முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

நான்காம் ஆயிரம் நம்மாழ்வார் திருவாய் மொழி
எம்பெருமானது சேர்க்கையால் பெற்ற இன்பம்
3136 கோவை வாயாள்பொருட்டு ஏற்றின்       எருத்தம் இறுத்தாய் மதிள் இலங்கைக் கோவை வீயச் சிலை குனித்தாய்       குல நல் யானை மருப்பு ஒசித்தாய் பூவை வீயா நீர் தூவிப்       போதால் வணங்கேனேலும் நின் பூவை வீயாம் மேனிக்குப்       பூசும் சாந்து என் நெஞ்சமே             (1)
3137 பூசும் சாந்து என் நெஞ்சமே       புனையும் கண்ணி எனதுடைய வாசகம் செய் மாலையே       வான் பட்டு ஆடையும் அஃதே தேசம் ஆன அணிகலனும்       என் கைகூப்புச் செய்கையே ஈசன் ஞாலம் உண்டு உமிழ்ந்த       எந்தை ஏக மூர்த்திக்கே             (2)
3138 ஏக மூர்த்தி இரு மூர்த்தி       மூன்று மூர்த்தி பல மூர்த்தி ஆகி ஐந்து பூதம் ஆய்       இரண்டு சுடர் ஆய் அருவு ஆகி நாகம் ஏறி நடுக் கடலுள்       துயின்ற நாராயணனே உன் ஆகம் முற்றும் அகத்து அடக்கி       ஆவி அல்லல் மாய்த்ததே             (3)
3139 மாய்த்தல் எண்ணி வாய் முலை       தந்த மாயப் பேய் உயிர் மாய்த்த ஆய மாயனே வாமனனே மாதவா பூத் தண் மாலை கொண்டு உன்னைப்       போதால் வணங்கேனேலும் நின் பூத் தண் மாலை நெடு முடிக்குப்       புனையும் கண்ணி எனது உயிரே             (4)
3140 கண்ணி எனது உயிர் காதல்       கனகச் சோதி முடி முதலா எண் இல் பல் கலன்களும்       ஏலும் ஆடையும் அஃதே நண்ணி மூவுலகும்       நவிற்றும் கீர்த்தியும் அஃதே கண்ணன் எம் பிரான் எம்மான்       கால சக்கரத்தானுக்கே             (5)
3141 கால சக்கரத்தொடு வெண்       சங்கம் கை ஏந்தினாய் ஞாலம் முற்றும் உண்டு உமிழ்ந்த       நாராயணனே என்று என்று ஓலம் இட்டு நான் அழைத்தால்       ஒன்றும் வாராயாகிலும் கோலம் ஆம் என் சென்னிக்கு உன்       கமலம் அன்ன குரைகழலே             (6)
3142 குரை கழல்கள் நீட்டி மண்       கொண்ட கோல வாமனா குரை கழல் கைகூப்புவார்கள்       கூட நின்ற மாயனே விரை கொள் பூவும் நீரும் கொண்டு       ஏத்தமாட்டேனேலும் உன் உரை கொள் சோதித் திரு உருவம்       என்னது ஆவி மேலதே             (7)
3143 என்னது ஆவி மேலையாய்       ஏர் கொள் ஏழ் உலகமும் துன்னி முற்றும் ஆகி நின்ற       சோதி ஞான மூர்த்தியாய் உன்னது என்னது ஆவியும்       என்னது உன்னது ஆவியும் இன்ன வண்ணமே நின்றாய்       என்று உரைக்க வல்லேனே?             (8)
3144 உரைக்க வல்லேன் அல்லேன் உன்       உலப்பு இல் கீர்த்தி வெள்ளத்தின் கரைக்கண் என்று செல்வன் நான்?       காதல் மையல் ஏறினேன் புரைப்பு இலாத பரம்பரனே       பொய் இலாத பரஞ்சுடரே இரைத்து நல்ல மேன்மக்கள்       ஏத்த யானும் ஏத்தினேன்             (9)
3145 யானும் ஏத்தி ஏழ் உலகும்       முற்றும் ஏத்தி பின்னையும் தானும் ஏத்திலும் தன்னை       ஏத்த ஏத்த எங்கு எய்தும்? தேனும் பாலும் கன்னலும்       அமுதும் ஆகித் தித்திப்ப யானும் எம் பிரானையே       ஏத்தினேன் யான் உய்வானே             (10)
3146 உய்வு உபாயம் மற்று இன்மை தேறி       கண்ணன் ஒண் கழல்கள் மேல் செய்ய தாமரைப் பழனத்       தென்னன் குருகூர்ச் சடகோபன் பொய் இல் பாடல் ஆயிரத்துள்       இவையும் பத்தும் வல்லார்கள் வையம் மன்னி வீற்றிருந்து       விண்ணும் ஆள்வர் மண்ணூடே             (11)