என்ன உரிமைஇது யாருக் குரிமை?
ஏதும் விளங்கவில்லை நாட்டு மக்களே
சின்ன நினைவுகளும் தீய செயலும்
தீர்ந்திடக் கண்டதில்லை நாட்டு மக்களே!

இன்னல் அடைகின்றனர் நாட்டின ரெல்லாம்
இன்பம் அடைகின்றனர் ஓரி னத்தவர்,
என்ன உரிமைஇது யாருக் குரிமை
ஏதும் விளங்கவில்லை நாட்டு மக்களே!

அடிமைப் படுத்திவந்த வெள்ளையர் சட்டம் -- இங்
ககன்றிடக் கண்டதில்லை நாட்டு மக்களே
அடிமைப் படுத்திஇந்த நாட்டினரையே -- இங்
கழித்திடக் கருதினர் ஓரி னத்தவர்

கொடுமைப் படுத்திவந்த வெள்ளையர் சட்டம் -- ஒரு
கோணலில் லாதபடி காப்பது மன்றி
கொடுமை அனைத்தும் ''இது கொடுமை என்னும் -- சட்டம்

கொடியவர்கள் புதிக்கினர் நாட்டு மக்களே
விடுதலை என்றனர் நாட்டுமக்களே -- அந்த
விடுதலை யாருக்கு நாட்டு மக்களே
கெடுதலை உங்கட்கு நாட்டு மக்களே -- ஒரு
கீழ்நிலை உங்கட்கு நாட்டு மக்களே!

விடுதலை அடைந்தவர் ஓரினத்தவர் -- உம்மை
விழுங்கிடத் தடையில்லை அன்ன வருக்கே?
இடுதலைத் தம்மவருக் கிடுத லின்றி -- ஓர்
இம்மி இடுவதுண்டா உங்களுக் கெலாம்?

என்னருந்தி ராவிட நாட்டு மக்களே -- இங்
கேழ்மை உமக்குரிமை இன்பம் அவர்க்காம்!
மன்னர் தமைநிகர்ந்த அதிகாரம் -- மற்றும்
வாழ்வை உயர்த்துகின்ற பேரலுவல்கள்,

இன்ன பிறவுமவர் தமக்குரிமை -- இங்
கீடழிந் திடல்மட்டும் உமக்குரிமை!

என்ன உரிமைஇது நாட்டுமக்களே?
இன்பத்திராவிட நாட்டு மக்களே!      

காந்தியார் இறந்தார் என்று
கழறினார் கலங்கிற் றுள்ளம்!
ஏய்ந்தஇம் முப்பா னாண்டில்
எழுந்தஅவ் வுணர்வின் ஊற்றால்
மாந்தரின் வறண்ட நெஞ்ச
வாயெல்லாம் விளைச்சல் கண்டோம்!
வீழ்ந்தநாட் டெழுச்சி கண்டோம்!
வையகம் வியக்கக் கண்டோம்.

இறந்தனர் காந்தி யாரென்
றியம்பினார் எரிந்த துள்ளம்!
சிறந்தனர் எவரும் ஏத்தச்
சிறந்தனர் நாம்சி றக்கப்
பிறந்தனர்! வாழார் வாழும்
பெருநெறி காணக் காட்டிப்
பறந்தனர்; இசை முழக்கப்
பறந்தது வானம் பாடி!
     
உயிர்நீத்தார் காந்தி யார்என்
றுரைத்தனர் துடித்த துள்ளம்!
துயர்நீக்கும் விடுத லைப்போர்
தொடங்கிட வேண்டி நாட்டை
நயமுற அழைத்தார் அன்றே
நாற்பது கோடி மக்கள்
புயலெனக் கிளம்பக் கண்டோம்
தனித்ததோர் புலமை கண்டோம்!

சுடப்பட்டார் காந்தியார்என்
றுரைத்தனர். துயர்ந்த துள்ளம்!
உடல்உயிர் பொருள் உழைப்பை
நாட்டினுக் களித்தார்; நாட்டின்
கடல்நிகர் அன்பை யேதம்
காணிக்கை யாகப் பெற்றார்
கெடல்உண்டோ அன்னார் கொள்கை?
கிடைத்தது கேட்ட வெற்றி!
     
