(உரை)
கைகோள் : களவு. தோழிகூற்று

துறை: குலமுறை கூறி மறுத்தல்.

     (இ - ம்.) இதற்கு "நாற்றமும் தோற்றமும்" (தொல், களவி. 23) எனவரும் நூற்பாவின்கண் 'குறையுறற்கு எதிரிய கிழவனை மறையுறப் பெருமையிற் பெயர்ப்பினும்' எனவரும் விதிகொள்க.

1 - 9: பெருமறை . . . . . . . . . . நீயே

     (இ-ள்) நீயே - பெருந்தகாய்! நீயோவெனில்; பெருமறை நூல் பெறு கோல்முறை புரக்கும் - பெரிய வேதத்தினின்றும் பிறந்த மனுநூல் விதிவழியே பெற்ற செங்கோல் முறையினைப் பாதுகாக்கும்; பொருந்தகை வேந்தன் அருங்குணம் போல- பெருந்தன்மையையுடைய மனன்னுடைய பெறற்கரிய நற்குணம் போன்று; மணந்தோர்க்கு அமுதும் - நின்னைக் கூடியவர்க்கு அமிழ்தத்தையும்; தணந்தோர்க்கு எரியும் - பிரிந்தவர்களுக்கு நெருப்பினையும்; புக்குழி புக்குழி புலன்பெற கொடுக்கும்- அவரவர் சென்ற சென்ற இடங்களிலே பிலப்பட வழங்காநின்ற; மலையத் தமிழ்க்கால்- பொதியமலையினின்றும் வருகின்ற செந்தமிழ்த் தென்றல்; வாவியுள் புகுந்து- நீர்நிலைகளிலே படிந்து; புல்இதழ் தாமரை புதுமுகை அவிழ்ப்ப - புறவிதழையுடைய தாமரையின் நாளரும்புகளை மலர்த்துதலாலே; வண்டு இனம் படிந்து மது கவர்ந்து உண்டு - வண்டுக் கூட்டங்கள் மொய்த்துத் தேனைக் கவர்ந்து பருகி; சேய் இதழ் குவளையின் - சிவந்த இதழ்களையுடைய குவளை மலர்களிடத்தே; நிரை நிரை உறங்கும் - வரிசை வரிசையாகத் துயில்தற் கிடனான; நீர்நிலை நாடன் - தநீர் நிலையுதலையுடைய மருதநிலத் தோன்றல் ஆகுவை என்க.

     (வி-ம்.) மறை - வேதம். நூல் - மனுநூல். கோல்முறை - செங்கோல் முறை. பெருந்தகை வேந்தன் நட்டோர்க்கு இன்பமும் பகைவர்க்குத் துன்பமும் செய்யுமாறுபோலத் தமிழ்த் தென்றல் மணந்தோர்க்கு அமுதும் தணந்தோர்க்கு எரியும் வழங்கும் என்பது கருத்தாகக் கொள்க. மணந்தோர் - கூடியிருக்கங் காதலர், தணந்தோர் -பிரிந்து தனித்துறையுங் காதலர். புலன்பெறக் கொடுத்தலாவது பொறிகளுக்குப் புலனாகச் செய்தல். மலையம் - பொதியமலை. தமிழும் தென்றலும் மலையத்திற் பிறந்து வருதலால் மலையத் தமிழ்க்கால் என்று உரிமை கூறினார். கால் - ஈண்டுத் தென்றல். புல்லிதழ் - புறவிதழ். பிதுமுகை - நாளரும்பு. நீர்நிலை நாடன் எனமாறுக. நீ மருதநிலத் தோன்றல் என்றவாறு. எனவே நீ உயர்குடித் தோன்றல் என்றாளாயிற்று.

9 - 12: இவளே . . . . . . . . . . மகளே

     (இ-ள்) இவளே மலை உறைபகைத்து வான்உறைக்கு அணக்கும் - இவள்தானும் மலையில் வீழும் அருவிநீரை வெறுத்து மழைத்துளிக்கு வாயங்காக்கும்; புட்குலம் சூழ்ந்த - பறவையினங்களாற் சூழுப்பட்ட; பொருப்புஉடை குறவர் தம் - மலைகளை உறைவிடமாகக் கொண்ட குறவர்கள் ஈன்ற; பெருந்தேன் கவரும் சிறுகுடி மகள்-பெரிய தேனிறாலை அழித்துத் தேனைக் கவருகின்ற சிறுகடியில் பிறந்த பெண்ணாவாள் என்க.

     (வி-ம்.) மலையுறை என்புழி உறை நீர்க்கு ஆகுபெயர். வான் உறை என்புழி வான்முகிலுக்கும் உறை நீர்த்துளிக்கும் ஆகுபெயர். அணத்தல் - அண்ணாந்து நோக்குதல். வானுறைக்கு அணக்கும் புட்குலம் எனவே வானம்பாடி என்னும் பறவைகள் என்பது பெற்றாம். பொருப்பு - மலை. தசிறுகுடி - குறிஞ்சி நிலத்தூர்கள்.

