(உரை)
கைகோள்; களவு. தலைவி கூற்று

துறை:- தன்னுட் கையா றெய்திடு கிளவி

     (இ-ம்.) இதற்கு “மறைந்தவற் காண்டல்” (தொல். கள. 21) எனவரும் நூற்பாவின்கண் ‘அருமை செய் தயர்ப்பினும்’ எனவரும் விதிகொள்க.

1-2: நீர்.....................பாசடையும்

     (இ-ள்) நீர் நிலை நின்று கால் கறுத்து எழுந்து-கடலின்கண் நீரைப் பருகி நின்று தம்மிடமெல்லாம் கறுத்து விசும்பின்கண் எழுந்து; திக்கு நிலை படர்ந்த முகில் பாசடையும்-திசை நிலைகளிலே பரவிச் சென்ற முகில்களாகிய பசிய இலைகளையு என்க.

     (வி-ம்.) நீர் நிலை-கடல். நிலைநீர் என நிற்கவேண்டிய மொழிகள் முன்பின்னாக மாறி நீர் நிலை என்று நின்றன. நிலைநீர்: அன்மொழித் தொகை. னிலைத்த நீரையுடைய கடல் என விரியும். கடலிடத்து நின்று நீரைப் பருகிக் கறுத்து எழுந்து படர்ந்த முகில் எனச் சில சொற் பெய்துரைக்க. கால்-இடம். திக்கு நிலை-திக்காகிய நிலைக்களங்கள் என்க. முகிலகிய பாசடை என்க.

3-5: இடை.....................வனப்பும்

     (இ-ள்) இடை இடை உகளும்-இடையிலே இடையிலே இயங்குகின்ற; மீனும் மீனும்-நாள்மீனாகிய மீன்களையும்; செம்முகில் பழநுரை வெள்முகில் புது நுரை எங்கு சிதறி-சிவந்த முகிலாகிய பழைய நுரைகளையும் வெள்ளை முகிலாகிய புதிய நுரைகலையும் தன்னிடமெங்கும் சிதறி; பொங்கி எழு வனப்பும்-மிகுந்து எழாநின்ற அழகினையும் என்க.

     (வி-ம்.) வினை முதலல்லாத கருவி முதலாயின அவ்வினை முதல் வினைக்குச் செய்விப்பனவாம் ஆதலின் சிதறி எனச் செய்விப்பதாகக் கூறினார்.

என்றாற் போல பழையநுரை சிவந்திருத்தலால் அதற்குவமையாகச் செம்மேகம் என்றாள். வனப்பு-அழகு.

6-8: பலதலை.......................வாவிக்குள்

     (இ-ள்) பலதலை வைத்து முடியாது-ஓரிடத்திற் சென்றமையாது பல இடங்களினும் சென்று; எங்கு பாயும் முகம் வைத்த-எவ்விடங்களிலும் பரவும் எண்ணிறந்த பாயும் முகங்களைக் கொண்ட; கங்கைக்காலும்-கங்கையாகிய வாய்க்கால்களையும்; கொண்டு குளிர்பரந்த மங்குல் வாவிக்குள்-தன்பாற் கொண்ட குளிர்ச்சி மிகுந்த வானமாகிய குளத்திற்குள் என்க.

     (வி-ம்.) முகிலாகிய இலைகளையும் மீனாகிய மீன்களையும் செம்முகில் வெண்முகில் ஆகிய பழைய புதிய நுரைகளையும் கங்கையாகிய வாய்க்காலையும் உடைய வானமாகிய குளத்தினுள் என்க.

9-12: முயல்......................தாமரையே

     (இ-ள்) முயல் எனும் வண்டு உண-முயலாகிய வண்டு பருகும்படி; அமுத நறவு ஒழுக்கி-அமுதமாகிய தேனைச் சிந்தி; தேவர் மங்கையர் மலர் முகம் பழித்து-தெய்வ மகளிர்களின் மகிழ்ச்சியால் மலர்ந்த முகங்களைப் பழித்து; பாண்டில் குறையா வெண்மையின் மலர்ந்த மதித்தாமரையே-வட்டம் குறைதலில்லாத வெண்மை நிறத்தோடு இருந்த திங்கள்மண்டிலமாகிய வெண்டாமரையே! என்க.

