உண்மை யறிவினர்  உலகத்  தொடர்பாகிய  மடமும்  பொன்னும்  நிலமும்
தேடுவது  நகைத்தற்குரியதாகும்.  சொன்னேன் :  முன்னிலை
அசைச்சொல். ‘சொர்க்கத்தே போம்போதும் கக்கத்தே ராட்டினத்தைச்
சுமத்தல்' பழமொழி.

      (தொ-ரை.) பிள்ளாய்  ஆம்  எனக்  கொடுக்கும்  பெரியோரை
அடுத்தவர்கள் - இளைஞனே!  முடியும்  என்று  அளிக்கும்  சான்றோரைச்
சார்ந்தவர்கள், பிள்ளாய்! அவனிக்கெல்லாம் நாம் அதிகம் என்பர் -
இளைஞனே, உலகிலே  நாமே  சிறப்புடையேம்  என்று  நடந்துகொள்வர்!,
நண்ணாரும் ஏவல்செய நாளும் வாழ்வார் - பகைவரும் தொண்டியற்ற
எப்போதும் வாழ்ந்திருப்பர், பிள்ளாய் வான் எனும் மேனித் தண்டலையார்
பூடணமாய் வளர்த்த நாகம் - பிள்ளாய்! வானமே யெனும் எங்கும் நிறைந்த
மேனியை உடைய தண்டலையாரின் அணிகலனாக வளர்க்கப் பெற்ற பாம்பு,
ஏன் பிள்ளாய் கருடா நீ சுகமோ? என்று உரைத்தவிதம் என்னலாமே -
‘என்ன பிள்ளாய்! கருடனே? நீ நலந்தானோ?' என்று வினவிய வகையாக
அதனைக் கூறலாம்.

      (வி-ரை.) பிள்ளை - இளைஞன்.  ‘பிள்ளை'  என்பது  விளியேற்றாற்
‘பிள்ளாய்' என ஆகும். வானம்  போல  எங்கும்  நிறைந்தவர்  இறைவர்.
ஆகையால், ‘வான்  எனும் மேனித் தண்டலையார்' என்றார். கருடனைக்
கண்டாற் பாம்பு நடுங்குவது