தொடக்கம்			தேடுதல்
	குலோத்துங்க சோழனுலா 10 தேர்மேவும் பாய்புரவிப் பாசடைச் செங்கமலம் போர்மேவும் பாற்கடல் பூத்தனையோன்-பார்மேல் மருளப் பசு ஒன்றின் மம்மர் நோய் தீர உருளும் திருத்தேர் உரவோன்- அருளினான் பேராப் பெரும்பகை தீரப் பிற வேந்தர் ஊராக் குலிச விடை ஊர்ந்தோன் - சோராத் துயில் காத்து அரமகளிர் சோர்குழை காத்து உம்பர் எயில் காத்த நேமி இறையோன் - வெயில்காட்டும் அவ்வானவர் கோன் ஒரு மணிஆசனத்தில் ஒவ்வாமல் ஏத்த உடன் இருந்தோன் - கவ்வை	உரை
	20 எழக் குரைக்கும் பேழ்வாய் இருங்கூற்றுக்கு ஏற்ப வழக்கு உரைக்கும் செங்கோல் வளவன் - பழக்கத்தால் போந்த புலியுடனே புல்வாய் ஒருதுறை நீர் மாந்த உலகு ஆண்ட மன்னர்பிரான் - காந்து எரியில் வெந்தார் உயிர்பெற்று உடல்பெற்று விண் ஆள மந்தாகினி கொணர்ந்த மன்னர்கோன் - முந்திப் பொருதேர்கள் ஈரைந்தின் ஈரைவர் போர்பண்டு ஒருதேரால் வென்ற உரவோன் - கருதி மலை பத்தும் வெட்டும் உருமின் மறவோன் தலை பத்தும் வெட்டும் சரத்தோன் - நிலைதப்பர்	உரை
	30 மீளி தலை கொண்ட தண்டத்தான் மீளிக்குக் கூளி தலை பண்டு கொண்ட கோன் - நாளும் பதுமக் கடவுள் படைப்பு அடையக் காத்த முதுமக்கள் சாடி முதலோன் - பொது மட்க வாங்கு எயில் நேமி வரையாக மண் ஆண்டு தூங்கு எயில் கொண்ட சுடர்வாளோன் - ஓங்கிய மால்கடல் பள்ளி வறிதாக மண்காத்து மேல்கடல் கீழ்கடற்கு விட்டகோன் - கோல்கொன்று அலை எறியும் காவேரி யாற்றுப் படைக்கு மலை எறிய மன்னர்க்கு மன்னன் - நிலை அறியாத்	உரை
	40 தொல்லார் கலிவலையம் தோள்வலைய முன் திருந்த வில்லால் நடு உள்ள வெற்பு எடுத்தோன் - ஒல்லைக் கொலை ஏறு உடம்பு அடையக் கொய்தாலும் எய்தாத் துலை ஏறி வீற்று இருந்த தோன்றல் - தலை ஏறு மண்கொண்ட பொன்னிக் கரைகட்ட வாராதான் கண்கொண்ட சென்னி கரிகாலன் - எண்கொள் பணம் புணர்ந்த மோலியான் கோமகளைப் பண்டு மணம் புணர்ந்த கிள்ளி வளவன் - அணங்கு படுத்துப் பொறையனைப் பொய்கைக்குப் பண்டு கொடுத்துக்களவழிப் பாக் கொண்டோன்-அடுத்து அடுத்துச்	உரை
	50 சீறும் செருவில் திருமார்பில் தொண்ணூறும் ஆறும் படுதழும்பின் ஆகத்தோன் - ஏறப் பிரம அரக்கன் அகலம் பிளந்து பரமர் திருத்தில்லை பார்த்தேன் - நரபதியர் தாழ முன்சென்று மதுரைத் தமிழ்ப்பதியும் ஈழமும் கொண்ட இகலாளி - சூழவும் ஏறிப் பகல் ஒன்றில் எச்சுரமும் போய் உதகை நூறித்தன் தூதனை நோக்கினோன் - வேறாகக் கங்கா நதியும் கடாரமும் கைக்கொண்டு சிங்காதனத்து இருந்த செம்பியர்கோன் எம்கோன்	உரை
	புவிராச ராசர் மனுமுதலோர் நாளில் தவிராத சுங்கம் தவிர்த்தோன் - கவிராசர் போற்றும் பெரியோன் இவன் பின்பு பூதலங்கள்	உரை
	ஆற்றும் திருத்தோள் அகளங்கன் - வேற்றார் விரும்பு அரணில் வெங்களத் தீ வேட்டுக் கலிங்கப் பெரும்பரணி கொண்ட பெருமான் - தரும்புதல்வன்	உரை
	60 கொற்றக் குலோத்துங்க சோழன் குவலயங்கள் முற்றப் புரக்கு முகில்வண்ணன் - பொன் துவரை இந்து மரபில் இருக்கும் திருக்குலத்தில் வந்து மனுகுலத்தை வாழ்வித்த - பைந்தளிர்க்கை மாதர்ப் பிடி பெற்ற வாரணம் அவ் வாரணத்தின் காதல் பெயரன் கனகளபன் - யாதினும் தீட்டற்கு அரிய திருவே திருமாலை சூட்டத் திருமகுடம் சூடியபின் - நாட்டு	உரை
	70 முறைவிட்ட வேற்று முடிமன்னர் தத்தம் சிறைவிட்டு அரசு அருளிச் செய்து - கறைவிட்டு மைஞ்ஞாகம் எட்டும் மதநாகம் ஓர் எட்டும் பைஞ்ஞாகம் எட்டும் பரம் தீர - இஞ்ஞாலம் தாதைக்குப் பின்பு தபனற்கும் தோலாத போதத்து இமிரப் பொறை நீக்கி - மாதரில் ஒக்க அபிடேகம் சூடும் உரிமைக்கண் தக்க தலைமைத் தனித் தேவி - மிக்க புவனி முழுது உடைய பொன் தொடியும் தானும்	உரை
	80 அவனி சுரர்சுருதி ஆர்ப்ப - நவநிதி தூய் ஏத்தற்கு அருங்கடவுள் எல்லை இல் ஆனந்தக் கூத்துக் களிகூரக் கும்பிட்டுப் - போத்தின்மேல் தில்லைத் திருமன்ற முன்றில் சிறுதெய்வத் தொல்லைக் குறும்பு தொலைத்து எடுத்து - மல்லல் தசும்பு வளர்கனித் தண்பெரு நாவல் அசும்பு பசும்பொன் அடுக்கிப் - பசும்பொன்	உரை
	அலகை இகந்த அசல குல வச்ரம் பலகை ததும்பப் பதித்து - மலர்கவிகை காக்கும் கடல் ஏழின் முத்தும் வர கங்கை தூக்கும் அருவியில் சூழ்போக்கி - நோக்கம் தொடுக்கும் சிரச்சேடன் சூடாமணி கொண்டு எடுக்கும் திருத்தீபம் ஏற்றி - அடுக்கிய	உரை
	90 தூய வயிரத்தால் வாவியாய்ச் சூழ்கிடந்த பாய மரகதத்தால் பாசடையாய்த் - தூய பருமுத்தால் ஆலியாய்ப் பற்பராகத்தால் திருமிக்க செந்தாமரையாய்ப் - பெருவர்க்க நீலத்தால் வண்டின் இரையாய் உரை இகந்த கோலத்தால் கோயில் பணி குயிற்றிச் - சூலத்தான்	உரை
