யின் தொகைப் பொருளாம். "துயர் வந்தடும்போது நெஞ்ச மென்பாய்...தளராது வந்தி - ஈசனுக்கே" (1) என்று தொடங்கி, "நெய்யாடிதன் றிறமே கேளாழி நெஞ்சே கிளர்ந்து" (20) என்று முடித்தது காண்க. இரட்டைமணிமாலைப் பாட்டுக் குறிப்பு - பிற்சேர்க்கையிற் காண்க. 1770. | கண்டவர் வியப்புற் றஞ்சிக் கையகன் றோடு வார்கள்
கொண்டதோர் வேடத் தன்மை யுள்ளவா கூறக் கேட்டே
"அண்டர்நா யகனா ரென்னை யறிவரே லறியா வாய்மை
யெண்டிசை மாக்க ளுக்கியா னெவ்வுரு வாயென்?" என்பார், |
54 1771. | வடதிசைத் தேய மெல்லா மனத்தினுங் கடிது சென்று,
தொடையவி ழிதழி மாலைச் சூலபா ணியனார் மேவும்
படரொளிக் கயிலை வெற்பின் பாங்கணைந் தாங்குக் காலி
னடையினைத் தவிர்ந்து பார்மேற் றலையினா னடந்து சென்றார். |
55 1770. (இ-ள்.) கொண்டதோர் வேடத்தன்மை - தாம் விரும்பிவேண்டிப் பெற்றுக்கொண்ட ஒப்பற்ற (பேயாய) திருவேடத்தின் தன்மையை; கண்டவர்...ஓடுவார்கள் - கண்டவர்கள் வியப்படைந்து அச்சமுற்று அங்கு நின்றும் நீங்கி ஓடுவார்களாகி; உள்ளவா கூறக்கேட்டே - அவ்வேடத்தினைத் தாம் கண்டவாறே உள்ளபடி சொல்லக்கேட்டே; "அண்டர் நாயகனார்...என்?" என்பார் - எல்லாத் தேவர்களுக்கும் நாயகராகிய சிவபெருமான் என்னை அறிவாராகில். உண்மையறியா நிலையில் உள்ள எண் திசையின் ஐயறிவுடைய மாக்களுக்கு நான் எந்தவுருவத்தைத் தாங்கினதாகக் காணப்பட்டாலும் அதனாலாவதென்னை? ஒன்றுமில்லை" என்பாராய்; 54 1771. (இ-ள்.) வடதிசை...சென்று - வடதிசையில் உள்ள தேசங்களையெல்லாம் மனவேகத்தின் மேலும் அதிகவேகமாய்க் கடந்துபோய்; தொடையவிழ்...பாங்கு அணைந்து - தொடைபோல அலர்கின்ற கொன்றைமாலை யணிந்த சூலமேந்திய திருக்கையினையுடைய சிவபெருமான் பொருந்தி எழுந்தருளியிருக்கும் படரும் ஒளியினையுடைய திருக்கயிலை மலையில் பாங்கு அணைந்து; ஆங்கு...சென்றார் - அங்குக் காலால் நடந்து செல்லுதலை விட்டு நிலத்தின்மேல் தலையினால் நடந்து சென்றனர். 55 இந்த இரண்டு பாட்டுக்களும் தொடர்ந்து ஒரு முடிபு கொண்டன. 1770. (வி-ரை.) கண்டவர் - ஓடுவார்களாகிக் கூற என்று கூட்டுக. கண்டவர் - அங்கு நின்ற இருதிறச் சுற்றத்தாரும் வணிகனும் பிறரும். கையகன்று - அவ்விடத்தை விட்டு நீங்கி. கை - இடம் என்ற பொருளில் வந்தது. கைகூடும் என்பதுபோலக் கை என்பது பகுதியின் பொருளை உறுதிப்படுத்த வருவதோர் முன் ஒட்டுமொழி என்பதுமாம். வியப்பு உற்று அஞ்சி ஓடுவார்கள் - கண்டவர்களது மனத்தில் முதலில் எழுந்தது வியப்பு; அது அச்சத்தை விளைத்தது; அச்சம் உண்டாகவே தம்மைப் பற்ற வரும் அபாயத்தினின்றுங் தப்புவார்கள் போல அவ்விடத்தை விட்டு நீங்கி ஓடுவாராயினார்கள். கொண்டது - வேண்டிப் பெற்றுக் கொண்டது. "பேய்வடி வடியே னுக்குப் பாங்குற வேண்டும் என்று பரமர் தாள்பரவி" (1765) என்றதும், "மற்றிப் பெருமைசேர் வடிவும் வேண்டிப் பெற்றனள் (1774) என்பதும் காண்க. உள்ளவர் - தாம் தாம் கண்டு தத்தம் மனத்திற் கொண்டுள்ளபடி. தன்மை உள்ளவாறு என்றுரைப்பபாருமுண்டு . அது பொருந்தாமை அறிக. அவ்வேடத்தின் |