(11) மரூஉ

சில தனிச்சொற்களும் கூட்டுச்சொற்களும் தொடர்ச் சொற்களும், வழக்காற்றில் மருவி, அதாவது இலக்கணியரால் ஒப்புக்கொள்ளப்பெறும் வகையில் குறுகியும் திரிந்தும் வழங்கு கின்றன.

எ-டு:

தனிச்சொல் : எலும்பு-என்பு, தென்கு-தெங்கு, நடுவண்-நாப்பண், நெருநல்-நெருநற்று-நேற்று, பகுதி-பாதி, பெயர்-பேர், பெருமகன்- பெருமான்-பெம்மான், பிரான்; பொழுது-போழ்து-போது, யானை-ஆனை, வியர்-வேர்.

கூட்டுச்சொல் : அரையுழக்கு-ஆழாக்கு, சுமையடை-சுமடு-சும்மாடு, சோழ நாடு - சோணாடு, தெங்கங்காய்-தேங்காய், புகவிடு-புகட்டு-போட்டு, புழைக்கை-பூழ்க்கை-பூட்கை, போகவிடு-போகடு-போடு, வரை யாடு-வருடை, மார்யாப்பு-மாராப்பு, முகக்கூடு-முக்காடு.

தொடர்ச்சொல்

அருமருந்தன்ன-அருமாந்த-அருமந்த.

கரிவலம் வந்த நல்லூர்-கருவை.

பூட்கை, போடு என்பனபோன்ற சொற்கள், மூலநிலையில் கூட்டுச் சொல்லாயினும், மரூஉ நிலையில் ஒருசொற்போல் நின்று ஒரே பொருள் தருதலால், தனிச்சொல்லாகவே கொள்ளப்படும்.

(12) முன்னொட்டுகளும் அடைகளும் (Prefixes and Epithets)