:: TVU ::

கட

தஞ்சைவாணன் கோவை	162



மாகம் - வானுலகு. தரியலர் - பகைவர். குடம்பை - கூடு. வேய்தல் - பொருந்துதல். சோகம் - துன்பம். தோகை - மயில்.
(173)
இறைவிக் கிறைவன் வரவறி வுறுத்தல்:
	கந்தார நாணுங் கனிந்தசொல் லாய்நங் கடிமனைக்கே வந்தார் அவாவின் பெருமையி னாற்றஞ்சை வாணன்வெற்பில் கொந்தா ரசோகந் தருஞ்செழும் போதுங் கொழுந்தழையும் தந்தா ரகலந் தழீஇயக லாது தணந்தவரே.
(இ-ள்.) தஞ்சைவாணன் வெற்பில் கந்தாரம் நாணும் தித்தித்த சொல்லாய்! கொத்தார்ந்த அசாகத்தரு தரப்பட்ட செழும் போதும் கொழுந்தழையும் தந்து நிறைந்த முலையைத் தழீஇ மனத்தாற் பிரியாது மெய்யாற் பிரிந்த, ஆதரங்கொண்ட அவாவின் பெருமை யினால், நமது விளங்கிய மனைக்கு வந்தார் என்றவாறு.
கந்தாரம் - ஒரு பண். கனிதல் - தித்தித்தல். கடி - விளக்கம். கொந்து - கொத்து. அகலம்: ஆகுபெயர். தணத்தல் - பிரிதல்.
(174)
தலைமகளைக் குறியிடத்துக் கொண்டுசேறல்:
	மின்னே யயிலொடு மின்விளக் காவந்த வெற்பரைநாம் பொன்னே யெதிர்கொளப் போதுகம் வாபுவி யேழினுக்கும் தன்னேயம் வைத்தருள் சந்திர வாணன் தமிழ்ச்சிலம்பில் நின்னே ரியன்மயில் கண்டுயில் நாக நிழலகத்தே.
(இ-ள்.) ஏழ்புவிக்கும் தன் அன்பை வைத்தாளப்பட்ட சந்திர வாணன் தமிழச்சிலம்பி லிருக்கப்பட்ட பொன் போன்றவளே! நின் இயலுக்கு நேராகிய மயில் கண்ணுறங்கும் புன்னாக நிழலகத்து ஒளிபொருந்திய வேலுடனே மின்னும் விளக்காகக் கங்குலில் வந்த வெற்பரை நாம் எதிர்கொள்ளப் போதுகம் வா என்றவாறு.
மின் - ஒளி. ஏய்தல் - பொருந்துதல். அயில் - வேல். பொன் : ஆகுபெயர். நேயம் - அன்பு. தமிழ்ச்சிலம்பு - பொதியமலை. இயல் - சாயல். `நின் இயல்` என மாறுக.
(175)
குறியுய்த் தகறல்:
குறி உய்த்து அகறல் என்பது, பாங்கி தலைமகளைக் குறியிடத்துச் செலுத்தித் தான் அகன்றுபோதல்.
	மந்தார மன்னகை வாணன்ததென் மாறை மயிலனையாய் நந்தா வனப்பொய்கை நான்கொய்கு வேன்குழ னாணுங்கங்குல் கொந்தார் தெரியனின் செங்கனி வாயொடுங் கொங்கையொடும் பைந்தா மரையையுஞ் சேதாம் பலையும் பகைப்பித்ததே.

மேல்