மாண்டனர் காந்தி யாரென்
றுரைத்தனர் வருந்திற் றுள்ளம்
ஈண்டெண்ணம் வேறு பட்டே
இன்றுள் தலைவர் தாமும்
ஆண்டகை எனும் விளக்கில்
ஏற்றிய அகல் விளக்கே!
ஆண்டாண்டுத் தம்தோ ழர்க்கே
ஆம்புகழ்க்கு அவர் மகிழ்வார்!
     
வீடுற்றார் காந்தி யாரென்
றுரைத்தனர் விம்மிற் றுள்ளம்!நாடுற்ற பழிக்குத் தம்மை
நலிவுக்குள் ளாக்கும் செய்தி
ஏடுற்ற கதையாய்க் கேட்டோம்
இன்னார்பால் எளிதிற் கண்டோம்
ஆடுவார் நெஞ்சந் தோறும்
அவர்பெயர் வாழ்க நன்றே!

முதல் அமைச்சர் ஓமந்தூரார்க்கு

நம்பெருமான் காந்தியினைக் கொலை புரிந்த
கோட்சேக்கள் நாடெங்கும் இருக்கின்றார்கள்!
வம்பகன்ற நம்மருமைத் திராவிடத்தும்
மறைந்தேவாழ்கின்றார்கள் அவர்கள் நோக்கம்
உம்போன்ற திராவிடரின் மேன்மை தன்னை
ஒழிப்பதுதான் விழிப்பாக இருத்தல் வேண்டும்!
எம்பெரிய அண்ணலே அஞ்ச வேண்டாம்.
இருக்கின்றோம் உங்களுடன் பிறந்தோம் நாங்கள்!

ஓமந்தூர்த் திராவிடனா முதல்அமைச்சன்?
ஒழித்துவிட மாட்டோமா எனநினைக்கும்
தீமாந்தர் இருக்கின்றார் இதுஉமக்குத்
தெரியாதா? தெரிந்திருக்கும் மிகநன்றாக!
யாமுமக்குச் சொல்வதுதான் என்ன வென்றால்
இப்பெரிய திராவிடத்தில் உம்மைக் கொல்லப்
பாழ்மக்கள் கோட்சேக்கள் தூக்கும் கையைப்
பல்கோடித் திராவிடர்கை முறித்துப் போடும்!

தென்னாப்பி ரிக்காவில் அண்ணல் காந்தி
திருத்தொண்டு வெள்ளையர்க்கு வேம்பாயிற்று!
சொன்னாலும் உளம்பதறும் காந்தி தன்னைச்
சுட்டான்ஓர் கோட்சேஅக் குண்டு தன்னைத்
தென்னாட்டுத் தமிழச்சி மார்பில் ஏற்றாள்.
செத்தொழிந்தாள்; காந்தியினை உலகுக் கீந்தாள்.
இன்னசெயல் அறிவீரோ? கோட்சே கூட்டம்
இவ்விடத்தில் வாலவிழ்த்தால் வேரறுப்போம்!

எங்கேஎன்றால்நடுங்கும் கோட்சே கூட்டம்
இதுநமக்குத் தெரிந்ததுதான், எனினும் நீங்கள்
உங்களருஞ் செல்வாக்கை இந்த நாட்டின்
உயர்வுக்கும் நன்மைக்கும் செலவழிப்பீர்!
அங்கங்கே கோட்சேக்கள்! எதிலும் அன்னார்
அடக்கிடுக அவர்க்குள்ள அதிகாரத்தைக்!
கொங்குமலர்ச் சோலைசேர் திராவி டத்தில்
கோட்சேக்கள் அதிகாரம் குறைதல் வேண்டும்!

கும்பிட்டான் துப்பாக்கி தனைஎடுத்தான்
கோட்சேயை அங்கிருந்தோர் மறித்த துண்டா!
எம்மண்ணால் ஓமந்தூர் இராமசாமி,
இதைநினைத்தால் சிரிப்புவரும். அண்ணல் காந்தி
இம்மண்ணிவ் சாய்ந்ததனை எண்ணும் போதே
இனந்துடிக்கும் இனத்தாரின் மனம் துடிக்கும்!
நம்பிடுக; வடநாட்டான் தன்மை வேறு:
நாம்அவரின் ஒட்டுறவை அறுத்தல் வேண்டும்.

உயர்நிலைக் காமராசர்க்கு:

பெருநிலையில் இருக்கின்றீர் காமராசப்
பெருந்தகையீர்! உம்பெருமை அவர்கள் கண்ணில்
கருவேலின் முள்போல உறுத்தும். நீவிர்
கடுகளவும் அஞ்சாதீர் கோட்சே கூட்டம்
திரைமறைவில் நோக்கத்தை வைத்திருக்கும்
வெளிப்புறத்தில் செல்வாக்கை வளர்க்கு மிந்த
விரிவுதனை நீர் அறிவீர் அஞ்ச வேண்டாம்
கோட்சேக்கள் செல்வாக்கை வீழ்த்த வேண்டும்.

