239

240

1504. (இ-ள்.) வெளிப்படை. தேவர்களுக்கெல்லாம் தலைவரை, அழகிய புகலூரில் நிலைபெற்று எழுந்தருளிய தேன் போன்றவரைப், பாக்களின் தன்மை முற்றும் பொருந்திய செந்தமிழ் மாலைகளைப் பாடி, அன்புடனே, பொருந்திய காலங்களிலெல்லாம் விருப்பத்ோடு கும்பிட்டே, நீக்குதலில்லாத திருப்பணிகளைச் செய்துகொண்டு அங்குத் தங்குவாராகி,

239

1505. (இ-ள்.) வெளிப்படை. சிறப்புத் தருகின்ற திருச்செங்காட்டங்குடியும், திருநீடும் நள்ளாறும், பூமரங்கள் நிறைந்த சோலைகள் சூழ்ந்த திருச்சாத்த. மங்கை - யவந்தியும், வாருடன் விளங்கும் மெல்லிய முலையினையுடைய அம்மையை ஒரு பாகத்துடைய பெருமானது திருமருகலும், சிறப்புடைய அன்பினாற் சென்று வணங்கி இன்பமுற்றார்.

240

இந்த இரண்டு பாட்டுக்களும் தொடர்ந்து ஒரு முடிபு கொண்டன.

1504. (வி-ரை.) தேவர்பிரானை - "தேவர்க்குந் தேவராவார்" (நேரிசை - 8) என்ற இத்தலப் பதிகக் குறிப்பு. தென புகலூர் - தென் - அழகு. பூம்புகலூர் என்பது காண்க.

புகலூர் மன்னிய தென் தேனை - என்று கூட்டித், தென் - சுவை என்று கொண்டு புகலூரில் உள்ள சுவையுள்ள தேன் போன்றவர் என்றுரைத்தலு மொன்று. தேனினுமினியர்என்பது. "கரும்புங்கைத்தது தேனும்புளித்தமே" (திருமந்திரம்).

பா இயல் - பா - பாக்களின் தன்மை; இயலுதல் - முற்றும் பொருந்தி நிகழ்தல். இயற்பா மாலை என்று கூட்டி உரைத்தலுமாம். தமிழ் - தேவாரத் திருப்பதிகங்கள்.

காலம் - பூசைக்குரிய காலங்கள். "காலங்களில்" (1491). தோறும் - என்றதனால் திருப்பள்ளியெழுச்சி முதலாகத் திருவத்த யாமம் வரை பூசைகள் நிகழும் காலங்களிளெல்லாம் கும்பிடுதல் உரியதாகும் என்பதும், அன்புசிறந்தோர் இவ்வெல்லாக் காலங்களிலும் சென்று கும்பிடுவர் என்பதும் பெறப்படும். இவையொழிந்த நேரங்களில் மற்றும் உரிய வேலைகளைச் செய்வர் என்க. "சொன்மாலை யாற்காலமெல்லாந் துதித்திறைஞ்சி" (திருஞான - புரா - 164).

ஓவுதல் ஓவு - ஓவுதல் - நீங்குதல். ஓவுதல் ஓவு - நீங்குதலை நீங்கிய - நீங்குதலில்லாத; எதிர்மறை முகத்தாற் கூறினார் இடையறாத உறுதிப்பாட்டினை யுணர்த்தற்கு. "ஓவுநாள் உணர்வழியுநாள் ... என்றலாற் கருதேன்" (தேவா - நம்பி - கொடுமுடி). "அரியறியா மலர்க்கழல்க ளறியாமை யறியாதார்" (875) என்ற விடத்துரைத்தவை பார்க்க.

திருப்பணி - மனம் வாக்குக்காயம் என்ற மூன்றாலும் செய்யும் பணிகள். 1490 பார்க்க. இங்கு உழவாரத் திருப்பணியாகிய கைத்திருப்பணி என்றமட்டில் கொள்வாருமுண்டு.