முகப்பு

பக்கம் எண் :

தொடக்கம்

106 மனோஹரன் [அங்கம்-3 ரங்கி, என்னை மன்னித்ததாக ஒரு வார்த்தையாயினும் எனக்கு நேராகக் கூறலாகாதா? மங்கையர்க் கரசியே !  இன்னும் நான் என்னசொல்வது? நான் உனது புருஷனா தல்பற்றி, உனது சீர் தங்கிய பாதங்களில் வீழ்ந்து வேண்டாத குறையொன்று தான்-அதுவும் செய்ய வேண்டுமென்றால் செய்கிறேன். ப. விஜயா, மஹாராஜா இக் காரியம் செய்தல் தவறெனச் சொல்லித் தடுத்துவிட்டு வா. வி. மாமா, அப்படி செய்ய லாகாதென்று மாமி தடுக்கச் சொன்னார்கள். பு. விஜயா, உன் புருஷனை நான் தூஷித்ததெல்லாம் நீயும் மன்னிப்பாய் !  வி. சரிதான் மாமா. பு. நீ கூறியபடி உனது மாமியும் என் மனங்குளிர அப் படியே கூறலாகாதா? ப. ஒரு அற்ப வேசியினுடைய மன்னிப்பு அவருக் கென் னத்திற்கு? பு. பத்மாவதி ! நான் இதுவரையில் என் துக்கத்தைப் பொறுத்துப்பார்த்தேன், இனி என்னால் பொறுக்க முடியாது !  பத்மாவதி, இதோ, கடைசி வார்த்தை சொல்லுகிறேன். நான் செய்த குற்றங்களை யெல்லாம் நீ மன்னித்ததாக இப்பொழுது கூறாவிட்டால் இதோ உன் முன்பாகவே எனதுயிரை இவ்வுடைவாளுக்கு இரையாக்குவேன். என்ன சொல்லுகிறாய்?-இனி நான் தாமதியேன்.-பத்மாவதி !  இதோ நீயே என்னைக் கொல் கிறாய் !  ப. பிராணநாதா ! -  மஹாராஜா !  வேண்டாம் !  வேண்டாம் !  பொறும் !   நான் உம்மை மன்னித்தேன் !  மன்னித்தேன் !

முன் பக்கம்

மேல்

அடுத்த பக்கம்