ஏழைக்கும் செல்வனுக்கும் பன்ம தத்தார்
எல்லார்க்கும் எதிலும்நலம் புரிய எண்ணி
வாழ்ந்ததுவும் குற்றமெனக் காந்தி அண்ணல்
மார்புபிளந் தார்;காம ராச ரே,எம்
தோழரே! திராவிடரே! உமது மேன்மை
தொலைப்பதற்கும் வழிபார்க்கும் கோட்சே கூட்டம்!
ஆழ்ந்திதனை எண்ணிடுக கோட்சே கூட்டத்
ததிகாரம் ஒழியுமட்டும் மீட்சி இல்லை!

காந்தியை கொன்றலன் பார்ப்பான் -- எங்கள்
கண்ணை அவித்தவன் பார்ப்பான்.
வாய்ந்துள ஏழைக்கி ரங்கும் -- அருள்
வள்ளலைக் கொன்றவன் பார்ப்பான்.
தாழ்ந்தவர் மக்களில் இல்லை -- எனில்
யாவர்க்கு மேசரி நிதி
ஈந்திட எண்ணிஉ ழைத்தான் -- அந்த
ஏந்தலைக் கொன்றவன் பார்ப்பான்.

"வெள்ளையன் ஆட்சிதொ லைத்தோம் -- இனி
வேற்றுமை உற்றுக்கி டந்தால்
எள்ளி நகைபுரி யாரோ? -- நமை
இப்பெரும் வையத்தி லுள்ளோர்
கொள்கை திருந்திடு வீரே -- உங்கள்
குள்ள நினைப்பினை எல்லாம்
தள்ளுக என்றனன் எங்கள் -- அன்பின்
தந்தையைக் கொன்றவன் பார்ப்பான்.

சட்டைகள் ஆகும் மதங்கள் -- அந்தச்
சட்டைக்குள் எல்லாரும் மக்கள்
வெட்டி மடிந்திட வேண்டாம் -- படு
வீழ்ச்சியைத் தேடிக்கொள் ளாதீர்.
குட்டைக் கருத்துக்கள் ஏனோ -- எனக்
கூறிய எம்தவப் பேற்றைச்
சுட்டுத் தொலைந்தவன் பார்ப்பான் -- எங்கள்
தூயனைக் கொன்றவன் பார்ப்பான்!

உருவிலா ஒன்றுக் குருவ மைத்தது
பெரியதோர் மடமைஅவ் வுருவங் கட்கு
விலங்கு பறவைகள் வெட்டுவ தென்பது
கலப்பட மற்ற கயமை யாகும்.
மடமையை நாட்டில் மலிவு செய்தால்
உடைமையை லேசாய் உறிஞ்சலாம் என்பது
பூசாரி எண்ணமும் ஆசாரி எண்ணமும்!
இந்து வேதம் என்பதி லிருந்தே
இந்தக் கொலைகள் இவ்வாறு பரவின;
யாகப் பேரால் வேக வைத்தே
ஆடு மாடுகளை அவர்கள் உண்பார்!
தெய்வத் திற்குத் தீக்கொலை விலக்கு மோர்
செய்தி அந்தணர்க்குச் சிறிதும் பிடிக்காது.
காந்தி அண்ணலார் "கடவு ளுக்கு
விலங்கு பறவைகள் வெட்டவேண்டாம என்று
சொன்னார் அவரைச் சுட்டுக் கொன்றவன்
இன்னான் என்பதை யாரும் அறிவார்.

அறிஞர் ஆதித்தர் அன்பு கூர்ந்தே
பலிவிலக்கு மசோதா பகரும் சென்னைச்
சட்ட சபையில் சட்ட மாக்கிட
இட்டார் நாட்டின் எண்ணம் அறிந்தே.
சட்டம் ஆக்குதல் சரியே என்போம்
அந்தச் சட்டம் அந்தணர் யாகச்
செந்தீ உயிர்களைத் தீயவைப் பதையும்
தடுக்க வேண்டும்! தடுக்க வேண்டும்!!

