(தொ-ரை.) தழையிட்ட கொன்றைபுனை தண்டலை நீள் நெறியே -
செழிப்புடைய  கொன்றை  மலர்  அணிந்த  தண்டலையில்  எழுந்தருளிய
நீள்நெறி நாதரே!, உழை  இட்ட  விழி  மடவார் உறவுவிட்டும் - மானின்
கண்களைப்  போன்ற  கண்களையுடைய  பெண்களின் நட்பைவிட்டும்,
வெகுளிவிட்டும் - சீற்றத்தை மாற்றிக்கொண்டும், உலக வாழ்விற் பிழைவிட்டும்.
உலக  வாழ்க்கையில்  நேரும் பிழைகளைத் திருத்திக்கொண்டும், இன்னம்
இன்னம் ஆசைவிடாது - மேலும் மேலும் பற்றுவிடாமல், அலக்கழியப்
பெற்றேன் - துன்பப் படுகிறேன், அந்தோ - ஐயோ!, என் தன்மை யெல்லாம்
- என்னுடைய இயற்கை  யெல்லாம், மழைவிட்டும்  தூவானம்  விட்டது
இல்லையாய் - மழை விலகியும் தூவானம், விடாமல், இருந்த வண்ணம் தான்
- இருந்த அழகுதான்.

      (வி-ரை.) தூவானம் : மழைபெய்து விட்ட பிறகும் இருக்கும் சிறு
தூறல். ‘மழை விட்டும் தூவானம் விடவில்லை' என்பது பழ மொழி.