	100 ஆடும் திருப்பெரும் பேர்அம்பலமும் கோபுர மாடம் பரந்து ஓங்கு மாளிகையும் - கூடிப் பொலம் கோட்டு மாமேருப் பூதரமும் போய வலம் கோள் திகிரியும் ஆனத் - தலம்கொள் நிலை ஏழு கோபுரங்கள் நேரே நெருங்க மலை ஏழும் என்ன வகுத்துத் - தலையில் மகரம் கொள் கோபுரங்கண் மாக விமானச் சிகரங்கள் ஆகித் திகழ - நிகர் இல்	உரை
	110 எரிபொன் படர்பாறை என்னலா எங்கும் விரிபொன் திருமுற்றம் மின்னச் - சொரிபொன் கடாரம் பனிநீர் கவினிக் கனபொன் தடாகங்கள் ஆகித் ததும்ப - விடாது நின்று அல் பகல் ஆக அனந்த சதகோடி கற்பக சாதி கதிர் கதுவப் - பொன் பூண் வரமகளிர் தத்தம் பணிமுறைக்கு வந்த சுர மகளிர் ஆகித் துறும - ஒருதான் பிறக்கும் இமயப் பெருங்கடவுள் குன்றம் மறக்கும்படி செல்வ மல்கச் - சிறக்கும்	உரை
	இருக் ஆதி எம்மறையும் எவ்வுலகும் ஈன்றாள் திருக்காமக் கோட்டத் திகழ்வித் - தருக்கர் புனையா மணியாலும் பொன்னாலு மின்ன மனையாலோர் ஓர்தேர் வகுத்து - முனைவன் திருவீதி ஈரிரண்டும் தேவர்கோன் மூதூர்ப் பெருவீதி நாணப் பிறக்கி - வருநாளில்	உரை
	120 பொங்கார் கலிசூழ் புவனம் பதினாலும் கங்கா புரி புகுந்து கண்டு உவப்பத் - தங்கள் புவனி பெறவந்த பூபாலர்க்கு எல்லாம் பவனி எழுச்சி பணித்துக் - கவினும் மடமயில் ஒக்க மகுடம் கவித்தாள் உடன் உறை பள்ளி உணர்ந்து - தடமுகில்	உரை
	130 அஞ்சன சைலத்து அபிடேகம் செய்வது என மஞ்சனம் ஆடி வழிமுதல் - செஞ்சடை வானவன் பொன் தாள் வணங்கி மறையவர்க்குத் தானம் அனைத்தும் தகைபெறுத்தி - வானில் கிளைக்கும் சுடர் இந்த்ர நீலக் கிரியை வளைக்கும் இளநிலா மானத் - திளைக்கும் உருவுடை ஆடை தவிர்த்து ஒரு வெள்ளைத் திரு இடை ஆடை திகழ்த்தி - ஒருபுடைப் பச்சை உடைவாள் விசித்தது ஒரு பசும்பொன் கச்சை நவரத்னக் கட்டு எறிப்ப - வச்ர வெருவு தர எல்லா இரவிகளும் வீழத் திரு உதர பந்தனம் சேர்த்தித் - திருமார்பில்	உரை
	140 கார்க்கடன் மீதே கதிர்முத்தத் தாமங்கள் பால் கடல் போர்த்தது எனப் பரப்பிய - பால் கடல் வந்த வனச மகளேபோல் மற்று அது தந்த கடவுள் மணி தயங்கப் - பந்தச் சுர கனகத் தோள்வலையம் சூட்டுக் கவித்த உரக பணாமணி ஒப்ப - விரவி மகரக் குழைதோள் மேல் வந்த சைவ மேருச் சிகரச் சுர்போல் திகழ - நிகர் இல் முடியின் மணி வெயிலும் முத்தக் குடையில் வடிவு நிலவு மலையப் - படியில் வயங்கு கடக மகுட ஆதி மின்னத் தயங்கு பெரும் போதி சாத்தி - முயங்கிய	உரை
	150 செவ்வி நுதலில் திருநீற்றுப் புண்டரம் வவ்வி மகளிர் மனம் கவற்ற - நொவ்விய நாவியு மான்மதச் சாந்து நறை அகில் ஆவியு மாகண்டமும் அளப்பத் - தீவிய தோள் மாலை வாசக் கழுநீர் சுழல் சோதிக் கோள் மாலை கூசக் குளிர் கொடுப்ப - நாள் மாலை வேந்தர் தொழுது இறைஞ்ச வேதியர் ஏத்தெடுப்பப் போந்து புறநின்ற போர்க்களிற்றை - வேந்தரில்	உரை
	160 மாக்காதல் யாதவனும் மாறு அழித்த மீனவனும் வீக்காமல் எங்குள்ள மெய்ம்முகிற்கும் - கோக்கடவுட்கு எட்டாத வச்சிரமும் எல்லா உரும் ஏறும் வெட்டாமல் எங்குள்ள வெற்பினுக்கும் - முட்டா முதுவாய் வடவையு முந்நான்கு கோளும் கதுவாமல் எல்லாக் கடற்கும் - பொதுவாய் அபயம் கொடுக்கும் அயிராபதத்தை உபய வயக்கோட்டு உருமை - விபவ நிருத்தம் தரும் ஓர் நிதிப்பொருப்பைக் கண் உற்று எருத்தம் திருக்கவின ஏறித் - திருத்தக்க	உரை
	170 பள்ளித் திருத்தொங்கல் சோலை பகல்விலக்க வெள்ளிக் கவிகை மிசை ஓங்க - ஒள்ளிய ஒற்றை வலம்புரி ஊத அதன்பின்பு மற்றை அலகு இல் வளை கலிப்பக் - கற்றைக் கவரி இரட்டக் கடவுள் முரசு ஆர்த்து உவரி உவா ஆடி ஒப்ப - அவிர்வாளும் சங்கும் திகிரியும் சார்ங்கமும் தண்டமும் எங்கும் சுடர்விட்டு இருள் களையக் - கொங்கத்து	உரை
	180 வில் கொடியு மீனக் கொடியும் கொடுவரிப் பொன் கொடி ஒன்றின் புடைபோதத் - தெற்கின் மலையான் நிலம்வரவே வார்பூங் கருப்புச் சிலையான் வரவு தெரியத் - தொலையாது வீசும் திவலை விசும்புகூர் மங்குலால் வாசவன் வந்த வரவு அறியக் - கூசாதே யாவர் ஒழிவார் இவன்வரவே மற்று உள்ள தேவர் வருவர் எனத் தெளிய - யாவர்க்கும் பின்னர் வழங்கு முழங்கு பெருங்களிற்றுத் தென்னர் முதலானோர் சேவிப்ப - முன்னர்ப் பரவி உலகில் பலமண்டலீகர் புரவி மிசைகொண்டு போத - அருவிபோல்	உரை
	190 200 விட்டு மதம்பொழியும் வேழம் திசைவேழம் எட்டும் ஒழியப் புகுந்து ஈண்டக் - கட்டி இரவிக்கு நிற்பன ஏழும் ஒழியப் புரவிக் குலமுழுதும் போத - விரவி உடைய நிதிக்கடவுள் ஊர்தி ஒழிய அடைய நரவெள்ளம் ஆர்ப்ப - இடையே எழுந்த துகள் உருவ ஏறியும் சுண்ணம் விழுந்த துகள் உருவ வீழ்ந்தும் - தொழும் தகைய விண் உலகு மண் உலகு ஆகி விளங்க இம் மண் உலகு பொன் உலகாய் மாறாட - எண்ணரிய மாகதரும் மங்கலப் பாடகரும் விஞ்சையர் பூகதர் ஆயினார் போல் பரவ - நாகர் கொழுந்து எழு கற்பக சாதி குவித்துத் தொழும் தொறும் மன்னர் சொரிய - எழுந்துள கைம்மழை என்னக் கனகப் பெயல் தூர்த்து மைம்மழை மாட மறுகு அணைந்தான் - தம்முடைய	உரை
