பக்கம் எண் :

முல்லைக்காடு

5. சிறுவர் பகுதி

{ மகாவதி குண மதா வேகமாய் என்ற -- மெட்டு }
{ தந்தை தனயனுக் குரைத்தல் }

கல்வி

 
கல்வியின் மிக்கதாம் செல்வமொன்று இல்லையே
கண்மணி கேளடா நீ என்றன் சொல்லையே!
செல்வம் பிறக்கும் நாம் தந்திடில் தீர்ந்திடும்
கல்வி தருந்தொறும் மிகச் சேர்ந்திடும்



( 5 )
   
கல்வியுள்ளவரே! கண்ணுள்ளார் என்னலாம்
கல்வியில்லாதவர் கண் புண்ணென்றே பன்னலாம்
கல்வி மிகுந்திடில் கழிந்திடும் கடமை!
கற்பதுவேஉன் முதற் கடமை



( 10 )
   
இளமையிற் கல்லென இசைக்கும் ஒளவையார்
இன்பக் கருத்தை நீ சிந்திப்பாய் செவ்வையாய்
இளமை கழிந்திடில் ஏறுமோ கல்விதான்?
இப்பொழுதே உண் இனித்திடும் தேன்
 
   
பிள்ளைக்கு நீதி

{ ஆனந்தக் களிப்பு மெட்டு }

( 15 )
சோம்பிக் கிடப்பது தீமை -- நல்ல
தொண்டு செயாது கிடப்பவன் ஆமை!
தேம்பி அழும் பிள்ளைபோலே -- பிறர்
தீமையை அஞ்சி நடப்பவன் ஊமை

( 20 )
புதுமையிலே விரைந்தோடு -- ஒன்று
போனவழிச் செல்லும் மந்தையில் ஆடு!
எதிலும் நிசத்தினைத் தேடு -- பொய்
எவர் சொன்ன போதிலும் நீ தள்ளிப்போடு
 



( 25 )
   
தேகத்திலே வலி வேற்று -- உன்
சித்தத்திலே வரும் அச்சத்தை மாற்று
ஊகத்திலே செயல் ஆற்று -- தினம்
உன்னருமைத் தமிழ் அன்னையைப் போற்று
 
 
   
பசிவந்த போதுண வுண்ணு -- நீ!
பாடிடும் பாட்டினி லே சுவை நண்ணு!
வசித்திடும் நாட்டினை எண்ணு -- மிக
வறியர்க்காம் உபகரணங்கள் பண்ணு
( 30 )
   
பொய்யுரைப் போன் பயங்காளி -- பிறர்
பூமி சுரண்டிடு வோன் பெருச்சாளி
வையக மக்கள் எல்லோரும் -- நலம்
வாய்ந்திட எண்ணிடுவோன் அறிவாளி
 
 
வறுமையில் செம்மை

{ தாய் -- மகள் சம்பாஷணை }

சகானா ஆதி
( 35 )
   
மகள் சொல்லுகிறாள்:

அம்மா என் காதுக்கொரு தோடு -- நீ
அவசியம் வாங்கி வந்து போடு!
சும்மா இருக்க முடியாது -- நான்
சொல்லி விட்டேன் உனக்கிப்போது! (அம்)





( 40 )
   
தாய் சொல்லுகிறாள்:

காதுக்குக் கம்மல் அழ கன்று -- நான்
கழறுவதைக் கவனி நன்று
நீதர் மொழியை வெகு பணிவாய் -- நிதம்
நீ கேட்டு வந்து காதில் அணிவாய் (கா)





( 45 )
   
மகள் மேலும் சொல்லுகிறாள்:

கைக் கிரண்டு வளையல் வீதம் -- நீ
கடன்பட்டுப் போட்டிடினும் போதும்!
பக்கியென் றென்னை யெல் லோரும் -- என்
பாடசாலையிற் சொல்ல நேரும்! (கைக்)





( 50 )
   
தாய் சொல்லும் சமாதானம்:

வாரா விருந்து வந்த களையில் -- அவர்
மகிழ உபசரித்தல் வளையல்!
ஆராவமுதே மதி துலங்கு -- பெண்ணே
அவர் சொல்வதுன் கைகட்கு விலங்கு! (வாரா)
 
   
பின்னும் மகள்:

ஆபர ணங்கள் இல்லை யானால் -- என்னை
ஆர் மதிப்பர் தெருவில் போனால்
கோபமோ அம்மா இதைச் சொன்னால் -- என்
குறை தவிர்க்க முடியும் உன்னால் (ஆப)
(55)
   
