முன்னிலை ஒருமை எதிர்மறை வினைமுற்று, நேரிழை; அன்மொழித் தொகை. அம்பலத்தான் சேய் என்றது முரகனை. அலவன் - நண்டு. சீர் - அழகு. நாவற்கனிக்கு வண்டு உவமை. இங்ஙனம் நங்காதலிக்கு யாம் வழங்க வாய்ப்பில்லையே என்று கருதி நெஞ்சம் மாறுபட்டு நின்றான் என்பது குறிப்பு. பெருந்தகை: அன்மொழித்தொகை. சேய் கண்டனையனாகிய அப்பெருந்தகை என்றவாறு. பேய்கண்டனைய தென்பதற்குப் ேபெயைக் கண்டாற் போல்வதொரு வேறுபாடென்க. பேய்கண்டனைய தொன்றையுடையனாய் என்னாது, ஒற்றுமை நயம் பற்றி ஒன்றாகி என்றாள். நாவற்கனியை நனி நல்கக்கண்டு தன்னுணர் வொழியப் பொயினான் இன்று வந்திலன் என்னாது பேய்கண்டனைய தொன்றாகி நின்றான் என்று கூறினமையான் மென்மொழியும் பேய்கண்டனைய தென்றதனால் வன்மொழியும் விரவிய தாயிற்று, மெய்ப்பாடு: இளிவரலைச்சார்ந்த பெருமிதம். பயன் - தலைவியை மெலிதாகச் சொல்லிக் குறை நயப்பித்தல்.