(இ-ள்.) நலம்புனைந்த  ஆயமும்  நீயும் நற்றாயோடு நானும் நல்ல  அழகிய
மலையிடத்து  உயர்ந்த  சோலையும்  அவள்  விளையாடுஞ்   சிற்றிலும்   அவள்
இயங்கித்  திரியும்  பெரிய  மனையும், தெளிந்த  திரையின்மேல் வலம்புரிச் சங்கு
ஊர்ந்துவரும்  வயல்சூழ்ந்த   தஞ்சைவாணனை   வாழ்த்தாத    பகைவர்போலப்,
புலம்புதலடைய    மாதர்    எங்கே    தனியாய்ப்போயினாள்,    யான் அறியச்
சொல்வாயாக  என்றவாறு.