பருவம்கண்டு  பெருமகள் புலம்பல் என்பது, தவைன் பிரியியுங்கால் கார்க்கு
முன்னே வருவலென்று குறிப்பாற் கூறிப் போயினனாகையால், கார்ப்பருவங் கண்டு
தலைமகள் புலம்பிக் கூறுதல்.

     குறிப்பாற்   கூறியது  எங்ஙனமெனின், `நீடேனென்றவன் நீங்கல்`  என்னும்
செய்யுளில்,   `மாலைப்பொழுது வருகுவல்யான்`   என்றது,   மாலைக்குரித்தாகிய
பொழுது   கார்காலமென்று  குறிப்பானறிவித்தா றுணர்க. அக்குறிப்பறிந்து  பாங்கி
தலைவிக்குக்   கூறயவதனால் தலைவி கார்கண்டு புலம்பினாள் என்பது. அன்றியும்
மேற்கிளவி   இகுளை  வம்பாகத்  தோன்றியது  தலைவன்  கூறிய கார்ப்பரவமன்
றெனப்  பொருள்  கொளக்கிடந்தது. இவை யாவும் குறிப்பாற் கூறிய தென்றுணர்க.

     (இ-ள்.)சிவந்த கையினிடத்துச் சங்கவளை புகுந்ததுபோல மிகவும்  விரிவாகிய
கரிய கண்ணினீர் துளித்துளியா யுதிரவும் துறந்த தலைவர் நினைந்திலர்; ஆதலால்
காரானது  துளிகளைப்  பெய்ய   மழைத்துன்பத்தாலஞ்சி மிகவும் துணையும் முசுக்
கலையைத்    தழுவும்   தஞ்சைவாணன்   வெற்பிற்   பெடைமயிலும்   அகவும்;
தனியாயிருக்கப்பட்ட யான் எங்ஙனம் ஆற்றியிருப்பேன் என்றவாறு.