கருத்தான், எவஞ் செய்து நின்றென்றாள். இனி யென்பது நீயிவ்வாறாயின பின்னென்னும் பொருட்டாய் நின்றது. சிவன் செய்த சீரருளார் தில்லையூர வென்றதனான், நின்னாற் காயப்பட்டாரானுங் காதலிக்கப் படாநின்றா யெனவும், தவஞ் செய்திலாத வெந்தீவினையே மென்றதனான், எம்மாற் காதலிக்கட்டாரானுங் காயப்படாநின்றே மெனவுங் கூறியவாறாம். புல்லென்பது புல்லமென விரிந்து நின்றது. புல்லமென்பதனைப் புன்மையென்று நின் சேயிழையார் புதிதாகச் செய்த குறிகளைப் பொறுக்கமாட்டேமென் றுரைப்பினு மமையும். எவன் செய்த நின்றெனப் பாடமோதி, தவஞ் செய்திலாத வெந்தீவினையேம் இன்றுன்னை நோவது என் செய்து நின்றென்றும் என்னத்தனென்று முரைப்பாருமுளர். எள்காதென்பதூஉம் பாடம். மெய்ப்பாடு- வெகுளி, பயன் - புணர்தல்.