(வி-ரை.) கூற்று : உடலிலிருந்து  உயிரைக்  கூறுபடுத்துவோனுக்கு
ஆகுபெயர். ஊற்று - ஆதரவு. குடபால் - மேலைத்திசை. "காற்றுள்ளபோதே தூற்றிக்கொள் : கரும்பு உள்ளபோதே ஆடிக் கொள்" என்பன
பழமொழிகள்.

      (தொ-ரை.) பொன்கொத்துஆம் செந்நெல்  வயல் தண்டலையாரே -
பொன்கொத்துப் போல விளையும்  செந்நெல்  நிறைந்த  வயல்கள் சூழ்ந்த
தண்டலையிறைவரே!, வர்க்கத்தார் தமைவெறுத்த விருத்தருமாய் மெய்ஞ்ஞான
வடிவம் ஆனோர் - உறவினர்களை வெறுத்த முதியவராய் உண்மையறிவே
ஒரு வடிவம் எனக் காணப்படுவோர், கல்கட்டு ஆகிய மடமும் காணியும்
செம்பொனும்  தேடும்  கருமம்  எல்லாம் - கல்லாற்  கட்டப்பட்ட மடமும்
நிலமும் செம்பொன்னும் சேர்க்கிற வேலையெல்லாம், பொன் நாடு ஆகும்
சொர்க்கத்தே  போம்போதும்  கக்கத்தே  ராட்டினத்தைச்  சுமந்தஆறே -
பொன்னுலகாகிய  சொர்க்கத்திற்குச்  செல்லும்  பொழுதும்  இராட்டினத்தைக்
கக்கத்தில்  இடுக்கிச்  செல்லும்  தன்மையை  ஒக்கும்.

      (வி-ரை.) இராட்டினம் : நூல் நூற்கும் கருவி. நூல் நூற்பதனாலே
கிடைக்கும் வருவாய் சிறிதாகும். அது வறுமையின் அடையாளம். அக்
கருவியைப் பொன்னாட்டிற்கும் சுமந்து செல்வது (வறுமையில் உள்ள பற்றைக்
காட்டுவதால்) நகைப்புக்கிடமானது. அவ்வாறே பேரின்ப வீட்டிற்குச் செல்லும்
நிலையிலுள்ள