முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

நான்காம் ஆயிரம் நம்மாழ்வார் திருவாய் மொழி
தலைவி மாலைப்பொழுது கண்டு தனது ஆற்றாமையால் இரங்கிக் கூறல்
3752 மல்லிகை கமழ் தென்றல் ஈரும் ஆலோ       வண் குறிஞ்சி இசை தவரும் ஆலோ செல் கதிர் மாலையும் மயக்கும் ஆலோ       செக்கர் நல் மேகங்கள் சிதைக்கும் ஆலோ அல்லி அம் தாமரைக் கண்ணன் எம்மான்       ஆயர்கள் ஏறு அரி ஏறு எம் மாயோன் புல்லிய முலைகளும் தோளும் கொண்டு       புகலிடம் அறிகிலம் தமியம் ஆலோ             (1)
3753 புகலிடம் அறிகிலம் தமியம் ஆலோ       புலம்புறு மணி தென்றல் ஆம்பல் ஆலோ பகல் அடு மாலை வண் சாந்தம் ஆலோ       பஞ்சமம் முல்லை தண் வாடை ஆலோ அகல் இடம் படைத்து இடந்து உண்டு உமிழ்ந்து       அளந்து எங்கும் அளிக்கின்ற ஆயன் மாயோன் இகலிடத்து அசுரர்கள் கூற்றம் வாரான்       இனி இருந்து என் உயிர் காக்கும் ஆறு என்?             (2)
3754 இனி இருந்து என் உயிர் காக்கும் ஆறு என்?       இணை முலை நமுக நுண் இடை நுடங்க துனி இரும் கலவிசெய்து ஆகம் தோய்ந்து       துறந்து எம்மை இட்டு அகல் கண்ணன் கள்வன் தனி இளம் சிங்கம் எம் மாயன் வாரான்       தாமரைக் கண்ணும் செவ்வாயும் நீலப் பனி இரும் குழல்களும் நான்கு தோளும்       பாவியேன் மனத்தே நின்று ஈரும் ஆலோ             (3)
3755 பாவியேன் மனத்தே நின்று ஈரும் ஆலோ       வாடை தண் வாடை வெவ் வாடை ஆலோ மேவு தண் மதியம் வெம் மதியம் ஆலோ       மென் மலர்ப் பள்ளி வெம் பள்ளி ஆலோ தூவி அம் புள் உடைத் தெய்வ வண்டு       துதைந்த எம் பெண்மை அம் பூ இது ஆலோ ஆவியின் பரம் அல்ல வகைகள் ஆலோ       யாமுடை நெஞ்சமும் துணை அன்று ஆலோ             (4)
3756 யாமுடை நெஞ்சமும் துணை அன்று ஆலோ       ஆ புகு மாலையும் ஆகின்று ஆலோ யாமுடை ஆயன் தன் மனம் கல் ஆலோ       அவனுடைத் தீம் குழல் ஈரும் ஆலோ யாமுடைத் துணை என்னும் தோழிமாரும்       எம்மில் முன் அவனுக்கு மாய்வர் ஆலோ யாமுடை ஆர் உயிர் காக்குமாறு என்?       அவனுடை அருள்பெறும் போது அரிதே             (5)
3757 அவனுடை அருள்பெறும் போது அரிதால்       அவ் அருள் அல்லன அருளும் அல்ல அவன் அருள் பெறும் அளவு ஆவி நில்லாது       அடு பகல் மாலையும் நெஞ்சும் காணேன் சிவனொடு பிரமன் வண் திருமடந்தை       சேர் திரு ஆகம் எம் ஆவி ஈரும் எவன் இனிப் புகும் இடம்? எவன் செய்கேனோ?       ஆருக்கு என் சொல்லுகேன்? அன்னைமீர்காள்             (6)
3758 ஆருக்கு என் சொல்லுகேன்? அன்னைமீர்காள்       ஆர் உயிர் அளவு அன்று இக் கூர் தண் வாடை கார் ஒக்கும் மேனி நம் கண்ணன் கள்வம்       கவர்ந்த அத் தனி நெஞ்சம் அவன் கணஃதே சீர் உற்ற அகில் புகை யாழ் நரம்பு       பஞ்சமம் தண் பசும் சாந்து அணைந்து போர் உற்ற வாடை தண் மல்லிகைப்பூப்       புது மணம் முகந்துகொண்டு எறியும் ஆலோ             (7)
3759 புது மணம் முகந்து கொண்டு எறியும் ஆலோ       பொங்கு இள வாடை புன் செக்கர் ஆலோ அது மணந்து அகன்ற நம் கண்ணன் கள்வம்       கண்ணனில் கொடிது இனி அதனில் உம்பர் மது மண மல்லிகை மந்தக் கோவை       வண் பசும் சாந்தினில் பஞ்சமம் வைத்து அது மணந்து இன் அருள் ஆய்ச்சியர்க்கே       ஊதும் அத் தீம் குழற்கே உய்யேன் நான்             (8)
3760 ஊதும் அத் தீம் குழற்கே உய்யேன் நான்       அது மொழிந்து இடை இடை தன் செய் கோலத் தூது செய் கண்கள் கொண்டு ஒன்று பேசி       தூ மொழி இசைகள் கொண்டு ஒன்று நோக்கி பேதுறு முகம்செய்து நொந்து நொந்து       பேதை நெஞ்சு அறவு அறப் பாடும் பாட்டை யாதும் ஒன்று அறிகிலம் அம்ம அம்ம       மாலையும் வந்தது மாயன் வாரான்             (9)
3761 மாலையும் வந்தது மாயன் வாரான்       மா மணி புலம்ப வல் ஏறு அணைந்த கோல நல் நாகுகள் உகளும் ஆலோ       கொடியன குழல்களும் குழறும் ஆலோ வால் ஒளி வளர் முல்லை கருமுகைகள்       மல்லிகை அலம்பி வண்டு ஆலும் ஆலோ வேலையும் விசும்பில் விண்டு அலறும் ஆலோ       என் சொல்லி உய்வன் இங்கு அவனை விட்டே?            (10)
3762 அவனைவிட்டு அகன்று உயிர் ஆற்றகில்லா       அணி இழை ஆய்ச்சியர் மாலைப் பூசல் அவனை விட்டு அகல்வதற்கே இரங்கி       அணி குருகூர்ச் சடகோபன் மாறன் அவனி உண்டு உமிழ்ந்தவன்மேல் உரைத்த       ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் கொண்டு அவனியுள் அலற்றி நின்று உய்ம்மின் தொண்டீர்       அச் சொன்ன மாலை நண்ணித் தொழுதே             (11)