	சாலை தொறும் திரள்வார் சாளரங்கள் கைக்கொள்வார் மேலை நிலா முற்ற மேல் தொகுவார் - மாலைதாழ் தெற்றி அடைய மிடைவார் சிலர்பலர் நெற்றி சுருங்க நெருங்குவார் - பொன் தொடியார் மாளிகையில் ஏறுவார் மண்டபத்தின் மண்டுவார் சூளிகை மாடம் தொறும் துறுவார் - நீளும் இரண்டு மருங்கினும் இப்படி மொய்ப்பத்	உரை
	210 திரண்டு பலர் எதிரே சென்று - புரண்ட கரும்புருவ வல் வில்லும் கண்மலர் அம்பும் பெரும்புவன எல்லை பிடிப்பச் - சுரும்பு நிரைக்கு நிரை முரல நீலக் குழாங்கள் இரைப்பின் மொகு மொகு என்ன - விரைச்சுருள் மேகா களங்கள் மிஞிறு வாய் வைத்து ஊதக் காகாளம் என்னும்படி கவிப்பப் - போகத் தகரம் கமழ்கதுப்பின் தாழ்குழை தோடாழ் மகரம் பிறழ்கொடியின் வாய்ப்ப இகல் அனங்கன் சேனா சமுகம் தெரிப்ப அதன் எதிர்	உரை
	220 230 சேனா பராகம் எனத் திகழப் - பூநாறும் சுண்ணம் எதிர் தூய் உடனே தொடியும் தூய் வண்ணம் இழப்பார் மனம் இழப்பார் - மண்ணுலகில் இன்னல் பகைவன் இவன்காண் அகளங்கன் மன்னர்க்கு மன்னன் மகன் என்பார் - முன்னர் முதுகுல மன்னர் முடிவணங்க வந்த விதுகுல நாயகி சேய் என்பார் - குதுகலத்தால் கண்மரும் செவ்விக் கடவுள் திசாதேவர் எண்மரும் காணும் இவன் என்பார்- மண்ணவர்க்கும் தேவர்க்கு நாகர்க்கும் தெய்வ முனிவர்க்கும் யாவர்க்கும் காவல் இவன் என்பார் - தீவிய மாதவியும் செங்கழு நீரும் வலம்புரியும் தாதகியும் கொள்ளத் தரின் என்பார் - மாதை ஒறுக்கும் மிதிலை ஒருவில்லைத் தொல்லை இறுக்கும் அவன் இவன் என்பார் - மறுக்காமல்	உரை
	240 சென்று கனைகடல் தூர்த்துத் திருக்குலத்து நின்ற பழிதுடைப்பாய் நீ என்பார் - இன்றளவும் துஞ்சும் துயில் இழந்த தண்டர் குழல் துளையில் நஞ்சும் குமிழி எழு நாள் என்பார் - பஞ்சவனே வாடையினும் தண் என்னும் மாந்தா நிலம் எமக்குக் கோடையினும் தீது கொடிது என்பார் - கூடி முருகுவார் கூந்தலார் மொய்த்து அலர்ந்த கண்ணால் பருகுவார் போல்வீழ்ந்து பார்ப்பார் - பொரு மதனன்	உரை
	பார்த்தானோ புங்கானு புங்கம் படப் பகழி தூர்த்தானோ யாது என்று சொல்லுகேம் - ஆர்த்தான் உளைத்தான் சிலை இக்கு ஒருகோடி கோடி வளைத்தான் அரும்பு உலகின் மாய்த்தான் - இளைத்தார் இனையர் பலர்நிகழ ஈங்கு ஒருத்தி முத்தில்	உரை
	250 புனையும் சிறுதொடிக்கைப் பூவை - கனைமுகில் நேர் ஆடாத தோகை அலராத புண்டரிகம் பாடாத பிள்ளைப் பசுங்கிள்ளை - சூடத் தளிராத சூதம் தழையாத வஞ்சி குளிராத திங்கள் குழவி - அளிகள் இயங்காத தண்கா இறக்காத தேறல் வயங்காத கற்பக வல்லி - தயங்கு இணர்க் கூழைச் சுருள் முடிக்கக் கூடுவதும் கூடாதாம் ஏழைப் பருவத்து இளம்பேதை - சூழும்	உரை
	260 270 280 நிலைத்து ஆய வெள்ள நெருங்க மருங்கே முலைத் தாயர் கைத்தாயர் மொய்ப்பத் - தலைத்தாமம் தொக்க கவிகைக் குலோத்துங்க சோழனை மிக்க பராந்தகனை மீனவனைப் - புக்கார் வணங்க வணங்கி வழுத்த வழுத்தி அணங்க அணங்காள் அகலாள் - குணம் காவல் மன்னன் புனையும் திருமுத்த மாலையை அன்னம் படிந்து ஆட ஆறு என்னும் - பின்னவன் கோவைத் திருப்பள்ளித் தொங்கல் குழாம் கிளிக்கும் பூவைக்கு நல்ல பொழில் என்னும் - பாவை அயிர்க்கும் இறுகோட்டு அயிராபதத்தை மயிற்கு மலையென்னு மன்னும் - குயில்கிளவி தேன் வாழும் தாமம் சூழ் தெய்வக் கவிகையை மான்வாழும் மாசின் மதி என்னும் - கோன் உடைப் பாங்கு வளை யாழிப் பார்மடந்தை தன்னுடைய பூங்குவளை மாலை புனைக என்னும் - தேங்கமலத்து அற்புத வல்லி அவளே பிறந்துடைய கற்பக மாலையைக் காதலிக்கும் - பொற்பார் பொலம்புரி காஞ்சிப் புகழ்மகட்கே தக்க வலம்புரி மாலைக்கு மாழ்கும் - பொலன் தொடி போர் ஆர வாரப் பொலன்கொடி பெற்றுடைய போர் ஆர மாலைக்குப் பேது உறும் - நேரியன் ஏந்திழை மாதர் எவர்க்கும் பொதுவாய பூந்துழாய் மாலை புனைக என்னும் - வேந்தன்முன் இவ்வகை அல்லது இலங்கு இழையார் மால்கூரும் அவ்வகை கூராள் அயல் ஒருத்தி - எவ்வுலகும்	உரை
	290 முற்ற முடிக்க முடிக் காம வேள் சூட்டும் கொற்ற முடி அனைய கொண்டையாள் - அற்றைநாள் சாத்தும் அபிடேகத் தாரைபோல் தாழ்கின்ற கோத்த பருமுத்தக் கோவையாள் - தேத்து விடம்போல் பணிகட்கு வேழங்கட் கெல்லாம் கடம்போல் கொலை ஊறும் கண்ணாள் - அடங்கா அயிர்ப்பான் மறலி மகள் உருக்கொல் ஈது என்று அயிர்ப்பார் அயிர்க்கும் அழகாள் - உயிர்ப்பாவை கொல்லிக்கும் உண்டு உயிர் உண்மை த்ரி கூடத்துச் சொல்லிக் கிடக்கும் துணைமணிக்கும் - வல்லி இதற்கு நடைவாய்த்து உயிர்வாய்த்தது என்ன மதர்க்கும் ஒரு திரு மாது - முதல் தன்	உரை
