மரத்து நீழலில் வீற்றிருந்தருளும் அன்பறிவு ஆற்றல்களின் அக அடையாளமாகவும் ஞாயிறு திங்கள் தீ என்னும் ஒளிகளின் புற அடையாளமாகவும் விளங்கும் மூன்று திருக்கண்களையுடைய கனியே நின் திருவருளால் காண்பேனோ?

(7)

41. பெற்றவட்கே

பெற்றவட்கே தெரியுமந்த வருத்தம் பிள்ளை

பெறாப்பேதை யறிவாளோ பேரா னந்தம்

உற்றவர்க்கே கண்ணீர்கம் பலையுண் டாகும்

உறாதவரே கல்நெஞ்ச முடைய ராவார்.

     (பொ - ள்.) (அருந்தவ மிருந்து முந்நூறு நாட்சுமந்து மகவைப்) பெற்றவட்கே அப் பிள்ளைப் பேற்றின் வருத்தம் பட்டறிவாக உணர வரும்; அங்ஙனம் பிள்ளைபெறாத பேதைப்பெண் அறிவளோ? திருவடிப்பெரும் பேரின்பத்தினைத் திருவருளால் பொருந்தி நுகர்ந்தவர்க்கே (அகத்தினை வெளிப்படுத்தும் புறவடையாளமாகிய) கண்ணீரும் மெய்ந்நடுக்கமும் தானாகவே உண்டாகும். திருவடிப்பேறு பெறாதவர் வன்மைமிக்க தன்னெஞ்சமுடையராவர்; கம்பலை - நடுக்கம். 'அகத்தின் அழகுமுகத்திற்றெரியும்" என்பது இங்கு நினைவு கூர்க. பட்டறிவு - அனுபவம்.

(1)

ஆவாவென் றழுதுதொழுங் கைய ராகி

அப்பனே ஆனந்த அடிக ளேநீ

வாவாவென் றவர்க்கருளுங் கருணை எந்தாய்

வன்னெஞ்சர்க் கிரங்குவதெவ் வாறு நீயே.

     (பொ - ள்.) ஐயோவென்று அழுது கைகூப்பித்தொழும் ஒழுக்க முடையவராகி அப்பனே பேரின்பம் விளைவிக்கும் அடிகளே நீ வாவா வென்று அன்புடன் அழைத்தவர்கட்குத் திருவருள் புரிகின்ற தண்ணளியினையுடைய எம்மருமைத் தந்தையே, கற்போன்ற வன்மை பொருந்திய நெஞ்சினையுடையார்க்கு நீ இரங்கியருள்வது எவ்வாறு? ஆவா-ஐயோ. கையர் - ஒழுக்கமுடையவர். அடிகள் - கடவுள். கருணை - தண்ணளி.

(2)

நீயேஇங் கெளிஙேற்குந் தாக மோக

நினைவூடே நின்றுணர்த்தி நிகழ்த்த லாலே

பேயேற்குந் தனக்கெனவோர் அன்பு முண்டோ

பெம்மானே இன்னமன்பு பெருகப் பாராய்.

     (பொ - ள்.) தேவரீரே இவ்விடத்து அறிவிலா எளியேனுக்கு அடியேன் நினைவின்கண் நின்று வேட்கையினையும், மயக்கத்தினையும் உணர்த்தியருள்பவன் நீயாதலால், அப் பொருள்கள்பாற் செல்லும் அச் செயல்களும் நீயே ஆவை. (ஆதலால்) பேய் போன்ற எனக்கு