     (வி-ம்.) மலர்முகம்: வினைத்தொகை; மலர்ந்த முகம் என்க. பாண்டில்-வட்டம். மதித்தாமரை: பண்புத்தொகை.

12-13: மயங்கிய.........................ஒன்றுள

     (இ-ள்) மயங்கிய ஒருவேன்-வருத்தமுடைய ஒருத்தியாகிய யான்; நின்பால் கேட்கும் அளிமொழி ஒன்றுள-நின்னிடத்தே வினவும் அன்பு மொழி ஒன்று உளது அஃதியாதெனில் என்க.

     (வி-ம்.) ஒருவேன்-ஒருத்தியாகிய யாங் அளிமொழி-அன்புமொழி. ஒன்றுள: பன்மை ஒருமை மயக்கம். இனி உளது என்பது ஈறுகெட்டதெனினுமாம்.

14-16: மீன்.......................பொதும்பரில்

     (இ-ள்) திரை இடைமீன் பாய்ந்து மறிக்க-அலகளிடத்தே மீன்கள் பாய்ந்து தடுக்க; வளை மயங்கி சுல் வயிறு உளைந்து கிடந்து முரலும்-சங்கு மயக்கமுற்றுச் சூலுடைய வயிறு நொந்து கிடந்து முழங்கும்; புன்னையம் பொதும்பரில்-புன்னைமரச் சோலையிலே என்க.

     (வி-ம்.) மறிக்க-குதிக்க எனினுமாம். உளைந்து-வருந்தி. வளை-சங்கு. முரலுதல்-முழங்குதல். பொதும்பர்-சோலை.

16-23: தம்முடை..........................கரியாக

     (இ-ள்) தம்முடைய நெஞ்சமும்-எம்பெருமான் தம்முடைய மனமும்; மீன் உணவு உள்ளி இருந்த வெண் குருகு என-மீனாகிய தன் இரையை நினைந்து அது வருமளவும் பார்த்திருந்த வெண் கொக்குப் போல; சோறு நறை கான்ற கைதையம் மலரும்-வெண் சோற்றினையும் தேனையும் சொரிந்த தாழை மலரும்; பலதலை அரக்கர் பேரணி போல-பலவாகிய தலையினையுடைய அரக்கர் படைக்கு வகுத்த பெரிய அணியைப்போன்று; மருங்கு கூண்டு எழுந்து-பக்கத்திலே திரண்டெழுந்து; கருங்காய் நெருங்கி விளை கள் சுமந்த தலைவிரி பெண்ணையும்-கரிய காய்கள் மிடைந்து விளைந்த கள்ளைச் சுமந்த தலையின்கண் மடல் விரிந்த பனைகளும்; இன்னுங் காணக் காட்சி கொண்டிருந்த அன்னத் திரளும்-யாம் இப்பொழுதும் காணும்படி நமக்குக் காட்சி தந்து கொண்டிருக்கின்ற இவ்வன்னக் கூட்டமும்; பெருங்கரியாக-சிரந்த சான்றுகளாகவும் என்க.

     (வி-ம்.) தம்முடைய என்றது எம்பெருமானுடைய என்றவாறு. குருகு-கொக்கு. சோறும் நறையுங் கான்ற என்க. தாழம்பூவினுள் அமைந்த மகரந்தத்தைச் சோறு என்றல் மரபு. நறை-தேங் கைதை-தாழை. தாழை மலருக்கு ஓடுமீன் ஓட உறுமீன் வருமளவும் வாடியிருக்கும் வெண்கொக்கு உவமை. பனைக் கூட்டத்திற்கு அரக்கர் பேரணி உவமை. பனையின்கண் காய்கள் நெருங்கிக்கிடத்தல் பல தலைகட்கு உவமை. கூண்டு-கூடி. பெண்ணை-பனை. தலைவி இது கூறுங்கால் அன்னத்திரள் கூடி இருத்தலின் யாம் இன்னும் காணும்படி இதோ காட்சி கொண்டிருந்த அன்னத்திரளும் என்றாள். பெருங்கரி-சிறந்த சான்று. பெருமை-ஈண்டுச் சிறப்புப் பண்பினைக் குறித்தது.