13 - 14: நீயே . . . . . . . . . . நாட்டினையே

     (இ-ள்) இன்னும்; நீயே ஆயமோடு ஆர்ப்ப அரிகிணை முழக்கி - நீயோவெனில் மகளிர் வட்டம் ஆரவாரிக்கும்படி மரவைரத்தாற் செய்த மருதப்பறையைக் கொட்டி; மாயாநல் அறம் வளர் நாட்டினை - அழியாத நல்ல அறத்தை வளர்க்கின்ற நாட்டினையுடையோய் என்க.

     (வி-ம்.) ஆயம் - மகளிர் கூட்டம். அரி - மரவைரம். கிணை - மருதப்பறை. அறம் வளர்க்கும் நாடெனவே மருதநாடு என்பது பெற்றாம்.

15 - 16: இவளே . . . . . . . . . . நாட்டவளே

     (இ-ள்) இவளே தொண்டகம் துவைப்ப தொழில்புனம் வளைந்து - இனி இவளோவென்றால் கறிஞ்சிப்பறை முழங்கத் தொழில் செய்யப்பட்ட தினைக் கொல்லைகளைச் சுற்றிவந்து; பகடு இனம் கொல்லும் பழிநாட்டவள் - ஆங்குத் தினைப்பயிர்களைத் தின்னவரும் யானைக் கூட்டங்களைக் கொல்லும் பழிச்செயலைச் செய்யும் குறிஞ்சி நிலத்தே தோன்றியவள் என்க.

     (வி-ம்.) தொண்டகம் - குறிஞ்சிப்பறை. துவைத்தல் - முழக்குதல். தொழில்- பயிர்த்தொழில். புனை - தினைப்புனம். பகடு - யானை. பழிநாடு - பழிச்செயலைச் செய்யும் நாடு. அஃதாவது கொலைத் தொழில் செய்யும் நாடு என்றவாறு. நீயோ அறம்வளர் நாட்டினை இவளோ பழிவளர்க்கும் நாட்டினள் என்றவாறு.

13 - 14: நீயே . . . . . . . . . . நகரோய்

     (இ-ள்) நீயே எழுநிலை மாடத்து இளமுலை மகளிர் நடம்செய-இனி நீ தானும் வானுறவெழுந்த நிலைமையினையுடைய மாளிகையிடத்தே இளமையுடைய மகளிர் கூத்தாடாநிற்ப; தரளவடம் தெறும் நகரோய் - அவர்களுடைய முத்துவடங்கள் அறுந்து சிந்துதற்கிடமாகிய வளமிக்க நகரத்தையுடையோய் என்க.

     (வி-ம்.) எழுநிலை மாடம்: வினைத்தொகை. இனி ஏழு மேனிலைகளையுடைய மாடமுமாம். நடம் - கூத்து. தரளவடம் - முத்துமாலை.

19 - 20: இவளே . . . . . . . . . . வைப்பினளே

     (இ-ள்) இவளே கடம் பெறு கரிக்குலம் மடங்கல் புக்கு அகழ - இனி இவள்தான் மதத்தையுடைய யானைக் வட்டங்களைச் சிங்கம் எதிர்ந்து அவற்றின் மத்தகத்தைப் பிளத்தலாலே; தெரித்திடும் முத்தம் திரட்டு வைப்பினள் - சிதறா நின்ற முத்துக்களைப் பொறக்கிச் சேர்க்கின்ற வன்னிலத்தினள் ஆவள் என்க.

     (வி-ம்.) கடம்-மதம். கரி - யானை, மடங்கல் - தசிங்கம். வைப்பு-நிலம். நீ நகரத்தையுடையோய்; இவள் காட்டினள் என்றவாறு.

21 - 22: நீயே . . . . . . . . . . அன்றே

     (இ-ள்) நீயே அணிகெழு நவமணி அலர் எனத் தொடுத்த - இனி நீதானும் அழகு பொருந்திய ஒன்பது வகைப்பட்ட மணிகளை மலர்மாலை போலத் தூக்கிய; பொன்கொடி தேர்மிசைப் பொலிகவை - பொன்னாலியன்ற கொடிகளையுடைய தேரின்மேல் ஏறிப் பொலிவுறுகின்ற சிறப்பினையுடையை என்க.

     (வி-ம்.) நவமணி - ஒன்பதுவகை மணிகள். அவையாவன: கோமேதகம், நீலம், பவளம், புருடராகம், மரகதம், மாணிக்கம், முத்து, வயிரம், வயிடூரியம் என்பன. அவர்: மாலைக்கு ஆகுபெயர். மலர்மாலையைத் தூங்கவிடும் அத்துணை எளிமையாக நவமணி மாலைகளையே தூங்கவிடும் தேர்என அவனுடைய திருவுடைமையைச் சிறப்பித்த படியாம். தொடுத்தல் - தொங்கவிடுதல். பொன்தேர், கொடித்தேர் எனத் தனித்தனி கூட்டுக. அன்று ஏ: அசைகள்.

