வாகுறு சோழன் மனமகிழ்ந் திறைஞ்ச வளமிகு மாவுடை
                                      யாளோ
டேர்கெழு சிவலிங் கம்புணர்ந் தருள வெழில்பெறு                                மட்டபந் தனநற்
பாகிலை சுவைத்த பசையினை யுமிழ்ந்து பண்பொடு
                              மிருகிடப் பயிற்றி
மோகமோ டரச னாக்கிய வமுத முழுதுமுண்
                             டுயிர்தொறு நிரப்பி

(திருவாவடுதுறைப் புராணம்)

என்றவர் கவளத் துட்க வேய்ந்து சிற்றிலைக டுற்று
நின்றதோர் வன்னி தன்னை நீதரு கென்ற போழ்தின்
மின்றரு வானம் பூத்த மீனில மெய்த லேய்ப்ப
வன்றனித் ததுயர் மேலோர் கருத்தினை யளவு காண்பார்

(கரூர்ப்புராணம்)

பஞ்சமுகத்தி லுதித்திடு மாகம பரகமெலாஞ்
செஞ்சொற் றிருமந் திருமுரை மூலர் திருமரபிற்
கஞ்ச மலைச்சித்தர் வாழ்வு மிரதங் கரணிவளர்
மஞ்சு திகழ் கஞ்ச மாமலை யுங்கொங்கு மண்டலமே.