	300 பணிவாயில் ஆயம் பரந்து அகலக் கிள்ளைக்கு அணிவாயின் முத்தம் அருளி - மணிவாயால் சொல்லாய் எனக்கு அன்னை சொல்லையோ நீ என்றே வல்லாய் பிற அறிய வல்லவோ - கல் அரணக் கோழித் திருநகரக் கொற்றவற்கு வெற்றிப் போர் ஆழித் தடக்கை அபயற்கு - ஆழியாய் காக்கும் கடலேழும் ஆடும் கடாரமோ ஆக்கு நதி ஏழும் ஆரமோ - தேக்கிய பண் ஏழும் கன்னாவ தங்கிசமோ பண்டு அளந்த மண் ஏழும் வாகு வலயமோ - தண் நறும் தூவல் நறவப் பொழில் ஏழும் தொங்கலோ காவல் மலை ஏழும் கந்துகமோ - ஏவலால் செய்யு நலன் உடைய கோள் ஏழும் தீபமோ பெய்யு முகில் ஏழும் பேரியமோ - வையகம் கூறும் அவை இவை என்று குறுந்தொடி வேறு தனிவினவும் வேலைக்கண் - சீறும்	உரை
	310 ஒருதன் அடியின் மடிய உபய மருது பொருத வயவன் - விருதன் விலையில் அமுத மதன விமலை முலையின் முழுகு முருகன் - வலைய கனக சயில எயிலி கணவன் அனகன் அதுலன் அமலன் - தினகரன் வாசவன் தென்னன் வருணன் அளகேசன் கேசவன் பூச்சக்ர கேயூரன் - வாசிகை ஆழிப் பெருமான் அபயன் அனபாயன் சூழிக் கடாயானை தோன்றுதலும் - தாழாது	உரை
	320 330 340 சென்றாள் திரு முன்பு செந்தளிர்க் கைகுவித்து நின்றாள் இனி வறிதே நிற்குமே - என்றாலும் கோடு கழல் கண்டல் கொண்டற்கு மாலதி ஓடு நகாதே டையாதே - பீடுஉற வந்து தொடும் குன்ற வாடைக்கு இளம் கொன்றை கொந்து தொடாதே குழையாதே - செந்தமிழ்த் தென்றல் எதிர்கொண்ட தேமாங் கொழுங்கன்று மன்றல் கமழாதே வாழாதே - என்றுபோய் சூது அளவு அல்ல துணைமுலை தூயகண் காது அளவு அல்ல கடந்தனபோய் - மாதர் உருவத்து அளவு அன்று ஒளி ஓக்கம் ஆக்கம் பருவத்து அளவு அன்று பாவம் - தெருவத்து உடையது உடையாதாம் உள்ளம் உற ஓர்ந்து அடைவது அடையாதாம் அச்சம் - கடைகடந்து சேயினு நல்ல பெருமாள் திருத்தடந்தோள் தோயினும் தோய மனம் துணியும் ஆயினும் ஏந்து தடந்தோள் இணைப்பணைப்புக் கண்டிலன் காந்து தனதடம் கண்டிலன் - பூந்தடந் தேரின் அகலும் திருந்து அல்குல் கண்டிலன் காரின் நெகிழ் அளகம் கண்டிலன் - மாரவேள் எய்யும் ஒரு கருப்பு வல்வில் எடுத்தானோ கொய்யு மலர் அம்பு கோத்தானோ - தையல் மால் மந்தாகினிக் கோன் திருப்புருவ வார்சிலையும் செந்தாமரைக் கண்ணும் செய்தது என - நொந்தார்	உரை
	350 வளைத்தளிர்ச் செங்கை மடுத்து எடுத்து வாசக் கிளைத்தளிர்ப் பாயல் கிடத்தித் - துளைத்தொகை ஆய்க்குழல் என்றால் அதுவும் அவன் ஊதும் வேய்க்குழல் என்று விளம்பியும் - தீக்கோள் நிகழ்நிலா அன்று நிருபகுல துங்கன் புகழ்நிலா என்று புகழ்ந்தும் - இகலிய பல்லியம் அன்று பரராச கேசரி வல்லியம் என்று மருட்டியும் - மெல்லிய கல்லாரம் அன்று கதிரோன் திருமருமான் மெல்லாரம் என்று விளம்பியும் - நல்லார் அருத்தி அறிவார் அவை இவை என்று திருத்தி விடவிடாய் தீர்ந்தாள் - ஒருத்தி	உரை
	360 உருவ வரிக்கண் ஒழுக ஒழுகப் புருவம் உடன் போதப் போத - வெருவி வனமுலை விம்மி வளர வளரப் புனைத்தோள் புடை போதப் போத - வினைவர் அருங்கலை அல்குல் அகல அகல மருங்கு போய் உள்வாங்க வாங்க - நெருங்கு பர அர ராச பயங்கரன்மேல் வேட்கை வர வர ஆற்றாத மங்கை - பொர வரு	உரை
	370 தேம் இரைக்கும் காலையின் ஞாயிற்று இளஞ்செவ்வி தாமரைக்கே சாலும் தரத்ததோ - காமர் அமுத மதியத்து அலர்நிலா முற்றும் குமுத நறுமுகைக்கே கூறோ - நமதுகார் கானின் மடமயிற்கே காணியோ தண் இள வேனில் குயிற்கோ விதித்ததோ - தேன் இமிர் தண்டாமரையாள் தலைவனை யாமும் போய்க் கண்டால் என் என்னும் கடைப்பிடியாள் - பண்டை	உரை
	380 ஒளியார் அணங்கு ஆதல் தம்மைத் தாம் ஒன்றும் தெளியாத வாறே தெளிந்தும் - களி அன்னம் வாவிக் கரையில் வர நீர் அர மகளிர் சேவிக்க நின்று ஆடும் செவ்வியாள் - காவில் புகுதில் வனதெய்வப் பூங்குழை ஆயத் தொகுதி புடைபரந்து சூழ்வாள் - மிகுதேன் இரை அரவம் தரு செய்குன்ற நீங்கா வரை அர மாதரின் வாய்ப்பாள் - பெருவிலைய முத்தில் விளங்கின் முளரித் தவளப் பூங் கொத்தின் அணங்கு அனைய கோலத்தாள் - பத்திய பச்சை மரகதம் பூணில் பணைமுலைசூழ் கச்சை நிலமகள்போல் காட்சியாள் - நிச்சம் உரக பணமணி கொண்டு ஒப்பிக்கில் ஒப்பு இல் வரக மலை அன்ன வனப்பாள் - நரபதி	உரை
	390 மைம் முகில் வண்ணத்து வானவன் மீனவன் கைம் முகில் மேல்வரக் கண்டதன் பின் - மொய்ம் மலர் நீலமே வேய்ந்து அடுக்க நீலமே பூண்டு உடுக்க நீலமே அன்றி நினையாதாள் - நீலமே முன்னுடைய செங்கேழ் எறிக்கும் முறிக்கோலம் தன்னுடைய மாமை தழீஇக் கொள்ளப் - பின்னர் நெருங்கு கழுநீரும் நீலோற்பலமும் ஒருங்கு மலர்தடம் ஒத்தும் - மருங்கே இறங்கிய கற்பக வல்லியும் ஏறி உறங்கிய தும்பியும் ஒத்தும் - பிறங்க வயங்கு தளர் ஈனு மாங்கொம்பர் பூக்கொண்டு உயங்கு கருவிளை ஒத்தும் - தயங்குவாள்	உரை