அதற்குத் தாய்:

கற்பது பெண்க ளுக் கா பரணம் -- கொம்புக்
கல்வைத்த, நகை தீராத ரணம்!
கற்ற பெண்களை இந்த நாடு -- தன்
கண்ணில் ஒற்றிக்கொள்ளும் அன் போடு! (கற்)
(60)
   
மாணவருக்கு எழுச்சி

{ கல்யாணம் செய்துக்கோ என்ற மெட்டு }

நிற்கையில் நிமிர்ந்து நில்! -- ந
டப்பதில் மகிழ்ச்சி கொள்!
சற்றே தினந்தோறும் விளையாடு.
பற்பல பாட்டும் பாடிடப் பழகு! -- நீ
பணிவாகப் பேசுதல் உனக்கழகு! (நிற்)
 

(65)







(70)
   
கற்பதில் முதன்மை கொள்
காண்பதைத் தெரிந்து கொள்
எப்பொழுதும் மெய்யுரைக்க அஞ்சாதே!
சுற்றித் திரிந்திடும் துஷ்டர்! சிநேகிதம்
தொல்லை என்பதிலென்னசந்தேகம்? நீ (நிற்)
(75)
   
சித்திரம் பயின்று வா
தேன் போன்ற கதை சொல்
முத்தைப்போலே துவைத்த உடையணிவாய்
புத்தகம் உனக்குப் பூஷணம் அல்லவோ?
போக்கடிக்காதே இதை நான் சொல்லவோ -- நீ (நிற்)
(80)
   
பத்திரி கைபடி நீ
பலவும் அறிந்து கொள்
ஒத்துப் பிறர்க்கு நலம் உண்டாக்கு!
நித்தமும் இந்தத் தேசம் தன்னை
நினைத்துப் பொதுப் பணிசெய்
அவளுனக்கு அன்னை (நிற்)
 
(85)
   
நல்லினஞ் சேர்தல்

{ பக்ஷமிருக்கவேணும் மன்னனே என்ற-மெட்டு }

சேரிடம் அறிந்துசேர் எந்நாளும் -- மைந்தா
தீயரை அணுகிடிற் பழி மூளும்!
சீரிய ஒழுக்கம் சிறந்தநூற் பழக்கம்
ஆரிடம் உள்ளதோ அன்னவரிடமே -- சினேகம்
ஆகுதல் அல்லவோடா உன் கடமை!
(90)


(95)

   
மண்ணின்குணம் அங்குள்ள நீருக்குண்டு -- மைந்தா
மாலையில் மலர்மணம் நாருக்குண்டு.
திண்ணம் பன்றி யொடும்
சேர்ந்த கன்றும் கெடும்!
கண்செய்த பாவம் தீயர் தமைக்காண்டல் -- மைந்தா
கைசெய்த புண்யம் நல்லார் அடி தீண்டல்
(100)
   
சடுதியிலே துஷ்டர் சகவாசம் -- பிராமண
சங்கடம் உணர் இந்த உபதேசம்.
தடையிதில் ஏது
தாய் எனக் கோது?
சுடுநெருப் பானவரின் குணம் தெரிந்து -- மைந்தா
சுப்புரத்தினம் சொல்லும் அமுதருந்து! (சேரிடம்)
(105)
   
வழி நடத்தல்

{ சென்ற கனி பறித்துக்கொண்டு என்ற-மெட்டு }

மரங்கள் அடர்ந்திருக்குங் காடு -- கரு
வானில் உயர்ந்த மலை மேடு -- தம்மில்
பிரிந்து பிரிந்து செல்லும் வரியாய் -- நாம்
பிரியத்துடன் நடப்போம் விரைவாய்
பெருங் குரலில் பாட்டும்
பேச்சும் விளையாட்டும் -- நம்மை
விரைவில் அவ்விடம் கொண்டு கூட்டும்!
(110)
   
இளமை தன்னில் வலிமை சேர்ப்போம் -- நாம்
எதிலும் தைரியத்தைக் காப்போம் -- நாம்
அளவில்லாத நாள் வாழ -- உடல்
அழகும் உறுதியு முண்டாக,
ஆசை கொண்டு நடப்போம்
அச்சமதைத் தொலைப்போம் -- நம்
நேசர் பலரும் மனங்களிப்போம். (மரங்கள்)