24-26: சொல்லா..............................இன்று

     (இ-ள்) உயிரெ உற சொல்லா இன்பமும் தந்து-என் உயிர் தளிர்க்கும்படி இவ்வாறு இருந்ததென்று பிறர்க்குச்சொல்லிக் காட்ட வொண்ணாத பேரின்பத்தையும் வழங்கி; நாள் இழைத்து இருக்கும் செயிர் கொள் அற்றத்து-என் சுற்றத்தாருணராதபடி இருவகைக் குறியும் செய்து எதிர் பார்த்திருக்கும் யான் பெரிதும் துன்புறுதற்குக் காரனமான இவ்விரவுக் குறியாகிய செவ்வியிலே; மெய்யுறத் தனந்த பொய்யினர்-உண்மையாக வந்ததுபோல வந்து பிரிந்த பொய்ச் சுளினையுடையார்; இன்று-இற்றை நாளிலே என்க.

     (வி-ம்.) 16-26. புன்னைப்பொதும்பரில் தம்முடைய நெஞ்சமும் கைதைய மலரும் பெண்ணையும் அன்னத்திரளும் கரியாக உயிருற இன்பமுந் தந்து நாள் இழைத்திருக்கும் செயிர்கொள் இவ்வற்றத்துத் தணந்த பொய்யினர் என இயைத்துக் கொள்க. எம்பெருமன் என்னைக் கூடிய காலத்தே சான்றாவார் வேறியாருமிலர், அவர் நெஞ்சமும் இத்தாழை மலரும் இப்பனைகளிம் அன்னத்திரளுமே சான்றாம் என்றவாறு. இத்னோடு

எனவரும் குறுந்தொகைச் செய்யுளையும் ஒப்புக்காண்க. சொல்லா இன்பம்-காமவின்பம். “சொன்னலங் கடந்த காமவின்பம்” என்றார் கம்ப நாடரும்.

     “ஒத்த அன்பான ஒருவனும் ஒருத்தியுங் கூடுகின்ற காலத்துப் பிறந்த பேரின்பம், அக்கூட்டத்தின் பின்னர் அவ்விருவரும் ஒருவர்க்கொருவர் தத்தமக்குப் புலனாக இவ்வாறிருந்ததெனக் கூரப்படாததாய், யாண்டும் உள்ளத்துணர்வே நுகர்ந்து இன்ப முறுவதோர் பொருளாதலின்” எனவரும் நச்சினார்க்கினியர் நல்லுரையும் ஈண்டு நினைக, (தொல். பொருள். சூ. க. உரை); நாள்-ஈண்டு நாளிடத்தே செய்யும் இர்வகைக் குறிகளும் என்க. செயிர்-துன்பம். அற்றம்-செவ்வி. பிரியேன் பிரியின் ஆற்றேன் என்றது பொய்த்தனர் என்பாள் பொய்யினர் என்றாள்.

     இனி, 27 ஆம் அடி நெடுமாலை என்பது தொடங்கி 60 பெருமான் என்பது வரையில் இறைவனுடைய இன்பக்கூத்தினை நுதலிவந்த ஒரு தொடர்.

27-30: நெடுமாலை...............................விசிப்ப

     (இ-ள்) நெடுமலைபெற்ற ஒரு மகள் காண-நெடிய இமயமலை ஈன்ற ஒப்பற்ற மகளாகிய பார்வதியார் கண்டு மகிழ; நான்முக விதியே தாளந் தாக்க-நான்கு முகங்களை யுடைய படைப்புக் கடவுள் முறைப்படி தாளம் போடவும்; அந்த நான்முகனை உந்தி பூத்தோன்-அந்த நன்முகனைத் தனது திருவுந்தியிற் படைத்தவனாகிய திருமால்; பாசத்து விசித்து மிறை இடக்கை இசைப்ப-கயிற்றினால் பிணித்து வளைந்த இடக்கை என்னும் தொற் கருவியை முழக்காநிற்பவும் என்க.