	400 410 கோலத்தார் மௌலிக் குலோத்துங்க சோழற்கு ஞாலத்தார் எல்லார்க்கு நாயகற்கு - நீலத்தின் காசும் கலாபமும் மேகலையும் காஞ்சியும் தூசும் துகிலும் தொடியு நான் - கூசேன் வெளியே தருவேன் விரை ஆரத் தொங்கல் கிளியே தருமேல் நீ கேளாய் - அளியே நீ தாது கடிகமழ் தாதகித் தாமத்தின் போது கொழுதப் புறப்படாய் - ஓதிமமே எங்கள் பெருமாளை இங்கே தருவான் நீ உங்கள் பெருமான் உழைச்செல்லாய் - பைங்கழல் கால் சேயை நினைந்து ஏகி நம்முடைய சேக்கையான் சாயல் மயிலே தலைப்படாய் - பாயும் கடமானே போல்வாற்கு நீ நின்னைக் காட்டின் மடமானே தானே வரும் காண் - கடிது என்று கொள்ளை கொள் காமன் கொடும்பகைக்குக் கூசித் தன் பிள்ளைகளோடு இருந்து பேசுவாள் - உள்ள	உரை
	420 430 அலகில் குல நீலரத்ன ஆபரணம் விலகி வெயிலை விலக்க - உலகில் பெரிய பெருமாள் பெரும்பவனி வீதி இரிய எதிர் ஏற்று இழந்தாள் - வரிவளை ஆயத்தார் என்னில் அளியத்தார் - எல்லாரும் நேயத்தார் அல்லரே நிற்பரே - தேயத்தார் மன்னனை அஞ்சாதே வாரணத்தே அஞ்சாதே மின் அனையாளையு மீதூரா - முன்னர்க் கடம் ஆக்கும் தெய்வக் களிறு விரும்பும் இடமாதும் யாம் என்பார் போலப் - படமாய் இரைப்பச் சுரும்போடு இருள் அளக பாரம் நிரைத்து வனம் ஆகி நிற்பார் - விரைப்பூண் முலையாய் வளரும் முரட்குவடு கொண்டு மலையாய் நெருங்க வருவார் - தொலையாத பாய பருமுத்தின் மாலை பல தூக்கித் தூய அருவியாய்த் தோன்றுவார் - சாயல் கொடியாய் அடிசுற்றிக் கொள்வார் புரக்கும் பிடியாய் நறுந்துகள் பெய்வார் - விடுதுமோ யாழாய் மிடற்றால் வணக்குதும் யாம் என்பார் தோழாய் வளைத்து எங்கும் சூழ்போவார் - ஆழிக்கைத் தியாகனை மானதனைத் திக்கானை எட்டுக்கும் பாகனையே பின்சென்று பற்றுவார் - தோகையர்	உரை
	440 நல் துகில் கொண்ட நறுந்துழாய் மார்பா நின் பொன் துகில் தந்து அருளிப் போதென்பார் - மற்று இவள் தன்சங்கம் கொண்ட தடந்தாமரைக் கண்ணா நின்சங்கம் தந்து அருளல் நேர் என்பார் - மின்கொள்ளும் இன் துயிற்கு எல்லாம் எறி பால்கடல் கொள்ளும் நின் துயில் தந்து அருள் நீ என்பார் - என்று என்று மானு மயிலும் அனையார் வளைத் துளைப்பத் தானும் களிறும் தடையுண்ட - கோனும் தடுத்த கொடிக்குச் சத மடங்கு வேட்கை அடுத்த திருநோக்கு அருளாக் கொடுத்த திருநகை மூரல் திகழ்ந்தான் அணங்கும் ஒருநகை கூர்ந்து ஒருவாறு உய்ந்தாள் - பெருநகை எய்தி அனங்கன் எழப் போனான் மாதரும் உய்து சிறந்தாள் உழைச்சென்றார் - நொய்தில்	உரை
	450 தொடுக்கும் புறம் சொல் தொடாமே முலைமீது அடுக்கும் பசலை அடாமே - உடுக்கும் துகிலும் சரியாமே சுற்றத்தார் எல்லாம் புகிலும் புகாமே பொராமே - அகில் நாறும் பள்ளியில் செல்லாள் பருவ முருகன் தோய் வள்ளியின் சால வயங்கினாள் - ஒள்ளிழை	உரை
	460 பின்னர் ஒருத்தி பெருமைக்கு அர மகளிர் முன்னர் உரைக்கும் முதன்மையாள் - சென்னியில் வண்டல் இடு நாவி வார்குழற்கு மாறு உடைந்து கொண்டல் சொரிமுத்தின் கொண்டையும் - பண்டுவந்து ஏற்றுப் பணை பணைக்கு மென்தோள் இரண்டுக்கும் தோற்றுச் சொரிமுத்தின் சூழ்தொடியும் - ஆற்றல் கலம்புரி செல்வக் கழுத்திற்குத் தோற்ற வலம்புரி முத்தின் வடமும் - பொலம்பூண் எதிர்க்கு முலைக்கு இரிந்த திக்கயக் கோடு இட்ட கதிர்க்கு நகைமுத்தின் கச்சும் - அதிர்க்கும் அடல்விடும் அல்குல் பரவைக்கு உடைந்து கடல்விடு முத்தின் கலையும் - உடலி மேல் ஏந்தும் இனைய இளநிலா விட்டு எறிப்பப் போந்து மறுகு புகுந்து ஒழிந்தாள் - வேந்தனும்	உரை
	470 சண் கோடி மாணிக்கம் ஒன்றும் சமந்தகமும் உள் கோடு கேயூரத் தூள் தெறிப்பக் - கொட்கும் கடல்சேப்ப வந்த கவுத்துவம் ஒன்றும் அடல்சேக்கு மார்பிற்கு அமைய - உடலி அனந்த பணா மவுலி ஆயிரமும் ஒற்றை நனந்தலை மௌலிக்கு நாண இனம் கொள் முறுகு கதிரின் முகம் திரிய வேற்று மறுகு திருமலர வந்தான் - குறுகும்	உரை
	480 நடை ஆய வெள்ளமும் நாண் நிரம்பு திங்கள் குடை ஆய வெள்ளமும் கூடி - அடைய மதி உதயம் என்று வணங்க வனச புதி உதயம் என்று பணியத் - துதியில் ஒருவரும் ஒவ்வா உருவ மீக்கூறும் இருவரும் எய்திய எல்லைத் - தெருவில்	உரை
