முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

நான்காம் ஆயிரம் நம்மாழ்வார் திருவாய் மொழி
ஆநிரை மேய்க்கச் சென்றால் பிரிவாற்றி இரோம் என்று போக்கைத் தவிர்க்குமாறு ஆய்ச்சியர் கண்ணனை வேண்டுதல்
3796 வேய் மரு தோள் இணை மெலியும் ஆலோ       மெலிவும் என் தனிமையும் யாதும் நோக்காக் காமரு குயில்களும் கூவும் ஆலோ       கண மயில் அவை கலந்து ஆலும் ஆலோ ஆ மருவு இன நிரை மேய்க்க நீ போக்கு       ஒரு பகல் ஆயிரம் ஊழி ஆலோ தாமரைக் கண்கள்கொண்டு ஈர்தி ஆலோ       தகவிலை தகவிலையே நீ கண்ணா             (1)
3797 தகவிலை தகவிலையே நீ கண்ணா       தட முலை புணர்தொறும் புணர்ச்சிக்கு ஆராச் சுகவெள்ளம் விசும்பு இறந்து அறிவை மூழ்கச்       சூழ்ந்து அது கனவு என நீங்கி ஆங்கே அக உயிர் அகம் அகம்தோறும் உள் புக்கு       ஆவியின் பரம் அல்ல வேட்கை அந்தோ மிக மிக இனி உன்னைப் பிரிவை ஆமால்       வீவ நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கே             (2)
3798 வீவன் நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கு       வெவ்வுயிர் கொண்டு எனது ஆவி வேமால் யாவரும் துணை இல்லை யான் இருந்து உன்       அஞ்சன மேனியை ஆட்டம் காணேன் போவது அன்று ஒரு பகல் நீ அகன்றால்       பொரு கயல் கண் இணை நீரும் நில்லா சாவது இவ் ஆய்க்குலத்து ஆய்ச்சியோமாய்ப்       பிறந்த இத் தொழுத்தையோம் தனிமை தானே             (3)
3799 தொழுத்தையோம் தனிமையும் துணை பிரிந்தார்       துயரமும் நினைகிலை கோவிந்தா நின் தொழுத்தனில் பசுக்களையே விரும்பி       துறந்து எம்மை இட்டு அவை மேய்க்கப் போதி பழுத்த நல் அமுதின் இன் சாற்று வெள்ளம்       பாவியேன் மனம் அகம்தோறும் உள்புக்கு அழுத்த நின் செங்கனி வாயின் கள்வப்       பணிமொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால்             (4)
3800 பணிமொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால்       பகல் நிரை மேய்க்கிய போய கண்ணா பிணி அவிழ் மல்லிகை வாடை தூவ       பெரு மத மாலையும் வந்தின்று ஆலோ மணி மிகு மார்பினில் முல்லைப்போது என்       வன முலை கமழ்வித்து உன் வாய் அமுதம் தந்து அணி மிகு தாமரைக் கையை அந்தோ!       அடிச்சியோம் தலைமிசை நீ அணியாய்             (5)
3801 அடிச்சியோம் தலைமிசை நீ அணியாய்       ஆழி அம் கண்ணா உன் கோலப் பாதம் பிடித்து அது நடுவு உனக்கு அரிவையரும்       பலர் அது நிற்க எம் பெண்மை ஆற்றோம் வடித்தடம் கண் இணை நீரும் நில்லா       மனமும் நில்லா எமக்கு அது தன்னாலே வெடிப்பு நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கு       வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கே             (6)
3802 வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கு       வெள் வளை மேகலை கழன்று வீழ தூ மலர்க் கண் இணை முத்தம் சோர       துணை முலை பயந்து என தோள்கள் வாட மா மணி வண்ணா உன் செங்கமல       வண்ண மெல் மலர் அடி நோவ நீ போய் ஆ மகிழ்ந்து உகந்து அவை மேய்க்கின்று உன்னோடு       அசுரர்கள் தலைப்பெய்யில் எவன்கொல் ஆங்கே?            (7)
3803 அசுரர்கள் தலைப்பெய்யில் எவன்கொல் ஆங்கு? என்று       ஆழும் என் ஆர் உயிர் ஆன் பின் போகேல் கசிகையும் வேட்கையும் உள்கலந்து       கலவியும் நலியும் என் கைகழியேல் வசிசெய் உன் தாமரைக் கண்ணும் வாயும்       கைகளும் பீதக உடையும் காட்டி ஒசிசெய் நுண் இடை இள ஆய்ச்சியர் நீ       உகக்கும் நல்லவரொடும் உழிதராயே             (8)
3804 உகக்கும் நல்லவரொடும் உழிதந்து உன் தன்       திருவுள்ளம் இடர் கெடும்தோறும் நாங்கள் வியக்க இன்புறுதும் எம் பெண்மை ஆற்றோம்       எம் பெருமான் பசு மேய்க்கப் போகேல் மிகப் பல அசுரர்கள் வேண்டு உருவம் கொண்டு       நின்று உழிதருவர் கஞ்சன் ஏவ அகப்படில் அவரொடும் நின்னொடு ஆங்கே       அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ            (9)
3805 அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ       அசுரர்கள் வன் கையர் கஞ்சன் ஏவ தவத்தவர் மறுக நின்று உழிதருவர்       தனிமையும் பெரிது உனக்கு இராமனையும் உவர்த்தலை உடன் திரிகிலையும் என்று என்று       ஊடுற என்னுடை ஆவி வேமால் திவத்திலும் பசு நிரை மேய்ப்பு உவத்தி       செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவே             (10)
3806 செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவு அத்       திருவடி திருவடிமேல் பொருநல் சங்கு அணி துறைவன் வண் தென் குருகூர்       வண் சடகோபன் சொல் ஆயிரத்துள் மங்கையர் ஆய்ச்சியர் ஆய்ந்த மாலை       அவனொடும் பிரிவதற்கு இரங்கி தையல் அங்கு அவன் பசு நிரை மேய்ப்பு ஒழிப்பான்       உரைத்தன இவையும் பத்து அவற்றின் சார்வே             (11)