     (வி-ம்.) முன்னர் நான்முகன் தாலந்தாக்க என்றாராகலின் அந்த நான்முகனை என்று சுட்டினார். உந்தி பூத்தோன் என்றது திருமாலை. பாசத்து விசித்து என மாறுக. மிறை-வலைவு. “விண்ணிட மன்னர் கொள்ள மிறைக்கொளி திருத்தினானே” என்புழியும் (சீவக சிந். 184) அஃதப்பொருட்டாதல் உணர்க. இடக்கை-ஒருவகைத் தோற்கருவி. இதனை ஆமந்திரிகை என்று கூறுதலு முண்டு. இதனை, “முழவொடு கூடி நின்றிசைத்து ஆமந்திரிகை” எனவரும் சிலப்பதிகாரத்திற்கு (3. 141-142) அடியார்க்குநல்லார் கூறும் உரையிலும் காண்க.

31-34: மூன்று ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,இரட்ட

     (இ-ள்) மூன்று புறத்து ஒன்றில்-முப்புறங்களுள் வைத்து ஒருபுறத்தினுள்; அரசு உடைவாணன் எழுகடல் கிளர்ந்த திரள்களி அடங்க-அரசாட்சி செய்யும் வாணாசுரன் ஏழுகடலின்றும் எழுந்த பெருகிய திரண்ட ஆறாவாரங்கள் அட்ஙகிப்போடும்படி; முகம்வேறு இசைக்கும்-தனது ஐந்து முகங்களும் வெவ்வேறு ஓசையாக முழங்கும்; குடமுழவு-குடமுழாவென்னும் தோற்கருவியினை; மேரு கிளைத்த தோள் ஆயிரத்தொடு இரட்ட-மேருமலை ஆயிரங்கிளைகள் வி்ட்டாற்போன்ற தன்னுடைய ஆயிரங் கைகளாலும் முழுக்காநிற்கவும் என்க.

     (வி-ம்.) வாணன் கடவொலி அடங்கும்படி குடமுழாவினை முழக்க என்றவாறு. வாணன்-வாணாசுரன். கலி-ஆரவாரம் குடமுழா-ஐந்து முகங்களையுடைய ஒரு தோற்கருவி. இரட்டுதல்-முழக்குதல் வாணாசுரனுடைய தோள்களுக்கு மேருமலையின் கிளைகள் உவமை. இஃது இல்பொருளுவமை

35-39: புள்,,,,,,,,,,,,,உருக,

     (இ-ள்) புள்கால் தும்புறு-பறவைக்கால் போன்ற காலினையுடைய துன்புறு முனிவரும்; மனக்கந்திருவர்-எப்பொழுதும் ஆணும்பெண்ணுமாய் மணந்திருக்கும் கந்தருவர்களும்; நால்மறை பயனாம் ஏழ் இசை அமைத்து-நான்கு வேதத்தின் பயனாகிய ஏழு பண்களையும் முறைப்படி அமைத்துக்கொண்டு சருக்கரைக்குன்றில் தேன்மழை நான்றென- சருக்கரையாகிய மலையின்மேல் தேனாகிய மழைபெய்தாற்போலே; ஏழு முனிவர்கள் தாழும் மாதவர்-அத்திரி முதலிய ஏழு முனிவர்களும் வணங்கும் தவப் பெருமையுடைய சிறந்த தவத்தினை யுடையோரெல்லாம்; அன்பினர் உள்ளமொடு என்புகரைந்து உருக-அன்புடையோராய் உள்ளமும் என்பும் கரைந்து உருகி நிற்ப என்க.