	490 நெருங்க மகளிர் நிறம் திறக்க எய்து மருங்கு வருகின்ற மாரன் - திருந்திய பாய பகட்டு அல்குல் பாரா அதன் பரப்பில் போய மருங்குல் புறநோக்காச் - சாயா முலையின் கதிர்ப்பு முருகு கெழுதோள் நிலையின் பணைப்பு நினையாக் - கொலையால் இடைக்கும் உலகு அடைய ஊடு ஆடு கண்ணின் கடைக்கு முடிவு இன்மை காணாக் - கிடைக்கும் பருவக் கொடி வதன பங்கேருகத்தின் புருவக் கொடி முடியப் போகா - உருவக் களிக்கும் புடவி சதகோடி கற்பம் அளிக்கும் பெருமானை அஞ்சாக் - குளிர்க்கும் கருங்கால் கொடுந்தேரை முட்டக் கடாவிக் கொடுங்கால் சிலையைக் குனித்து - நடுங்கா முகுந்தன் இவன் என்று முன்பெய்த வேவில் புகுந்தது இது என்று போனான் - திகந்த	உரை
	500 510 முழுது ஆள் அபயன் முகிள் நகையும் தோளும் தொழுதாள் ஒருதானே தோற்றாள் - அழுதாள் திரிந்தாள் கலைநிலையும் செம்பொன் துகிலும் சரிந்தாள் துணைவியர் மேல் சாய்ந்தாள் - பரிந்தார் முடைக்கை எதிர்க் குரவை கோத்தாய் முரல்யாழ் நடைக்கை தொடுக்கை நகையோ - விடைப்பேர் இனந்தழுவிப் பின்னையைக் கொள்வாய் இவளைத் தனம் தழுவிக் கொள்கை தவறோ - அனந்தம் கரும் துகில் அக் கோவியரைக் கொள்வாய் கமலை தரும் துகில் நோக்கத் தகாதோ - விருந்து துளவ முகிற்கிது வந்தது தூய வளவர் திருக்குலத்து வந்தோ - அளவு இறந்த வன்கண் இவள் அளவும் கண்டே மடவரல் புன்கண் அடியேம் பொறேம் என்று - மின்கண் இவை இவை சொல்லிப் போய் இன் அமளி ஏற்றக் கவிர் இதழ் பின்னும் கலங்கத் - துவரின்	உரை
	520 வியக்கும் துகிர் இனைய மேம்பட்டு உலகை மயக்கும் திருவாய் மலர்க்கும் - நயக்கும் பொருப்பு உருவத் தோளின் புதுமைக்கு நேரே திருப் புருவம் செய்த செயற்கும் - பரப்பு அடையச் செங்கேழ் எறித்து மறிக்கும் திருநயன பங்கேருகம் சூழ் படுகொலைக்கும் - அங்கே தரிக்குமே தென்றலும் சந்த்ரோதயமும் பரிக்குமே கண்கள் படுமே - புரிக்குழலார் பால் இருத்தி மம்மர் படப் படப் பையப் போய் மால் இருத்தி உள்ள மயங்கினாள் - மேல் ஒருத்தி	உரை
	530 540 தாளை அரவிந்தச் சாதி தலைவணங்கத் தோளை உரகர் தொழ விருப்பாள் - நாளை வளவர் பெருமான் வரும் பவனி என்று கிளவி விறலியர்வாய்க் கேட்டாள் - அளவு உடைத் தோர் இரா அன்று அம்ம இவ் இரா ஓதிமத்தோன் பேர் இரா என்று பிணங்கினாள் - பேர் இரா என்று விடியும் கொல் என்றாள் விடிவு அளவும் நின்று சுடும் கொல் நிலவு என்றாள் - நின்றார் அடுத்து அடுத்து ஏந்திய திவ்யா பரணம் எடுத்து எடுத்து ஒப்பித்து எழுந்து - சுடர்க் கதிரோன் மாலைப் பகைவியைப் போக்கி வருவித்த காலைத் துணைவியைக் கண்டு எழுந்தாள் - காலையோன் சேமித்த பூங்கோயில் எல்லாத் திரு என்று காமித்து இதழின் கடைதிறப்ப - நேமி மணக்கத் துணைஅன்றில் வாய் அலகு வாங்கித் தணக்கக் கடிகாவில் சார்ந்தாள் - கணக்கதிர் வந்து பொருவது ஒரு மாணிக்கச் செய்குன்றில் இந்து சிலாதலத்தில் ஏறினாள் - குந்திக்	உரை
	550 கடப்பன கன்னிமான் நோக்கியும் அன்னம் நடப்பன பார்த்து நயந்தும் - தொடக்கிக் களிக்கு மயில் குலம் கூத்தாடக் கண்டும் கிளிக் குலம் பாட்டு எடுப்பக் கேட்டும் - பளிக்கு உருவப் பாவை மணக்கோலம் பார்த்தும் பல நகை பூவை பகரப் புறம் சாய்த்தும் - கோவை அளிக் களியாட்டம் அயர்ந்தும் கபோத விளிக் களி கூர்ந்து வியந்தும் - களிக்கப் பழிச்சி வணங்கிப் பெருமாள் பவனி எழுச்சி முரசு ஒர்ந்து இருந்தாள் - கழல் செழியர்	உரை
	560 570 தென்சங்கம் கொண்டான் திருச்சங்கம் செய்குன்றில் தன்சங்கம் ஆகி எதிர் தழங்க - மின்சங்கம் போல விழுந்தும் எழுந்தும் புடை ஆயம் கோல மறுகு குறுகுவாள் - ஞாலம் எடுக்கும் பணிமன்னன் மின் என்று இறைஞ்சிக் கொடுக்கும் சுடிகைக் குதம்பை - கடுக்கும் மயில் வேண்டும் சாயல் வதனாம் புயத்து வெயில்வேண்ட வேண்டி விளைப்பப் - பயில்கதிர் வெல்லாது தோள் சுடிகை மேக அளக இருள்மேல் எல்லாப் பருதியும் போல் எறிப்பக் - கொல்குயத்து வீழ்சோதி சூழ்கச்சு மேரு கிரிச் சிகரம் சூழ்சோதிக் சக்ரந் தொலைவிப்பக் - கேழ் ஒளிய பைம்பொன் கடிதடம் சூழ் மேகலை பார்சூழ்ந்த செம்பொன் திகிரி எனத் திகழ - அம்பொன் புறவும் சகோரமும் பூவையும் மானும் பிறவும் இனம் என்று பெட்ப - உறவாய் அடர்ந்த பொலன் கேழ் அடிச்சிலம்புக் கன்னம் தொடர்ந்து மறுமாற்றம் சொல்ல - நடந்துபோய் மானவற்குப் புக்கதுறை வல்லவற்கு வில்லவற்கு மீனவற்குச் சென்று வெளிப்பட்டாள் - தானே	உரை
	580 அலரு முகமும் குவி கையும் ஆகி மலரு முகுளமு மானப் - பலர்காணத் தேனும் அமுதும் கலந்து அனைய தீங்கிளவி மானும் அடைய மனம் கொடுத்தாள் - கோனும் தடாதே தடுத்தாளைத் தன்கடைக்கண் சாத்தி விடாதே களிறு அகல விட்டான் - படாமுலைமேல் ஒத்து இலங்கு வேர் வந்து உறைப்ப நறைக் கழுத்து நித்திலம் கால் சங்க நிதி நிகர்த்தாள் - எத்திசையும் சோர்கின்ற சூழ்தொடிக்கைச் செம்பொன் தொடி வலயம் நேர்கின்ற பற்ப நிதி நிகர்த்தாள் - தேரின் அரிவை துகில் நெகிழ அல்குல் அரவின் உரிவை விடும்படம் ஒத்தாள் - சொரி தளிர் மாங்கொம்பர் என்ன வருவாள் சுர மரப் பூங்கொம்பர் என்னப் புறம் கொடுத்தாள் - பாங்கியரும்	உரை
