முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

நான்காம் ஆயிரம் நம்மாழ்வார் திருவாய் மொழி
அடியார்திருக்கூட்டத்தைக் கண்டு வாழ்த்தல்
3235 பொலிக பொலிக பொலிக       போயிற்று வல் உயிர்ச் சாபம் நலியும் நரகமும் நைந்த       நமனுக்கு இங்கு யாது ஒன்றும் இல்லை கலியும் கெடும் கண்டுகொண்மின்       கடல்வண்ணன் பூதங்கள் மண்மேல் மலியப் புகுந்து இசை பாடி       ஆடி உழிதரக் கண்டோம்      (1)
3236 கண்டோம் கண்டோம் கண்டோம்       கண்ணுக்கு இனியன கண்டோம் தொண்டீர் எல்லீரும் வாரீர்       தொழுது தொழுது நின்று ஆர்த்தும் வண்டு ஆர் தண் அம் துழாயான்       மாதவன் பூதங்கள் மண்மேல் பண் தான் பாடி நின்று ஆடி       பரந்து திரிகின்றனவே             (2)
3237 திரியும் கலியுகம் நீங்கி       தேவர்கள் தாமும் புகுந்து பெரிய கிதயுகம் பற்றி       பேரின்ப வெள்ளம் பெருக கரிய முகில்வண்ணன் எம்மான்       கடல்வண்ணன் பூதங்கள் மண்மேல் இரியப் புகுந்து இசை பாடி       எங்கும் இடம் கொண்டனவே             (3)
3238 இடம் கொள் சமயத்தை எல்லாம்       எடுத்துக் களைவன போலே தடம் கடல் பள்ளிப் பெருமான்       தன்னுடைப் பூதங்களே ஆய் கிடந்தும் இருந்தும் எழுந்தும்       கீதம் பலபல பாடி நடந்தும் பறந்தும் குனித்தும்       நாடகம் செய்கின்றனவே             (4)
3239 செய்கின்றது என் கண்ணுக்கு ஒன்றே       ஒக்கின்றது இவ் உலகத்து வைகுந்தன் பூதங்களே ஆய்       மாயத்தினால் எங்கும் மன்னி ஐயம் ஒன்று இல்லை அரக்கர்       அசுரர் பிறந்தீர் உள்ளீரேல் உய்யும் வகை இல்லை தொண்டீர்       ஊழி பெயர்த்திடும் கொன்றே             (5)
3240 கொன்று உயிர் உண்ணும் விசாதி       பகை பசி தீயன எல்லாம் நின்று இவ் உலகில் கடிவான்       நேமிப் பிரான் தமர் போந்தார்  நன்று இசை பாடியும் துள்ளி       ஆடியும் ஞாலம் பரந்தார்  சென்று தொழுது உய்ம்மின் தொண்டீர்!       சிந்தையைச் செந்நிறுத்தியே (6)
3241 நிறுத்தி நும் உள்ளத்துக் கொள்ளும்       தெய்வங்கள் உம்மை உய்யக்கொள் மறுத்தும் அவனோடே கண்டீர்       மார்க்கண்டேயனும் கரியே கறுத்த மனம் ஒன்றும் வேண்டா       கண்ணன் அல்லால் தெய்வம் இல்லை இறுப்பது எல்லாம் அவன் மூர்த்தி       யாயவர்க்கே இறுமினே             (7)
3242 இறுக்கும் இறை இறுத்து உண்ண       எவ் உலகுக்கும் தன் மூர்த்தி நிறுத்தினான் தெய்வங்கள் ஆக       அத் தெய்வ நாயகன் தானே மறுத் திரு மார்வன் அவன் தன்       பூதங்கள் கீதங்கள் பாடி வெறுப்பு இன்றி ஞாலத்து மிக்கார்       மேவித் தொழுது உய்ம்மின் நீரே             (8)
3243 மேவித் தொழுது உய்ம்மின் நீர்கள்       வேதப் புனித இருக்கை நாவில் கொண்டு அச்சுதன் தன்னை       ஞானவிதி பிழையாமே பூவில் புகையும் விளக்கும்       சாந்தமும் நீரும் மலிந்து மேவித் தொழும் அடியாரும்       பகவரும் மிக்கது உலகே             (9)
3244 மிக்க உலகுகள் தோறும்       மேவி கண்ணன் திருமூர்த்தி நக்க பிரானோடு அயனும்       இந்திரனும் முதலாகத் தொக்க அமரர் குழாங்கள்       எங்கும் பரந்தன தொண்டீர் ஒக்கத் தொழ கிற்றிராகில்       கலியுகம் ஒன்றும் இல்லையே             (10)
3245 கலியுகம் ஒன்றும் இன்றிக்கே தன்       அடியார்க்கு அருள்செய்யும் மலியும் சுடர் ஒளி மூர்த்தி       மாயப் பிரான் கண்ணன் தன்னை கலி வயல் தென் நன் குருகூர்க்       காரிமாறன் சடகோபன் ஒலி புகழ் ஆயிரத்து இப் பத்து       உள்ளத்தை மாசு அறுக்குமே             (11)