     (வி-ம்.) ஏழிசை-குரல், துத்தம், கைக்கிளை, உழை, இளி, விளறி, தாரம் என்பன. நாலுதல்-வீழ்தல். ஏழுமுனிவர்-அத்திரி, ஆங்கீரசன், கௌதமன், கமதக்கிநி, பரத்துவாசன், வசிட்டன், விசுவாமித்திரன் என்னுமிவர்.

40-44 விரல்............காட்டாது

     (இ-ள்) விரல் நான்கு அணி அமைத்த-நான்கு விரலும் அணியாக அமைக்கப்பட்ட; குரல் வீங்காது-மிடறு வீங்காமலும்; நால்மறை துள்ளும் வாய்பிளவாது-நான்கு மறைகளும் முழங்குதற்கிடனான வாயினைப் பெரிதும் அங்காவாமலும்; உள்காட்டி உணர்த்தும் நோக்கம் ஆடாது-உள்ளக்கருத்தினை மெய்ப்பாடாகக் காட்டி உணர்த்தும் கண்ணிமைகள் ஆடாமலும்; பிதி்ர் கனல்மணி சூழ் முடி நடுங்காது-சிதறிய தழல்போன்ற மணி சூழப்பட்ட முடியணிகலனையுடைய தலையினை அசையாமலும்; வயிறு குழிவாங்கி-வயிறு குழியும்படி எக்கி; அழுமுகம் காட்டாது-அழுதாற்போலும் முகம் காட்டாமலும் என்க,

     (வி-ம்.) விரல் நான்கும் எனல்வேண்டிய முற்றும்மை தொக்கது. குரல்-ஈண்டு மிடறு. காட்டி உள்ளுணர்த்தும்-உள்ளக் கருத்தினை மெய்ப்பாடாகக் காட்டி உணர்த்தும் என்க. நோக்கம்-கண். முடி-முடிக்கலனையுடைய தலை. குழிவாங்கி-குழிய எக்கி. அழுமுகம்-அழும்பொழுது தோன்றும் முகம்.

எனவும்,

எனவும்,

எனவும் வரும் இவற்றால் உடற்றொழிற் குற்றங்களை உணர்க.

45-49: நாசி...........மாற்றி

     (இ-ள்) நாசி-நாசிப்பாட்டும்; காகுளி-காகுளிப்பாட்டும்; வெடிகுரல்-வெள்ளோசையும்; பேசாக் கீழிசை-நிறமுதலியன எழுந்தொலியாத கீழிசையும்; ஒருபுறம் ஒட்டல்-ஒருபுறம் ஒட்டலும்; நெட்டுயி்ர்ப்பு எறிதல் எறிந்து நின்று இரட்டல்-நெட்டுயி்ர்ப் பெறிந்தாற்போல எறிந்து நின்று இரட்டலும; ஓசை இழைத்தல்-ஓசை இழைத்தலும்; கழிபோக்கு என்னப் பேசுறு குற்றம்-கழிபோக்கும் என்று சொல்லப்பட்ட இக்குற்றங்களையும்; அசைவொடு மாற்றி-சோம்பலையும் ஒருசேர விலக்கி என்க.

     (வி-ம்.) நாசிப்பாட்டு-ஒரு தானத்தே பாட ஒரு தானத்தே நழுவுவது. தானம்-நெஞ்சு முதலியன. காகுளி-பேய் கத்தினாற்போற் பாடுவது. ெவெடிகுரல் வெள்ளை-வெடித்த குரலாகிய நிறமில்லா வெள்ளோசை. நிறம்-

என்பதனானறிக. கீழிசை-நிறமுந்தானமுங்குறையும் தட்டை இசை ஒருபுறமோட்டல்-பாடு நிறத்தை யொதுக்கிப் பாடுதல். நெ்டுயி்ாப் பெறித வெறிந்துநின் றிரட்டல்-ஒருபு பண்ணைப்பாட வேறொரு பண்ணிலே வில்ங்கி நின்னறிரட்ல், ஓசையிழைத்தல்-காகங் கத்தினாற் போற் பாடுவது. கழிபோக்கு-ஓரோசையான தன்மை நீங்கிப் பல வோசையாய் வருதல், அசைவு-மடி.

