இவ்வகையாய்ச் சொல்லும் நந்தனாரைப்பார்த்து வேதியர் சொல்லுகின்றார்:

மெள்ளப்பேசிமெழுகிறாயனுதின மூடாவுனக்கித்தனை
கள்ளக்கும்பிடிலாவதென்னபலனோ காட்டுப்பசாசல்லவோ
துள்ளித்துள்ளித்துடிக்கிறாய்சிவ பதஞ்செல்லாதுஉன்ஜாதியில்
எள்ளுக்கொல்லையில்மாடுவந்துதொடரா தேகும்படிசெல்லடா.

இப்படிச்சொல்லிய வேதியருடனே நந்தனார் தனக்குத் தெரிந்தவித்தைகளை
அத்தருணத்தில் சொல்லிக்காட்டுவார்:

முன்நந்தனார், பின் வேதியருமாகச் சொல்லிக்கொள்ளும்

ஏட்டிக்குப்போட்டியான

நந்தனார் - தில்லையைப்பார்க்கவில்லையே யென்றார்
வேதியர் - கொல்லையில்மிளகாயில்லையோ வென்றார்
நந்தனார் - கள்ளம்போனாலுள்ளதுகாணு மென்றார்
வேதியர் - வெள்ளம்போனாலுள்ளதுவிளையு மென்றார்
நந்தனார் - திருச்சிற்றம்பலங்கண்டால்தேகங்களிக்கு மென்றார்
வேதியர் - பொரிச்சகுழம்புகொண்டால் தேகம்பெருக்கு மென்றார்
நந்தனார் - அரகராவென்றால்பாவம்போ மென்றார்
வேதியர் - பறையனைக்கண்டால் பாவமா மென்றார்
நந்தனார் - வெட்டவெளியிலேமனமுட்டிப்பாரு மென்றார்
வேதியர் - பொட்டவெளியிலேகுழிவெட்டிப்பாரு மென்றார் 
நந்தனார் - எனக்குஊறியஞானமாரியேமதி யென்றார்
வேதியர் - உனக்குநாறியபறைச்சேரியேகதி யென்றார்