பலியிட்டுயிர்களை நலிவுசெய் யாதீர்!
என்ற கருத்தை இத்தென் னாட்டில்
நாடொறும் நாடொறும் ஏடுகள் விடுத்தும்
வீடுகள் தோறும் விழாக்கள் தோறும்
சிற்றூர் தோறும் செழுநகர் தோறும்
சென்று பரப்பினோன் சீபால்! அடடா
என்னென்ன இன்னல் ஏற்றான். அவற்றை
இன்னல் என்னான் இன்பமென்று எண்ணினான்.
தன்னல மற்ற பெருந்தகைக்கு
நன்றி நவிலுக போல் வாழ்கவே!

( 305 )

அழகிய இயங்கிஎம் அனைவர் தம்மையும்
தழல்பெயும் கோடைக் கொடுமை நீக்கச்
சுமந்து விரைந்து பலகல் தொலைவைக்
கடந்ததும் கனலினின்று புனலில் குதித்த
ஒருநிலை கண்டோம் திருக்குற்றாலம்
இன்னும் அரைக்கல்லே என்ற னர்பின்
பசுந்தழை அடர்மரப் பந்தல் கீழ்குளிர்
பிசைந்த வழியேகி நின்றது இயங்கி
இனியாம் நடந்தே எழுதல் வேண்டும்
நானும் நேயரும் சிறிது நடந்ததும்
வான்கீழ் வெளியே அழகால் மறைத்த
திருக்குற்றால மலைநீர் வீழ்ச்சி
இதோபார் என்றனர் எதிர்நின்று நோக்கினேன்
பொன்வெயில் தழுவிய நன்மேனியுடன்
நின்றி ருந்தாள் நெடியோள் ஒருத்தி
அன்னவள் மென்குழல் அணிமலர்ச் சோலையாய்
விண்ணிடை விரைந்து நறுமணம் விரிக்கும்
ஆடவில்லை அசைகிலள் விடாது
பாடிக் கொண்டே இருந்தாள் பண்ணொன்று!

"தமிழ்வாழ்ந்தால் தமிழர் வாழ்வார்.
சாதிநோய் தவிர்க தமிழனே, என்றும்
தமிழ்மீண்டால்தான் தமிழ்நாடு மீளும
என்ற முழக்கம் எழுச்சியைச் செய்ததால்
தூய்தமிழ் மக்கள் தொடர்ந்தனர்! சூழ்ந்தனர்!
சுடர்படு முதியோள் தோளினின்றும்
அடிமிசை வீழ்ந்து புரளும் சலசலப்
பொன்னாடைதனில் ஆடினர்
"அன்னாய் அகம்புறம் குளிர்ந்தோம்!" என்றே!

( 395 )




( 400 )




( 405 )




( 410 )





( 415 )

( 440 )




( 445 )

தெருவறைச் சன்னல் தன்னைத்
திறப்பாள்என் வரவு பார்ப்பாள்.
திருமுகம் காண்பேன் முல்லைச்
சிரிப்பினிற் சொக்கி நிற்பேன்!
ஒருநொடி தனிலே அன்னாள்
ஒளிமுகம் மறைந்து போகும்.
அரிவையின் முகநி லாவை
அடுத்தநாள் காண்பேன் அங்கே!

( 495 )




( 500 )

மன்னு தமிழ்க்குடியாம் வாழையடி வாழைஎன
இந்நிலத்தில் எங்குறைவா ரும்தமிழர் -- பன்னும்இந்த
வாய்ப்பில்லார் தம்மை, அவர் வைப்பாட்டி மக்களை
ஏற்கமாட்டோம்தமிழர் என்று.

( 505 )

செஞ்சா மந்தியும் தும்பைச் செடியும்
கொஞ்சிப் பேசிக் கொண் டிருந்தன.
செடியில் நிறைந்த செம்மலர், இளையோன்
புதுவகைச் சட்டை போலி ருந்தது.
தும்பையும் பூவும் தோகையும் சிரிப்பும்
உள்ளம் இரண்டும் ஒன்றே யாகி
இருப்ப தென்ற இவர்களின் முடிவை
யார்தாம் எதிர்க்க எண்ணுவர்? காற்றோ
இலவசம் பழுப்பை எடுத்து வந்து
கலகம் செய்யும் ககத்தால் அந்தச்
செஞ்சா மந்தியின் தலையிற் சேர்த்தது
தும்பை கேலியாய்ச் சிரித்தது!
செம்மலர் சினத்தால் மேலும் சிவந்ததே!

( 510 )




( 515 )