தினயரிவித்து எம்மை இவ்விடத்தனின்றும் போக்கியது என்று அதனைச் சினந்து கூறுவாள் கணியார் என ஆர் ஈற்றால் கூறினாள். கணியார் கருத்தாவது, இம்மகளிரை இவ்விடத்தினின்றும் போக்குதல் வேண்டும் என்பது. அதன் கருத்து முற்றுதலாவது தினை அரியப்பட்டமையால் அம்மகளிர் இல்லிற்குச் செல்லுதல் இதனால் உணர்த்தியதாவது-தினை அரியப்பட்டமையால் யாங்கள் இல்லிற்குச் செல்கின்றோம். இனி எம்மைக் காணுதல் அரிது என்பதாம். ஆதலால் நீ விரைந்து வரைந்து கொள்க என்பது குறிப்பெச்சம்: சென்று-செல்வேம்; வினைமுற்று. புனமும் பொழிலும் இரக்கமற்ற வேங்கை மரத்தோடு பயின்றமையால் மனந்திரிந்து எம்மை மறத்தல் கூடும் என்பாள் புனமே பொழில்காள் நீயிர் மறத்திர் என்றாள். மன்னுதல்-நிலை பெறுதல். மயில்களைப் புகழ்வாள் ‘கயிலை மயில்காள்’ என்றாள். பேரருளினோன் கயிலையினுள்ளீராகலின் நீர் கண்ணோட்டமுடையீர் என்பது கருத்து. கயிலையினின்றும் ஈண்டு வந்த மயில்காள் என்றவாறு. தலைவனுக்கு அடையாளங் கூறுவாள் அயில்வேல் ஒருவர் என்றாள். அன்புடையார் துணியாதனவாவன பிரிதலும் வரையுந்துணையும் ஆற்றி இருத்தலுமாம். புனமே பொழில்காள் மயில்காள் என்று கூட்டி, நீர் எம்மை மறப்பீராயினும் மறவாது சொல்லுமி னென்று உரைப்பாருமுளர். மெய்ப்பாடும் பயனும் அவை.