முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

இரண்டாம் ஆயிரம் திருமங்கை ஆழ்வார் பெரிய திருமொழி
திருச்சாளக்கிராமம்
987 கலையும் கரியும் பரிமாவும்       திரியும் கானம் கடந்துபோய் சிலையும் கணையும் துணையாகச்       சென்றான் வென்றிச் செருக்களத்து மலை கொண்டு அலை நீர் அணை கட்டி       மதிள் நீர் இலங்கை வாள் அரக்கர் தலைவன் தலை பத்து அறுத்து உகந்தான்       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (1)
988 கடம் சூழ் கரியும் பரிமாவும்       ஒலி மாத் தேரும் காலாளும் உடன் சூழ்ந்து எழுந்த கடி இலங்கை       பொடியா வடி வாய்ச் சரம் துரந்தான்- இடம் சூழ்ந்து எங்கும் இரு விசும்பில்       இமையோர் வணங்க மணம் கமழும் தடம் சூழ்ந்து எங்கும் அழகு ஆய       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (2)
989 உலவு திரையும் குல வரையும்       ஊழி முதலா எண் திக்கும் நிலவும் சுடரும் இருளும் ஆய்       நின்றான் வென்றி விறல் ஆழி வலவன் வானோர்-தம் பெருமான்       மருவா அரக்கர்க்கு எஞ்ஞான்றும் சலவன்-சலம் சூழ்ந்து அழகு ஆய       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (3)
990 ஊரான் குடந்தை உத்தமன்       ஒரு கால் இரு கால் சிலை வளையத் தேரா அரக்கர் தேர்-வெள்ளம்       செற்றான் வற்றா வரு புனல் சூழ் பேரான் பேர் ஆயிரம் உடையான்       பிறங்கு சிறை வண்டு அறைகின்ற தாரான்-தாரா வயல் சூழ்ந்த       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (4)
991 அடுத்து ஆர்த்து எழுந்தாள் பில வாய் விட்டு       அலற அவள் மூக்கு அயில் வாளால் விடுத்தான் விளங்கு சுடர் ஆழி       விண்ணோர் பெருமான் நண்ணார்முன் கடுத்து ஆர்த்து எழுந்த பெரு மழையைக்       கல் ஒன்று ஏந்தி இன நிரைக்காத் தடுத்தான்-தடம் சூழ்ந்து அழகு ஆய       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (5)
992 தாய் ஆய் வந்த பேய் உயிரும்       தயிரும் விழுதும் உடன் உண்ட வாயான் தூய வரி உருவின்       குறளாய்ச் சென்று மாவலியை ஏயான் இரப்ப மூவடி மண்       இன்றே தா என்று உலகு ஏழும் தாயான் காயா மலர் வண்ணன்-       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (6)
993 ஏனோர் அஞ்ச வெம் சமத்துள்       அரி ஆய் பரிய இரணியனை ஊன் ஆர் அகலம் பிளவு எடுத்த       ஒருவன் தானே இரு சுடர் ஆய் வான் ஆய் தீ ஆய் மாருதம் ஆய்       மலை ஆய் அலை நீர் உலகு அனைத்தும் தான் ஆய் தானும் ஆனான்-தன்       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (7)
994 வெந்தார் என்பும் சுடு நீறும்       மெய்யில் பூசி கையகத்து ஓர் சந்து ஆர் தலைகொண்டு உலகு ஏழும்       திரியும் பெரியோன்-தான் சென்று என் எந்தாய் சாபம் தீர் என்ன       இலங்கு அமுது நீர் திருமார்வில் தந்தான்-சந்து ஆர் பொழில் சூழ்ந்த       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (8)
995 தொண்டு ஆம் இனமும் இமையோரும்       துணை நூல் மார்வின் அந்தணரும் அண்டா எமக்கே அருளாய் என்று       அணையும் கோயில் அருகு எல்லாம் வண்டு ஆர் பொழிலின் பழனத்து       வயலின் அயலே கயல் பாயத் தண் தாமரைகள் முகம் அலர்த்தும்       சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே             (9)
996 தாரா ஆரும் வயல் சூழ்ந்த       சாளக்கிராமத்து அடிகளை கார் ஆர் புறவின் மங்கை வேந்தன்       கலியன் ஒலிசெய் தமிழ்மாலை ஆர் ஆர் உலகத்து அறிவு உடையார்       அமரர் நல் நாட்டு அரசு ஆளப் பேர் ஆயிரமும் ஓதுமின்கள்       அன்றி இவையே பிதற்றுமினே             (10)