|
தண்டலைநீள் நெறியாரே!,
நின் தன்னைப் பாடில் எண்ணம் மிக இம்மையிலும்
மறுமையிலும் வேண்டியது உண்டு - நின் அடிகளைப் பாடினால் மனநிறைவு
பெற இம்மைக்கும் மறுமைக்கும் வேண்டியது கிடைக்கும்; இதை ஓராமல் -
இதனைச் சிந்தியாமல், மண்ணின்மிசை நரத்துதிகள் பண்ணி அலைந்தே திரி
பாவாணர் எல்லாம் - இப் புவியில் மக்களைப் புகழ்ந்து பாடி அலைந்து
திரியும் கவிஞர்கள் யாவரும், வெண்ணெய் தமது இடத்து இருக்க நெய்
தேடிக்கொண்டு அலையும் வீணர்தாமே - தம் கையில் வெண்ணெய் இருக்கும்
போது (அதை உருக்கிக்கொள்ளாமல்) நெய் எங்கே உளதென்று தேடித்திரியும்
அறிவிலாரே யாவார்.
(வி-ரை.)
‘வெண்ணெயைக் கையில் வைத்துக்கொண்டு நெய்க்கு
அலைவான் ஏன்?'
என்பது
பழமொழி. மக்களைப் புகழ்தலாவது அவர்கள்
செய்யாததைச் செய்தார்களென்றும் அவர்களிடம் இல்லாத பண்பை
இருப்பதாகவும் கூறிப் பாடுதல். ‘மிடுக்கிலாதானை வீமனே விறல் விசயனே -
வில்லுக் கிவனென்றும் கொடுக்கிலாதானைப் பாரியே யென்று கூறினுங்
கொடுப்பாரிலை' என்றார் சுந்தரர். ‘இல்லாத சொன்னே னுக்கில்லை
யென்றான்'
என்றார் ஒரு புலவர்.
| 68.
ஏழைக்குத் தெய்வமே துணை
அந்தணர்க்குத்
துணைவேதம் அரசருக்குத்
துணைவயவாள் அவனி மீது
மைந்தர்க்குத் துணைதாயார் தூதருக்குத்
துணைமதுர வார்த்தை அன்றோ?
நந்தமக்குத் துணையான தண்டலைநீள்
நெறியாரே
நண்ப ரான
சுந்தரர்க்குத் துணைநாளும் ஏழையர்க்குத்
தெய்வமே துணையென் பாரே.
|
(தொ-ரை.)
அந்தணர்க்கு
வேதம் துணை - மறையவர்க்கு மறையே
ஆதரவு - அரசருக்கு வயவாள் துணை - மன்னர்க்கு வெற்றிமிகும் வாளே
ஆதரவு, அவனிமீது
|