என்றா ரிசைமரபுடையார். இதனோடு,

எனவரும் பாவினையும் ஒப்பு நோக்கு.

50-54: வண்டின்.....................விதியொடு

     (இ-ம்.) வண்டின் தாரியும்-வண்டின் முரற்சியும்; கஞ்சநாதமும்- கஞ்சக்கருவியின் ஒலியும்; வலம்புரி சத்தமும்-வலம்புரிச்சங்கின் முழக்கமும்; சிரல்-மீன்கொத்திக் குருவியும்; வான் நிலையும்-வானம் பாடியும் என்னும் இவை வானத்தே நிற்கும் நிலையும்; கழை இலை வீழ்வதும்-மூங்கிலின் இலை விழுகின்ற வீழ்ச்சியும்; அருவி ஓசையும்- அருவி விழுங்கால் எழும் ஒலியும், முழவின் முழக்கம்-குடழாவின் முழக்கமும்; வெருகின் புணர்ச்சியும்-பூனையின் புணர்ச்சிப்பொழுதில் எழும் ஓசையும்; என்று இன்னும் இசைப்பப் பன்னிய விதியொடு-என்றும் மேலும் பாடுதற்கு வகுத்துக்கூறிய ஓசை முதலிய சிறந்த விதிகளோடே என்க.

     (வி-ம்.) தாரி-முரற்சி. கஞ்சம்-கஞ்சக்கருவி, சிரல்-மீன் கொத்திக்குருவி, வாள்: ஆகுபெயர். வானம்பாடி. இனிச், சிரல் வானிடத்தே நிற்கும் நிலையும் எனினுமாம். வெருகு-பூனை, இசைப்பப்பன்னிய-பாடற்குக்கூறிய. விதி-முறை, உத்தமமான இசை-குயிலோசையும் வண்டினாதமும் வலம்புரிச் சத்தமுமென்க.

என்றா ரிசைமரபுடையவர். பாடுந்தொழிற் கிரியையாவன:-

என்பதனா னறிக. இசையுந் தொழிலும் பகுத்தறியக் கிடத்தலினுய்த்துணர் நிரைநிரை. இன்னுமென்றதனால் வானம்பாடி பருந்து முதலியன கொள்க. வெருகின் புண்ாச்சி: அன்மொழித்தொகை, உறுமுதலைக் குறித்தலி்னின். பன்னுதல் பன்னென வினைமாத்திரையாய் நின்றது. இயலுதல்-பொருந்துதல்.

இதனோடு

எனவரும் பாவினையும் ஒப்புநோக்குக..

55-60: மந்தரம்...............பெருமான்

     (இ-ள்) மந்தரம் மத்திமை தாரம் என்று இவை மூன்றின்-படுத்தல், சமன், எடுத்தல் என்னும் இம்மூன்று இடங்களில் அமைத்து; துள்ளல் தூங்கல் தெள்ளிதின் மெலிதல்-துள்ளலும் தூங்கலும் தெளிவுடைத்தாய் மெலிதலும் ஆகிய இவ்வோசை விகற்பங்களோடே; கூடிய கானம்- பொருந்திய இசைப்பாட்டினைப்பாடி; அன்பொடு பரவ-அன்போடே வாழ்த்தா நிற்பவும்; பூதம் துள்ள-பூதக்கூட்டங்கள் மகிழ்சியால் துள்ளா நிற்பவும்; பேய் கை மறிப்ப-பேய்க் கூட்டங்கள் கைவிதிர்த்துக் கொண்டாடா நிற்பவும்; எங்குள உயிரும் இன்பம் நிறைந்து ஆட- எல்லாவுலகங்களிலும் உள்ள உயிர்க்கூட்டங்கள் உள்ளத்தே இன்பம் நிறைதலாலே கமிழ்ந்து ஆடாநிற்பவும்; நாடக் விதியோடு ஆடிய பெருமான்-கூத்திற்கமைந்த இலக்கண முறையோடே திருக்கூத்தாடியருளிய இறைவனும் என்க.

