(இ-ள்.)  நெஞ்சமே!   அழகிய பொன்னை யொழுக்குந் துறைகளையுடைய
வையையாறு சூழ்ந்த  தஞ்சைவாணனது   பொதிய   வெற்பில்,   ஆராயுந்தோறும்
ஆராயுந்தோறுந் தெவிட்டாத இன்பமாந் தமிழையொத்தவளது செங்கனி வாயிலூறிய
நீர் நுகருந்தோறும் தெவிட்டாமல் இன்பமாய், எனது ஆருயிர்  இறந்துபடாமைக்குக்
காரணமாகிய  அமிழ்தாகின்றதாதலால், இவ்வுலகில் உம்பர்தம்  பதத்தை என்போல
எய்தினர் யார்? நானொழிய ஒருவருமில்லை என்றவாறு.