யாம் நீராடுங்கால் புனலோடு ஒழுக என்க. கதி-வரவு. கதிர்த்தோள் என்றது தலைவனை ஏத்தியது. என்னை? தோழி அறத்தொடு நீங்குங்கால், “எளித்தல் ஏத்தல் வேட்கையுரைத்தல் கூறுத லுசாதல் ஏதீடு தலைப்பாடு உண்மை செப்புங் கிளவி” என்னும் இவ்வெழுவகையால் நிற்றல் வேண்டு என்பவாகலின் என்க. இனி யாம் புனல் ஒழுகக் கதியுடையான் கதிர்த்தோள் என்றது இவற்றுள் ஏதீடு என்க. கதிர்த்தோள் மருந்தாதல் நிற்க வேறு கருதும் என்றவாறு. நின்னின் மதியுடையார் இல்லை என்றது இகழ்ச்சி, நீ பெரிதும் ஐயாமையுடைய என்பது கருத்து.

     இவ்வாறு கூறவே செவிலி நீ கூறியது என்னென்று கேட்பத் தோழி அறத்தொடு நிற்றல் பயன். அம்பலத்தென அத்துச் சாரியை அல்வழிக்கண் வந்தது. ஒழுக என்னும் வினையெச்சம் கதியை யுடையான் என்னும் ஆக்கத்தை உட்கொண்ட வினைக் குறிப்புப் பெயரோடு முடியும். மெய்ப்பாடு-பெருமிதத்தைச் சார்ந்த நகை. பயன் குறிப்பினால் வெறி விலக்குதல்.