முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

முதல் ஆயிரம் பெரியாழ்வார் பெரியாழ்வார் திருமொழி
கண்ணன் மீண்டுவருங் கோலம் கண்டு அன்னை மகிழ்தல்
243 சீலைக் குதம்பை ஒருகாது ஒருகாது       செந்நிற மேற் தோன்றிப்பூ கோலப் பணைக் கச்சும் கூறை- உடையும்       குளிர் முத்தின் கோடாலமும் காலிப் பின்னே வருகின்ற கடல்வண்ணன்       வேடத்தை வந்து காணீர் ஞாலத்துப் புத்திரனைப் பெற்றார் நங்கைமீர்       நானே மற்று ஆரும் இல்லை (1)
244 கன்னி நன் மா மதில் சூழ்தரு பூம்பொழிற்       காவிரித் தென்னரங்கம் மன்னிய சீர் மதுசூதனா கேசவா       பாவியேன் வாழ்வு உகந்து உன்னை இளங்கன்று மேய்க்கச் சிறுகாலே       ஊட்டி ஒருப்படுத்தேன் என்னின் மனம் வலியாள் ஒரு பெண் இல்லை       என்குட்டனே முத்தம் தா (2)
245 காடுகள் ஊடு போய்க் கன்றுகள் மேய்த்து       மறியோடிக் கார்க்கோடற்பூச் சூடி வருகின்ற தாமோதரா கற்றுத்       தூளி காண் உன் உடம்பு பேடை மயிற் சாயற் பின்னை மணாளா       நீராட்டு அமைத்து வைத்தேன் ஆடி அமுதுசெய் அப்பனும் உண்டிலன்       உன்னோடு உடனே உண்பான் (3)
246 கடி ஆர் பொழில் அணி வேங்கடவா கரும்       போரேறே நீ உகக்கும் குடையும் செருப்பும் குழலும் தருவிக்கக்       கொள்ளாதே போனாய் மாலே கடிய வெங் கானிடைக் கன்றின் பின் போன       சிறுக்குட்டச் செங் கமல- அடியும் வெதும்பி உன்கண்கள் சிவந்தாய்       அசைந்திட்டாய் நீ எம்பிரான் (4)
247 பற்றார் நடுங்க முன் பாஞ்சசன்னியத்தை       வாய்வைத்த போரேறே என் சிற்றாயர் சிங்கமே சீதை மணாளா       சிறுக்குட்டச் செங்கண் மாலே சிற்றாடையும் சிறுப்பத்திரமும் இவை       கட்டிலின் மேல் வைத்துப் போய் கற்றாயரோடு நீ கன்றுகள் மேய்த்துக்       கலந்து உடன் வந்தாய் போலும் (5)
248 அஞ்சுடர் ஆழி உன் கையகத்து ஏந்தும்       அழகா நீ பொய்கை புக்கு நஞ்சு உமிழ் நாகத்தினோடு பிணங்கவும்       நான் உயிர் வாழ்ந்திருந்தேன் என் செய்ய என்னை வயிறு மறுக்கினாய்?       ஏதும் ஓர் அச்சம் இல்லை கஞ்சன் மனத்துக்கு உகப்பனவே செய்தாய்       காயாம்பூ வண்ணம் கொண்டாய்            (6)
249 பன்றியும் ஆமையும் மீனமும் ஆகிய       பாற்கடல் வண்ணா உன்மேல் கன்றின் உருவாகி மேய்புலத்தே வந்த       கள்ள அசுரர் தம்மைச் சென்று பிடித்துச் சிறுக்கைகளாலே       விளங்காய் எறிந்தாய் போலும் என்றும் என்பிள்ளைக்குத் தீமைகள் செய்வார்கள்       அங்ஙனம் ஆவர்களே (7)
250 கேட்டு அறியாதன கேட்கின்றேன் கேசவா       கோவலர் இந்திரற்குக் காட்டிய சோறும் கறியும் தயிரும்       கலந்து உடன் உண்டாய் போலும் ஊட்ட முதல் இலேன் உன்தன்னைக் கொண்டு       ஒருபோதும் எனக்கு அரிது வாட்டம் இலாப் புகழ் வாசுதேவா உன்னை       அஞ்சுவன் இன்று தொட்டும்             (8)
251 திண் ஆர் வெண்சங்கு உடையாய் திருநாள் திரு       வோணம் இன்று எழு நாள்;முன் பண்நேர் மொழியாரைக் கூவி முளை அட்டிப்       பல்லாண்டு கூறுவித்தேன் கண்ணாலம் செய்யக் கறியும் கலத்தது       அரிசியும் ஆக்கி வைத்தேன் கண்ணா நீ நாளைத்தொட்டுக் கன்றின் பின் போகேல்       கோலம் செய்து இங்கே இரு (9)
252 புற்றரவு அல்குல் அசோதை நல் ஆய்ச்சி தன்       புத்திரன் கோவிந்தனைக் கற்றினம் மேய்த்து வரக் கண்டு உகந்து அவள்       கற்பித்த மாற்றம் எல்லாம் செற்றம் இலாதவர் வாழ்தரு தென்புது       வை விட்டுசித்தன் சொல் கற்று இவை பாட வல்லார் கடல்வண்ணன்       கழலிணை காண்பர்களே             (10)