	590 600 ஒற்றை உடைவாள் ஒருபுடையாள் கொற்றவையேல் மற்றை அருகு இவளை வைத்திலனே - பெற்றுடைய ஆரத் தரணியாள் வாழ்தோள் எதிர் மற்றை ஆரத் திருத்தோள் அளித்திலனே - நேர் ஒத்த பூந்தாமரையாள் எதிரே இப் பொற்றொடிக்கும் ஏந்து ஆர மார்பம் இசைந்திலனே - வேந்தர்கோன் அன்னங்காள் நீர்சென்று அரற்றீர் கபோதங்காள் இன்னம் அபயம் புக்கு எய்திடிர் - நன்நுதல் பாவைகாள்கொல்யானைப்பாஅடிக்கீழ்ப்பணியீர் பூவைகாள் செங்கோன்மை போற்றி செய்யீர் - தாவிப்போய்ப் பேதை மடமான் பிணைகாள் வளைத் துளையீர் கோதை மதுகரங்காள் கூப்பிடீர் - யாது எல்லை என்னா இதற்கு என்று இரங்கி இலங்கு இழை தன்னார்வ மாற்று எதிர் சாற்றினார் - பின்னர்ப்	உரை
	610 பொருவில் ஒருத்தி புறம் காக்கு மாதர் இருவில் இடைநின்று இறைஞ்சித் - திரு உலாப் போதும் பெருமாள் புகுதும் அளவும் இங்கு யாதும் பயிலாது இருத்துமோ - சூது ஆடேம் பந்து ஆடுது நாம் பசும்பொன் குழை சென்று வந்து ஆடு கண்ணாய் வருக என்று - சந்து ஆடும் கொம்மை வருமுலையும் தோளும் குறியாதே அம்மென் மருங்குல் பார்த்து அஞ்சாதே - தம்முடனே கொண்டாள் அருகு இருந்த பாணரும் கோடியரும் கண்டார் எவரும் கடுகினார் - மண்டி எடுத்தார் எடுத்தன யாவும் எவரும் கொடுத்தார்ஒருதானே கொண்டாள் - அடுத்து அடுத்து முன்னம் எறி பந்தின் மும்மடங்கு நான்மடங்கு இன்னம் எறிய வருக என்றாள் - அன்னம்	உரை
	620 அடியும் இருகையும் அம்புயம் என்று படியும் ஒழுங்கில் பயில - முடியும் தொடை இடை போய சுழல்கூந்தல் பந்தர்க்கு இடை இடை நின்ற கால் ஏய்ப்ப - அடைய விழுந்தன பார்கடவா வாறு போல் மேல் போய் எழுந்தன கைகடவா என்னக் - கொழுந்தளிரால் ஏற்றுதி விண்கொளா அம்மனை எம்மனை ஆற்றுதி ஈது இங்கு அரிது என்னப் - போற்றரும் கையோ பத யுகமோ கண்ணோ கடுகினவை ஐயோ அறிதல் அரிது என்னப் - பொய்யோ திலக நுதலின் திருவே என்று ஓதி உலகு வியப்ப என்று ஓத அலகு இறந்த பந்தாட்டு அயர்ந்து பணை முலையார் பாராட்ட வந்தாட்டு நீராட்டு மண்டபத்து - விந்தை	உரை
	630 பெருமான் அனபாயன் பேரிய மூன்றும் தரும் ஆரவாரம் தழங்க - ஒரு மாதர் ஏந்து துகில் ஒன்று உடுத்தாளோ இல்லையோ போந்து மறுகு புகுந்து ஒழிந்தாள் - மாந்தளிரும்	உரை
	640 650 தாதும் தமனிய மாலையும் தண்கழுநீர்ப் போதும் பிறவும் புறம் புதையா - ஓதிக்குச் சென்னி யமுனைத் தரங்கமும் தீம்புனல் பொன்னி அறலும் புறம் கொடுப்பப் - பின்னர் ஒழுங்காய சேய் அரிக் கண் ஊடு ஒட்டும் மையால் மழுங்காது கைபோய் மதர்ப்பச் - செழுங் கழுத்து ஒன்று புனைந்தது ஒருசங்க மாணிக்கம் இன்று பயந்தது என விளங்க - நின்று இலங்கும் உச்சக் கலன் அணியாத் தோள் இணைக்கோர் இரண்டு பச்சைக் பசுங்காம்பு பாடு அழிய - நிச்சம் அசும்பு பொலன் கச்சின் அற்றத்தே கொங்கை விசும்பு குடிவாங்க வீங்கப் - பசுஞ்சுடர்க் கோல வயிறுதர பந்தனக் கோண் நீங்கி ஆலின் வளர் தளிர் இனைதாகி - மேலோர் இழியும் ஒருசாம ரேகையும் உந்திச் சுழியும் வெளி வந்து தோன்றக் - கெழிய இசையின் கலாபாரம் யாப்பு உறா அல்குல் திசையின் புடை அடையச் செல்ல - மிசையே பொறை புரி கிம்புரி பூட்டாத் துடைதூசு உறையின் மரகதம் ஒப்ப - அறையும் சிலம்பு சுமவாத செந்தாமரை போய் உலம்பு குரல் அஞ்சாது ஓடக் - கலம் பல தாங்கி உலகத் தரிப்பத் தரி என்று பாங்கியர் எம்மருங்கும் பாராட்டப் - பூங்கேழ் உருவில் ஒளிபோய் உலகு அடையக் கோப்பத் தெருவில் எதிர் கொண்டு சென்றாள் - பெருமாளும்	உரை
	660 670 கொற்றக் குடைக் கீழ் வட மேருக் குன்று அனைய வெற்றிக் களியானை மேல்வந்தான் - பற்றி இருவரும் தம்மில் எதிர் எதிர் நோக்கா ஒருவர் என வேட்கை ஒத்தார் - குருசில் மறந்த கடல் கடைய வந்தாள் மேல் அன்பு சிறந்த திரு உள்ளும் செல்லச் - சிறந்தவன் ஆக அகத்து இருந்தாள் ஆகத் திருவுள்ளக் கோ கனகத்தின் கொடு சென்றான் - நாகு இள நவ்வி மட நோக்கான் ஞாலத்தை ஓர் அடியால் வவ்வி இரு தோளில் வைத்த மால் - செவ்வி முருகு கமழ முகந்து முகந்து பருகு மட மகளைப் பாரா - அருகு மடுத்து முயங்கி மயங்கிய தாயர் எடுத்து மலர் அணை மேல் இட்டார் - அடுத்து ஒருவர்	உரை
	680 கொய்யாத கற்பகப் பூமாலை கொண்டைக்கும் நெய்யாத பொன் துகில் நீவிக்கும் - செய்யாத தொங்கல் துளைக் கோவை அல்குற்கும் சூழ் கனகத் துங்கப் பணி வலையம் தோளுக்கும் - கொங்கைக்குப் பொன்னிப் புகாரின் பொலன் குழம்பும் வல்லத்தின் கன்னிப் பனந்தோடு காதிற்கும் - சென்னி அளிப்பக் கொணர்ந்தனம் யாம் அன்னமே என்று தெளிப்பச் சிறிதே தெளிந்தாள் - கிளிக்கிளவி	உரை
