சாற்றரிய இன்பவெள்ளந் தாக்குமதில் நீமுளைக்கில்

ஊற்றமுறு மென்னஅதில் உண்மைசொன்னால்ஆகாதோ.

     (பொ - ள்) அளவிட்டுச் சொல்ல முடியாத பேரின்பப் பெருவெள்ளம் திருவருளால் விளைந்தபோது, அவ் விளைவின்கண் நீ தோன்றியருள்வையானால் அடியேனுக்கு நிலையான உறுதியுண்டாம் என்று அதன் உண்மையை எடுத்து அடியேனுக்குத் திருவாய் மலர்ந்தருளினால் ஆகாதோ?

(20)

கையுங் குவித்திரண்டு கண்ணருவி பெய்யஅருள்

ஐயநின் தாள் கீழே அடிமைநின்றால் ஆகாதோ.

     (பொ - ள்) இரு கைகளையும் உச்சியின்மேல் ஏறக் குவித்துப் பணிந்து இருகண்களும் அருவிபோலக் கண்ணீர் பொழிய அருள் ஐயனே நின் திருவடியின்கீழே அடிமை உறுதியுடன் நின்றாலாகாதோ?

(21)

48. இல்லையோ என்கண்ணி

ஏதுந் தெரியா தெனைமறைத்த வல்லிருளை

நாதநீ நீக்கஒரு ஞானவிளக் கில்லையோ.

     (பொ - ள்) புலம்பு என்று சொல்லப்படும் கேவலத்தில் ஏதுந்தெரிய வொட்டாமல் அடியேனுடைய அறிவை முற்றாக மறைத்து நின்ற ஆணவ வல்லிருளை¹ எம் தலைவனை நீ நீக்கியருள உன்பால் மூதறிவுப் பெருவிளக்கென்னும் சிவஞான தீபம் இல்லையோ?

(1)

பணியற்று நின்று பதைப்பறஎன் கண்ணுள்

மணியொத்த சோதிஇன்ப வாரிஎனக் கில்லையோ.

     (பொ - ள்) உலக வாயிலாக நிகழும் அடியேனுடைய எல்லாவகையான செயல்களும் நீங்கி, மனக்கலக்கமும் நீங்க எளியேன் கண்ணினுள் காணப்படும் மணியினை யொத்த அருட்பெருஞ்சோதியே பேரின்பப் பெருக்கு ஏழையேற்குக் கிடைப்பதில்லையோ?

(2)

எம்மால் அறிவதற எம்பெருமான் யாதுமின்றிச்

சும்மா இருக்கஒரு சூத்திரந்தான் இல்லையோ.

     (பொ - ள்) எம்பெருமானே, எங்களுடைய அறிவு முன்னிட்டு எம்மால் அறியப்படுதலொழிந்து யாதொரு முயற்சியுமில்லாமல் பேச்சற்றுச் செயலற்றுச் சும்மா இருக்கும்படி ஒரு சூழ்ச்சி தானில்லையோ? சூழ்ச்சி உபாயம். சும்மா இருப்பதென்பது சிவனே என்றிருப்பது.

(3)

1.	'ஒன்றதாய்.' சிவஞான சித்தியார், 2. 4 - 8.