     (வி-ம்.) மந்தரம் மத்திமை தாரம் என்பன நிரலே நீட்டலும் சமநிலையும் குறுக்கலும் ஆகிய இசை விகற்பங்கள். “நீடவும் குறுகவும் நிவப்பவும் துக்கிப் பாடிய புலவர்” என்றார். வெண்பாமலையினும். துள்ளல் தூங்கல் மெலிதல் இவை இசைவிகற்பங்கள். கானம்பாடி என ஒரு சொல் வருவித்தோதுக. தும்புறுவும் கந்தருவரும் ஏழிசை யமைத்திஉ நான்றென உருகவும் குற்றம் அசைவொடும் மாற்றி இசைப்பப் பன்னிய விதியொடு மூன்றில் கூடிய கானம்பாடி அன்பொடு பரவ என இயைத்துக் கொள்க. இறைவன் இன்பக் கூத்தாடுங்கால் உயிரினங்கள் எல்லாம் உள்ளத்தே இன்பம் நிறைதலாலே களித்து ஆடின என்பது கருத்து. நாடகவிதி-கூத்திலக்கணம்.

61-61: மதுரை................................நீங்கினர்

     (இ-ள்) மதுரை மாநகர் செழியன் ஆகிய-மதுரைமா நகரின்கண் பாணடியமன்னன் ஆகி; கதிர்முடி கவித்த இறைவன்-சடைமுதலிய கரந்து ஒளியுடைய முடியணிகலனணிந்து அருளாட்சிசெய்த சொமசுந்தரக்கடவுளும் ஆகிய இறைவனுடைய; மாமணிக்கால்-மாணிக்கத் திருவடிகளை; தலைக்கொள்ளாக் கையினர்போல-தலைமேற் கொண்டு தொழாத சிறியோர்போல; நீங்கினர்-தம்மொழுக்கத்திற்குச் சான்றாவார் பிறர் இல்லை என்று கருதி இப்பொழுது என்னைப் பிரிந்தனர் என்க.

     (வி-ம்.) ஆடிய பெருமானாகிய இறைவன் எனக் கூட்டுக. செழியன்-பாண்டியங் கையினர்-சிறுமையுடையோர். நீங்கினர் என்றது தம்மொழுக்கத்திற்குத் தம்முடைய நெஞ்சமும் கைதைய மலரும் பெண்ணையும் அன்னத்திரளும் கண்கூடாகக் கண்டிருந்த கரிகளாகவும் இப்பொழுது கரியாவார் யாரும் இலர் என்று கருதி நீங்கினர் என்பதுபட நின்றது.

64-66: போக்கும்...............................வணங்குதுமே

     (இ-ள்) போக்கும் ஈங்குழி வருவதும் கண்டு-பிரிவும் இவ்விடத்து வருவதும் ஆராய்ந்து தெளிந்து; அது உறுதியாயின்-அத்தெளிவினை எமக்குச் சொல்லுவாயானால்; நின்கால் எண்தக போற்றி வணங்குதும்- நின்னுடைய திருவடிகளை எம் உள்ளத்தில் தகுதியாக நினைத்து வனங்கா நிற்போம் என்க.

     (வி-ம்.) போக்கு-பிரிவு. ஈங்குழி-இவ்விடம். எண்தக- எம்கருத்திற்கேற்ப எனினுமாம். வணங்குதும்-வணங்குவோம்.

     னின், மதித்தாமரையே ஒருவேன் நின்பால் கேட்கும் மொழி ஒன்றுளது; அஃதாவது-பொய்ச்சூளுரைத்தார் தம்நெஞ்சமும் மலரும் பனையும் அன்னக்கூட்டமும் சான்றாக இளமரக்காவில் இன்பமும் தந்து சான்றாவார் யாரும் இல்லை என்று நீங்கினர். அவர் போக்கும் வரவும் நீ கண்டு எமக்குக் கூறுதியாயின் நின்கால் போற்றி வணங்குதலும் என வுனைமுடிவு செய்க மெய்ப்பாடும் பயனும் அவை.