முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

நான்காம் ஆயிரம் நம்மாழ்வார் திருவாய் மொழி
உருவெளிப்பாடு கண்ட தலைவி தாயரை மறுத்துரைத்தல் (திருக்குறுங்குடி)
3268 எங்ஙனேயோ அன்னைமீர்காள்       என்னை முனிவது நீர்? நங்கள் கோலத் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் சங்கினோடும் நேமியோடும்       தாமரைக் கண்களோடும் செங்கனி வாய் ஒன்றினோடும்       செல்கின்றது என் நெஞ்சமே             (1)
3269 என் நெஞ்சினால் நோக்கிக் காணீர்       என்னை முனியாதே தென் நன் சோலைத் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் மின்னு நூலும் குண்டலமும்       மார்பில் திருமறுவும் மன்னு பூணும் நான்கு தோளும்       வந்து எங்கும் நின்றிடுமே             (2)
3270 நின்றிடும் திசைக்கும் நையும் என்று       அன்னையரும் முனிதிர் குன்ற மாடத் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் வென்றி வில்லும் தண்டும் வாளும்       சக்கரமும் சங்கமும் நின்று தோன்றிக் கண்ணுள் நீங்கா       நெஞ்சுள்ளும் நீங்காவே             (3)
3271 நீங்க நில்லா கண்ண நீர்கள் என்று       அன்னையரும் முனிதிர் தேன் கொள் சோலைத் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் பூந் தண் மாலைத் தண் துழாயும்       பொன் முடியும் வடிவும் பாங்கு தோன்றும் பட்டும் நாணும்       பாவியேன் பக்கத்தவே             (4)
3272 பக்கம் நோக்கி நிற்கும் நையும் என்று       அன்னையரும் முனிதிர் தக்க கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் தொக்க சோதித் தொண்டை வாயும்       நீண்ட புருவங்களும் தக்க தாமரைக் கண்ணும் பாவியேன்       ஆவியின் மேலனவே             (5)
3273 மேலும் வன் பழி நம் குடிக்கு இவள் என்று       அன்னை காணக்கொடாள் சோலை சூழ் தண் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் கோல நீள் கொடி மூக்கும் தாமரைக்       கண்ணும் கனி வாயும் நீல மேனியும் நான்கு தோளும்       என் நெஞ்சம் நிறைந்தனவே             (6)
3274 நிறைந்த வன் பழி நம் குடிக்கு இவள் என்று       அன்னை காணக்கொடாள் சிறந்த கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் நிறைந்த சோதி வெள்ளம் சூழ்ந்த       நீண்ட பொன் மேனியொடும் நிறைந்து என் உள்ளே நின்றொழிந்தான்       நேமி அங்கை உளதே            (7)
3275 கையுள் நன் முகம் வைக்கும் நையும் என்று       அன்னையரும் முனிதிர் மை கொள் மாடத் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் செய்ய தாமரைக் கண்ணும் அல்குலும்       சிற்றிடையும் வடிவும் மொய்ய நீள் குழல் தாழ்ந்த தோள்களும்       பாவியேன் முன் நிற்குமே             (8)
3276 முன் நின்றாய் என்று தோழிமார்களும்       அன்னையரும் முனிதிர் மன்னு மாடத் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் சென்னி நீள் முடி ஆதி ஆய       உலப்பு இல் அணிகலத்தன் கன்னல் பால் அமுது ஆகி வந்து என்       நெஞ்சம் கழியானே             (9)
3277 கழிய மிக்கது ஓர் காதலள் இவள் என்று       அன்னை காணக்கொடாள் வழு இல் கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி       நம்பியை நான் கண்டபின் குழுமித் தேவர் குழாங்கள் கைதொழச்       சோதி வெள்ளத்தினுள்ளே எழுவது ஓர் உரு என் நெஞ்சுள் எழும்       ஆர்க்கும் அறிவு அரிதே (10)
3278 அறிவு அரிய பிரானை       ஆழி அங்கையனையே அலற்றி நறிய நன் மலர் நாடி       நன் குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன குறி கொள் ஆயிரத்துள் இவை பத்தும்       திருக்குறுங்குடி அதன்மேல் அறியக் கற்று வல்லார்       வைட்டவர் ஆழ் கடல் ஞாலத்துள்ளே            (11)