	690 மற்று ஒருத்தி செந்தாமரை மலர் மேல் என்னுடனே செற்று ஒருத்தி வாழும் எனச் செறுவாள் - சுற்றவும் தெட்டுத் தசும்பசும்பு தெங்கின் இளம்பாளை மட்டுத் தமனிய வள்ளத்து - விட்டு மறித்து வயிர மடல் ஒன்றின் வாக்கித் தெறித்து ஞிமிறு ஓப்பிச் செவ்வி - குறித்துக்கொண்டு ஏந்தி முகமன் இயம்பி இருந்து ஒரு காந்தி மதி வதனி கைக்கொடுப்ப - மாந்தி குதலை குழறிக் குயிற்கும் கிளிக்கும் விதலை உலகில் விளைத்து - நுதலை வியரால் அலங்கரியா வேந்தன் கொடுமை அயரா வெளிவிடா அஞ்சாப் - பெயரா அருகு இருந்த பாணனை நோக்க அவனும் குருசில் வரு தமரம் கூறப் - பரி புரக்	உரை
	700 710 காலு நிதம்பமும் கையும் திருக்கழுத்தும் கோலு மதாணிக் குலம் எல்லாம் - மேலோன் குரகதம் ஏழு முழுகிக் குளிப்ப மரகத சோதி வயங்கப் - புருவ இடைபோய்க் குமிழின் மலர் வந்து இறங்கப் புடைபோய்க் கருவிளை பூப்ப - விடையாக ஏக முருக்கு மலர இளம்பாளைப் பூக மிடறு வரப் பொதியப் - போகப் பெரும் பெரும் தெங்கு இளநீர் தாழ்ந்து பிறங்கப் பரும்பெருங் காம்பு பணைப்ப - விரும்பும் நறுந்துணர் மாந்தளிர் வார்ந்து நளியக் குறுந்தொடிக் காந்தள் குலைப்பச் - செறிந்து சலித்துத் தனி இள வஞ்சி தளரக் கலித்துக் கதலி கவின - ஒலித்தே அளிக்கும் சகோரமும் அன்னமு மானும் களிக்கு மயூர கணமும் - விளிக்கும் புறவும் தொடர்ந்து உடனே போத அவையே பிறவும் இனம் என்று பெட்பச் - சுற உயர்த்தோன் காலை புகுந்து கரப்பது ஒரு பசும்பொன் சோலை என வந்து தோன்றினாள் - ஞாலத்தோர்	உரை
	720 தெய்வப் பெருமாளும் சேவடி முன்குவித்துக் கைவைத்து நின்றவளைக் கண்ணுற்றான் - தையல் வெரு வருமுன் சூர் தடிந்த வேளே நயக்கும் பருவமு மார்பிற் பணைப்பும் - புருவமும் செந்தாமரைக் கண்ணும் மாமேருவைச் சிறிய பந்தாகக் கொள்ளும் பணைத்தோளும் - உந்தியும் உய்ய அருள் காது மூக்கும் உடுபதியை நைய வெறிக்கு நகைநிலவும் - செய்ய பவளத் துவர்வாயும் பாதாம் புயமும் கவளக் களிற்று எளிதில் கண்டு - குவளைக் கருநெடுங் கண்களிப்ப உள்ளம் களிப்பப் பருநெடுந் தோளும் பணைப்ப - ஒருநின்	உரை
	730 740 சிலம்புகள் ஓர் ஏழும் சென்று அடைந்து நோலேன் அலம்பு கடல் ஏழும் ஆடேன் - வலம்புவனம் ஏழும் செல அயரேன் எம் கோவே நின்குடைக்கீழ் வாழும் திரு எனக்கு வாய்க்குமே - தாழி முடை தழுவு தோளும் முலையும் தழுவ விடைதழுவு தாமரைக்கை வீரா - கட கரியைக் கைதழுவிக் கோரத்தைக் கால் தழுவி நின்புலியை மெய்தழுவிக் கொள்ள விடுவாயோ - மொய்திரைசூழ் ஞால மறிக்கவும் நாயக நின் புகல்வில் கால உததி கலக்கவும் - சால வருந்தா வகை வருந்த ஆழி பெயரும் பெருந்தேவியார்க்குப் பெறலாம் - திருந்திய குந்தம் ஒசித்ததுவும் கொற்றத் திருத்தோளால் வந்த விடை ஏழு மாய்த்ததுவும் - முந்துறக் கோ இய மாதர்க்கே உள்ளம் குறை கிடந்த ஆவியே மாது ஆக அஞ்சுமே - ஓவிய	உரை
	750 சேரன் சிலையினும் சீரிதே சென்று ஒசிய மாரன் சிலையை வணக்காயால் - சேரன் தன் முன்றில் பனை தடிந்தாய் முட்டாது இரவு ஒறுக்கும் அன்றில் பனை தடிதல் ஆகாதோ - கன்றி மலைக்கும் செழியர் படைக் கடலை மாய்த்தாய் அலைக்கும் கடல் மாய்த்து அருளாய் - மலைத்தவர் தங்கள் புகழ் நிலவை மாய்த்தாய் அரிமரபில் திங்களின் நண் நிலவு தீராயால் - பொங்கு ஒலி நீர்த் தெம்முனை யாழ் தடிந்தாய் எங்கள் செவி கவரும் எம்முனை யாழ் தடிந்தால் என்செய்யும் - செம்மணியின் செஞ்சோதி சிங்களத்து மாற்றுவாய் செக்கரின் வெஞ்சோதி கண்டால் விலக்காயால் - வெஞ்சமத்துக் காதி விடை பண்டு காடவன் முன் தடிந்தாய் வீதி விடை தடிய வேண்டவோ - யாதுகொல் வன் பல்லவம் துகைத்த வாள் தானை இன்று இந்த மென் பல்லவம் துகையா மேம்பாடு - தன்பூங்	உரை
	760 770 கருப்புச் சிலை கொண்டு மோதும் கழுத்தில் கருப்பு நாண் புக்கு அழுந்தத் தூக்கும் - நெருப்பு உமிழ் அப்புக் கழு ஏற்று மாறாப் பெருங்கோப வெப்புப் படுத்து எங்கள் மெய் உருக்கும் - தப்பா உடல் பிளவோட ஒரு தேரிட்டு ஊரும் கடல் மகர போசனம் ஆக்கும் - விடு தூதால் அக் கால தண்டம் அகற்றி யுலகு அளித்தாய் இக்காம தண்டம் எளிது அன்றே - மைக்கோல வண்ணா வளர்ந்த மகராலய மறந்த கண்ணா அநங்கன் போர் காவாயேல் - மண் உலகில் எப்படி ஆவார் இளம் பிடியார் என்று என்று மைப்படியும் கண்ணாள் வருந்தினாள் - இப்படியே தையலார் பொன் தோகைச் சாயலார் கை அகலா மையலார் பேர் அலராய் மன்று ஏற - வையம் பெரு குடையா நீர் ஏழும் பார் ஏழும் பேணும் ஒரு குடையான் போந்தான் உலா.	உரை