூவாய்             (1)
202 வருக வருக வருக இங்கே       வாமன நம்பீ வருக இங்கே கரிய குழல் செய்ய வாய் முகத்து எம்       காகுத்த நம்பீ வருக இங்கே அரியன் இவன் எனக்கு இன்று நங்காய்       அஞ்சனவண்ணா அசலகத்தார் பரிபவம் பேசத் தரிக்ககில்லேன்       பாவியேனுக்கு இங்கே போதராயே             (2)
203 திரு உடைப் பிள்ளைதான் தீயவாறு       தேக்கம் ஒன்றும் இலன் தேசு உடையன் உருக வைத்த குடத்தோடு வெண்ணெய்       உறிஞ்சி உடைத்திட்டுப் போந்து நின்றான் அருகு இருந்தார் தம்மை அநியாயம்       செய்வதுதான் வழக்கோ? அசோதாய் வருக என்று உன்மகன் தன்னைக் கூவாய்       வாழ ஒட்டான் மதுசூதனனே             (3)
204 கொண்டல்வண்ணா இங்கே போதராயே       கோயிற் பிள்ளாய் இங்கே போதராயே தெண் திரை சூழ் திருப்பேர்க் கிடந்த       திருநாரணா இங்கே போதராயே உண்டு வந்தேன் அம்மம் என்று சொல்லி       ஓடி அகம் புக ஆய்ச்சிதானும் கண்டு எதிரே சென்று எடுத்துக்கொள்ளக்       கண்ணபிரான் கற்ற கல்வி தானே             (4)
205 பாலைக் கறந்து அடுப்பு ஏற வைத்துப்       பல்வளையாள் என்மகள் இருப்ப மேலை அகத்தே நெருப்பு வேண்டிச்       சென்று இறைப்பொழுது அங்கே பேசி நின்றேன் சாளக்கிராமம் உடைய நம்பி       சாய்த்துப் பருகிட்டுப் போந்து நின்றான் ஆலைக் கரும்பின் மொழி அனைய       அசோதை நங்காய் உன்மகனைக் கூவாய்             (5)
206 போதர் கண்டாய் இங்கே போதர் கண்டாய்       போதரேன் என்னாதே போதர் கண்டாய் ஏதேனும் சொல்லி அசலகத்தார்       ஏதேனும் பேச நான் கேட்கமாட்டேன் கோதுகலம் உடைக்குட்டனேயோ       குன்று எடுத்தாய் குடம் ஆடு கூத்தா வேதப் பொருளே என் வேங்கடவா       வித்தகனே இங்கே போதராயே 6
207 செந்நெல் அரிசி சிறு பருப்புச்       செய்த அக்காரம் நறுநெய் பாலால் பன்னிரண்டு திருவோணம் அட்டேன்       பண்டும் இப் பிள்ளை பரிசு அறிவன் இன்னம் உகப்பன் நான் என்று சொல்லி       எல்லாம் விழுங்கிட்டுப் போந்து நின்றான் உன்மகன் தன்னை அசோதை நங்காய்       கூவிக் கொள்ளாய் இவையும் சிலவே             (7)
208 கேசவனே இங்கே போதராயே       கில்லேன் என்னாது இங்கே போதராயே நேசம் இலாதார் அகத்து இருந்து       நீ விளையாடாதே போதராயே தூசனம் சொல்லும் தொழுத்தைமாரும்       தொண்டரும் நின்ற இடத்தில் நின்று தாய்சொல்லுக் கொள்வது தன்மம் கண்டாய்       தாமோதரா இங்கே போதராயே (8)
209 கன்னல் இலட்டுவத்தோடு சீடை       காரெள்ளின் உண்டை கலத்தில் இட்டு என் அகம் என்று நான் வைத்துப் போந்தேன்       இவன் புக்கு அவற்றைப் பெறுத்திப் போந்தான் பின்னும் அகம் புக்கு உறியை நோக்கிப்       பிறங்குஒளி வெண்ணெயும் சோதிக்கின்றான் உன்மகன் தன்னை அசோதை நங்காய்       கூவிக் கொள்ளாய் இவையும் சிலவே             (9)
210 சொல்லில் அரசிப் படுதி நங்காய்       சூழல் உடையன் உன்பிள்ளை தானே இல்லம் புகுந்து என்மகளைக் கூவிக்       கையில் வளையைக் கழற்றிக்கொண்டு கொல்லையில் நின்றும் கொணர்ந்து விற்ற       அங்கு ஒருத்திக்கு அவ் வளை கொடுத்து நல்லன நாவற் பழங்கள் கொண்டு       நான் அல்லேன் என்று சிரிக்கின்றானே             (10)
211 வண்டு களித்து இரைக்கும் பொழில் சூழ் வருபுனற் காவிரித் தென்னரங்கன் பண்டு அவன் செய்த கிரீடை எல்லாம் பட்டர்பிரான் விட்டுசித்தன் பாடல் கொண்டு இவை பாடிக் குனிக்க வல்லார் கோவிந்தன்தன் அடியார்கள் ஆகி எண் திசைக்கும் விளக்காகி நிற்பார் இணையடி என்தலை மேலனவே             (11)