|
அ
அமை - அவை = கூட்டம்.
அமை - அமையம் = பொருந்தும் நேரம்,
ஏற்ற வேளை, தக்க செவ்வி, வினை நிகழும் சிறுபோது.
அமை - சமை. சமைதல் = ஆக்கப்படும்
அரிசி போலும் பூப்படையும் கன்னி போலும் நுகர்ச்சிக் கேற்றதாதல், பதனடைதல், இனிதாகச் செய்பொருள்
வினை முடிதல், அணியமாதல்.
சமையல் = சோறு குழம்பாக்கும்
வினை.
"சக்கிலியப் பெண்ணும் சாமைக்
கதிரும் சமைந்தால் தெரியும்." (பழமொழி)
சமை - சமையம் = பதனடைந்த அல்லது
நுகர்ச்சிக் கேற்ற நிலை, வினைக்குத் தக்க வேளை.
சமையம் - சமயம் = ஆதன் (ஆன்மா)
தான் இறைவனை அடைதற்கு அல்லது பேரின்பத்தை நுகர்தற்குத் தன்னைத் தகுதிப் படுத்தும் முக்கரணவொழுக்கம்.
பொருளை வேறுபடுத்தற்கு, சொல்லிடை
மகர ஐகான் அகர மாயிற்றென அறிக.
வடமொழியாளர், சமயம் என்னும்
தென்சொல்லை 'ஸமய' என்று திரித்தும், ஸம் + அய என்று பிரித்தும், உடன் வருதல்
(to come
together) அல்லது ஒன்றுசேர்தல் என்று பொருள் கூறி வடசொல்லாகக் காட்டுவர். அங்ஙனங் காட்டிய
பின்பும்,
|
"ஊழிற் பெருவலி யாவுள மற்றொன்று
|
|
|
சூழினுந் தான்முந் துறும்" |
(குறள்.
380) |
என்னுந் திருவள்ளுவர் திருவாய்மொழிக்
கேற்ப, அவ் வடசொல் தென் சொற் றிரிபேயாதல் காண்க.
ஸம் = உடன், கூட. அய = செல்கை,
வருகை.
'அய' என்னும் சொற்கு, 'அய்'
என்பதை அடியாகவும் 'இ' என்பதை வேராகவும் காட்டுவர். இ - அய் - அயன = செலவு.
தமிழில், கூடுதலைக் குறிக்கும்
அடிச்சொற்களுள் கும் என்பது ஒன்று. கும்முதல் = கூடுதல், குவிதல்.
கும் - கும்மல். கும் - கும்பு-கும்பல்.
கும் - குமி - குமியல். குமி -குவி
- குவியல்.
கும்மல் -
L. cumulus=heap; cumulare=to heap up, E.
cumulate, accumulate.
|