வந்து பலவாறும் அசம்பாவிதமாய் முடியும். மேலும் உடலின் அபிமான நினைவு முற்றும் மறந்து இறைவனது நினைவில் தீயினடுவுள் ஏழுநாள் இருந்த நாயனாரது பெருமைக் கிழுக்காகப், பலவாறும் இவ்வரலாற்றில் சிங்கமாய் இறைவர் உண்டபோது நாயானர் "வலிக்குதே" என்றதாகவும், இறைவர் "இனிக்குதே" என்றதாகவும் பலபட அசம்பாவிதங்களும் கேட்கப்படுகின்றன. இதுவுமொரு பொருளாகக் கொண்டு நாயனாரது திருநாளன்று திருப்புகலூரில் நாயனாரது திருநாளில் இறைவரது அருட்குறியைச் சிங்க உருவமாகச் சித்திரித்து வைத்தலும், அவ்விடத்து விளக்குகளை யெல்லாம் அவித்து முழு இருளில் நாயனாரை எழுந்தருளுவித்துத் திருக்காப் பிடுதலுமாகிய தவறான முறைகளும் வழக்கமாகக் கொண்டாடப்படுகின்ற நிலை பெரிதும் வருந்தத் தக்கதாம்!. பேரொளி உருவமாய்ச் சிவானந்த ஞான வடிவேயாகி அமர்ந்ததனை இருளில் அமர்ந்ததாகக் காட்டுவது சிறிதும் பொருந்தாது. ஞானம் எஞ்ஞான்றும் எவ்வாற்றானும் இருளுருவமாகாது; அதன் மறுதலையேயா மென்க. அன்பர்களும் அதிகாரிகளும் இவற்றைச் சிந்திப்பார்களாக.¹

சேவடிக்கீழ் அமர்ந்திருந்தார் - "உயிர்தானுஞ் சிவானுபவ மொன்றினுக்கு முரித்து" என்றதனால் சிவானந்த ஞானவடிவு பெற்றநிலை ஆண்ட அரசுகளுக்கும், அதனைத் தரும் நிலை இறைவருக்கும் சார்ந்தனவாதலின் சேவடிக்கீழ் என்றார்.

அமர்ந்திருத்தலாவது - மீளாத நிலையை அடைதல்.

அரசெய்தினார் - என்பதும் பாடம்.

427

திருப்புகலூர்

திருச்சிற்றம்பலம்

பதிகக் குறிப்பு :- புண்ணியா - சிங்கமே - பொருளாவாய் - போரேறே - புரிசடையாய் - பொருவரையாய் - பூம்புகலூர் மேவிய புண்ணியனே! உன் திருவடியே