3092.

     ஒருமையிலே இருமைஎன உருக்காட்டிப் பொதுவில்
          ஒளிநடஞ்செய் தருளுகின்ற உபயபதம் வருந்த
     அருமையிலே நடந்தெளியேன் இருக்குமிடத் தடைந்தே
          அணிக்கதவந் திறப்பித்தென் அங்கையில்ஒன் றளித்துப்
     பெருமையிலே பிறங்குகநீ எனத்திருவாய் மலர்ந்த
          பெருங்கருணைக் கடலேநின் பெற்றியைஎன் என்பேன்
     கருமையிலே நெடுங்காலங் கலந்துகலக் குற்ற
          கலக்கமெலாந் தவிர்த்தெம்மைக் காத்தருளும் பதியே.

உரை:

     கருப்பையின் காரிருளில் நெடுங் காலம் கலந்து கிடந்து எய்திய கலக்க மெல்லாம் நீக்கி உயிர்களாகிய எங்களைக் காத்தருளுகின்ற தலைவனே, ஒரு திருமேனியில் ஆண், பெண் என்ற இரண்டு திருவுருவைக் காட்டித் தில்லையம்பலத்தில் ஒளி மயமான திருநடனம் புரிகின்ற நின் இரண்டு திருவடிகளும் வருந்த அருமையாக நடந்து எளியவனாகிய யான் இருக்குமிடம் போந்து, அழகிய கதவைத் திறக்கச் செய்து, உள்ளே வந்து, என் கையில் ஒன்றைக் கொடுத்து, ஆதரவு செய்து நீ பெருமை நிலையில் உயர்வுறுக எனச் சொல்லி யருளிய நின் தன்மையைப் பெரியகருணைக் கடலாகிய பெருமானே, யான் என்னென்று உரைப்பேன். எ.று.

     கருமை - கருப்பையில் நிலவும் மையிருள். “காரிட்ட ஆணவக் கருவறை” என்பர் தாயுமானார்; “ஈரிரு திங்களிற் பேரிருள்” (போற்றி) என மணிவாசகப் பெருமானும் குறித்தல் காண்க. கருவிற் கலந்து திங்கள் தோறும் இன்னல் பலவற்றில் தோய்ந்து கலக்கமுறுதலைப் பெரியோர் எடுத்தோதுதலால் “கலந்து கலக்குற்ற கலக்கம்” எனக் கூறுகின்றார். பிறக்கும் உயிர்கள் செம்மை நிலை யெய்துங்காறும் தெய்வம் காக்கிறது என எல்லா நாட்டு எல்லா மக்களும் கூறுதலால், “எம்மைக் காத்தருளும் பதியே” எனக் கட்டுரைக்கின்றார். ஒரு திருமேனியில் உமையும் தானுமாய் ஈருருக் காட்டி உயிர்களை மகிழ்விக்கின்றமை தோன்ற, “ஒருமையிலே இருமையென வுருக்காட்டி” என வுரைக்கின்றார். “ஆணும் பெண்ணுமாய் அடியார்க் கருணல்கிச் சேணின்றவர்க் கின்னும் சிந்தைசெய வல்லான்” (நாகைக்காரோ) எனத் திருஞானசம்பந்தர் கூறுவர். ஞான நடனத்தைக் குறித்தற்கு “ஒளி நடம் செய்தருளுகின்ற உபய பதம்” எனப் புகல்கின்றார். ஞானவான்களாகிய பெரியோரது ஞானச் சூழலில் உயர்க என்றமையின், “பெருமையிலே பிறங்குக நீ எனத் திருவாய் மலர்ந்த” எனப் பேசுகின்றார்.

     இதனால் பெருமையிற் பிறங்குக என்ற அருளுரையை நினைந்து வியந்தவாறாம்.

     (33)