கணவனைக்கண்டு ஆவிசோர்ந்த மனைவி இயல்பு | 482. | வாய்மடித்துக் கிடந்ததலை மகனை நோக்கி | | | மணியதரத்து ஏதேனும் வடுவுண் டாயோ
நீமடித்துக் கிடந்ததெனப் புலவி கூர்ந்து
நின்றாவி சோர்வாளைக் காண்மின் காண்மின். |
(பொ-நி.) தலை மகனை நோக்கி ," வடு உண்டாயோ? மடித்துக்
கிடந்தது(நன்று!)" எனப் புலவி கூர்ந்து, ஆவிசோர்வாளைக் காண்மின்!
(எ-று.) (வி-ம்.) தலைமகன் - கணவன். மணி - அழகிய. அதரம் - உதடு.
மடித்து:மடிந்து என்பதன் வலித்தல் விகாரம் : புலவி - வெறுப்பு
(வெற்றிபெற்று மீளாது மடிந்து வீழ்ந்தமையின்). கூர்தல்-மிகுதல். ஆவி-உயிர்.
சோர்வாள்-குறைபவள். (11) |