23 - 25: இவளே . . . . . . . . . . . . . . . ஆதலின்

     (இ-ள்) இவளே மணிவாய்க் கிள்ளை துணியாது அகற்ற - இனி இவளோவெனில் அழகிய அலகினையுடைய கிளிகள் தினைக்கதிரைக் கொய்யாமல் ஓட்டுதற்கு; நெடுஇதண் ஏறும் இப்புனத்தினள்- நெடிய பரண்மேலே ஏறும் சிறுமையினையுடைய இத்தினைப் புனத்தின்கண் இருப்பவள்; ஆதலின் - இங்ஙனமிருத்தலின் என்க.

     (வி-ம்.) மணிவாய் - மாணிக்கம் போன்ற அலகுமாம். கிள்ளை - கிளி. துணியாது என்பது துயித்தலின் எதிர்மறை, துணித்தல் - கொய்தல். இதண் - பரண். நீ பொன்தேரில் ஏறும் பெருமையுடையை; இவள் கிளிகடியப் பரண் ஏறும் சிறுமையுடையள் என்றவாறு.

25 - 33: பெரும்புகழ் . . . . . . . . . . . . . . . நசையே

     (இ-ள்) பெரும்புகழ் அணைகுதி ஆயின் - தநீதானும் நின் தகுதிக்கேற்ற பெரிய புகழை அடைய வேண்டினையெனின்; நாரணன் படர தேவர் கெட்டு ஓட - கடல் கடைந்த திருமால் என்செய்கோ எனக் கையற்று வருந்தவும் வடந்தொட்டீர்த்த அமரர்கள் அஞ்சி ஓடாநிற்பவும்; வளிசுழல் விசும்பின் கிளர் முகடு அணவி கருமுகில் வளைந்து பெருகியபோல - காற்றுச் சுழன்று வீசுதற்கிடனான வானத்தினது உயர்ந்த முகட்டினை அளாவி கரிய முகில்கள் சூழ்ந்து பெருனினாற்போன்று; நிலைகெட பரந்த கடல்கெழு விடத்தைமறித்து - தனது அமைதி நிலைமைகெடக் கலக்குண்டு பரவிய திருப்பாற்கடலில் தோன்றிய நஞ்சினைத் தடுத்து; அவர் உயிர்பெற குறித்து- அத்திருமால் முதலியோர் உயிருடன் வாழ்தலைக் கருதி; உண்டு அருளி திரு ளம் கறுத்த அருள்பெரு நாயகன் - அள்ளி உட்கொண்டருளித் தனது அழகிய மிடறு கறுத்த அருளையுடைய முதற்கடவுளது; கூடல் கூடினர்போல - மதுரை நகரத்தையடைந்த மெய்யடியார் அவாவறுத்தாற்போல நீதானும்; இவள் கழைத்தோள் நசைநாடல் - இழிகுலத்தாளாகிய இவளுடைய மூங்கிலையொத்த தோளைத் தழுவும் ஆசையை நாடாதொழிக என்க.

     (வி-ம்.) நாரணன் - திருமால். படர்தல் - நினைவான் வருந்துதல். வளி - காற்று. விசும்பு - வானம். கிளர்முகடு - உயர்ந்த முகடு. அணவுதல் - அளாவுதல். நஞ்சிற்கு முகில்கள் உவமை. கடல்-ஈண்டுப் பாற்கடல். அவர் - அந்நாரணன் முதலியோர். களம் -மிடறு களம் கறுத்தமைக்குக் காரணமான அருளையுடைய நாயகன் என்றும் பெருநாயகன் என்றும் தனித்தனி இயைக்க. மதுரையை எய்திய அடியார் நசையை நாடாமையோல நீயும் இவள்தோள் நசையை நாடற்க என்றவாறு. நாடல்: அல்ஈற்று எதிர்மறை வயிங்கோள். இவன் என்றது தலைவியை. கழை-மூங்கில். இச்செய்யுளோடு

எனவரும் (நற்றிணை. 45) செய்யுளை ஒப்புக் காண்க.

     இனி நீயே நிலைநீர் நாடன், இவளே சிறுகுடி மகள், நீயே அறம்வளர் நாட்டினை, இவள் பழி நாட்டவள்; நீ நகரோய், இவள் முத்தந்திரட்டு வைப்பினள், நீ தேர்மிசைப் பொலிகுவை, இவள் இதணேறு மிப்புனத்தினள்; ஆதலின், நீ புகழணைகுதியாயின், அருட்பெருநாயகன் கூடல் கூடினர்போல, இவள் தோணசை நாடல் என வினைமுடிவு செய்க, மெய்ப்பாடும் பயனும் அவை.