முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

நான்காம் ஆயிரம் நம்மாழ்வார் திருவாய் மொழி
தாய்மாரும் தோழிமாரும் உற்றாரும் தடுக்கவும் தலைவி திருப்பேரேயில் சேரத் துணிதல் (திருப்பேரெயில்)
3466 வெள்ளைச் சுரி சங்கொடு ஆழி ஏந்தி       தாமரைக் கண்ணன் என் நெஞ்சினூடே புள்ளைக் கடாகின்ற ஆற்றைக் காணீர்       என் சொல்லிச் சொல்லுகேன் அன்னைமீர்காள்? வெள்ளச் சுகம் அவன் வீற்றிருந்த       வேத ஒலியும் விழா ஒலியும் பிள்ளைக் குழா விளையாட்டு ஒலியும்       அறா திருப்பேரெயில் சேர்வன் நானே             (1)
3467 நானக் கருங் குழல் தோழிமீர்காள்       அன்னையர்காள் அயல் சேரியீர்காள் நான் இத் தனி நெஞ்சம் காக்கமாட்டேன்       என் வசம் அன்று இது இராப்பகல் போய் தேன் மொய்த்த பூம்பொழில் தண் பணை சூழ்       தென் திருப்பேரெயில் வீற்றிருந்த வானப் பிரான் மணிவண்ணன் கண்ணன்       செங்கனி வாயின் திறத்ததுவே             (2)
3468 செங்கனி வாயின் திறத்ததாயும்       செஞ் சுடர் நீள் முடி தாழ்ந்ததாயும் சங்கொடு சக்கரம் கண்டு உகந்தும்       தாமரைக் கண்களுக்கு அற்றுத் தீர்ந்தும் திங்களும் நாளும் விழா அறாத       தென் திருப்பேரெயில் வீற்றிருந்த நங்கள் பிரானுக்கு என் நெஞ்சம் தோழீ       நாணும் நிறையும் இழந்ததுவே            (3)
3469 இழந்த எம் மாமைத்திறத்துப் போன       என் நெஞ்சினாரும் அங்கே ஒழிந்தார் உழந்து இனி யாரைக்கொண்டு என் உசாகோ?       ஓதக் கடல் ஒலி போல எங்கும் எழுந்த நல் வேதத்து ஒலி நின்று ஓங்கு       தென் திருப்பேரெயில் வீற்றிருந்த முழங்கு சங்கக் கையன் மாயத்து ஆழ்ந்தேன்       அன்னையர்காள் என்னை என் முனிந்தே?            (4)
3470 முனிந்து சகடம் உதைத்து மாயப்       பேய் முலை உண்டு மருது இடை போய் கனிந்த விளவுக்குக் கன்று எறிந்த       கண்ண பிரானுக்கு என் பெண்மை தோற்றேன் முனிந்து இனி என் செய்தீர் அன்னைமீர்காள்?       முன்னி அவன் வந்து வீற்றிருந்த கனிந்த பொழில் திருப்பேரெயிற்கே       காலம்பெற என்னைக் காட்டுமினே             (5)
3471 காலம்பெற என்னைக் காட்டுமின்கள்       காதல் கடலின் மிகப் பெரிதால் நீல முகில் வண்ணத்து எம் பெருமான்       நிற்கும் முன்னே வந்து என் கைக்கும் எய்தான் ஞாலத்து அவன் வந்து வீற்றிருந்த       நான்மறையாளரும் வேள்வி ஓவா கோலச் செந்நெற்கள் கவரி வீசும்       கூடு புனல் திருப்பேரெயிற்கே.             (6)
3472 பேர் எயில் சூழ் கடல் தென் இலங்கை       செற்ற பிரான் வந்து வீற்றிருந்த பேரெயிற்கே புக்கு என் நெஞ்சம் நாடி       பேர்த்து வர எங்கும் காணமாட்டேன் ஆரை இனி இங்கு உடையம் தோழீ?       என் நெஞ்சம் கூவ வல்லாரும் இல்லை ஆரை இனிக்கொண்டு என் சாதிக்கின்றது?       என் நெஞ்சம் கண்டதுவே கண்டேனே            (7)
3473 கண்டதுவே கொண்டு எல்லாரும் கூடி       கார்க் கடல் வண்ணனோடு என் திறத்துக் கொண்டு அலர் தூற்றிற்று அது முதலாக்       கொண்ட என் காதல் உரைக்கில் தோழீ மண் திணி ஞாலமும் ஏழ் கடலும்       நீள் விசும்பும் கழியப் பெரிதால் தெண் திரை சூழ்ந்து அவன் வீற்றிருந்த       தென் திருப்பேரெயில் சேர்வன் சென்றே             (8)
3474 சேர்வன் சென்று என்னுடைத் தோழிமீர்காள்       அன்னையர்காள் என்னைத் தேற்ற வேண்டா நீர்கள் உரைக்கின்றது என் இதற்கு?       நெஞ்சும் நிறைவும் எனக்கு இங்கு இல்லை கார்வண்ணன் கார்க் கடல் ஞாலம் உண்ட       கண்ண பிரான் வந்து வீற்றிருந்த ஏர் வள ஒண் கழனிப் பழன       தென் திருப்பேரெயில் மாநகரே.             (9)
3475 நகரமும் நாடும் பிறவும் தேர்வேன்       நாண் எனக்கு இல்லை என் தோழிமீர்காள் சிகர மணி நெடு மாடம் நீடு       தென் திருப்பேரெயில் வீற்றிருந்த மகர நெடுங்குழைக் காதன் மாயன்       நூற்றுவரை அன்று மங்க நூற்ற நிகர் இல் முகில்வண்ணன் நேமியான் என்       நெஞ்சம் கவர்ந்து எனை ஊழியானே?             (10)
3476 ஊழிதோறு ஊழி உருவும் பேரும்       செய்கையும் வேறவன் வையம் காக்கும் ஆழி நீர் வண்ணனை அச்சுதனை       அணி குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன கேழ் இல் அந்தாதி ஓர் ஆயிரத்துள்       இவை திருப்பேரெயில் மேய பத்தும் ஆழி அங்கையனை ஏத்த வல்லார்       அவர் அடிமைத்திறத்து ஆழியாரே.             (11)