சொல்
|
அருஞ்சொற்பொருள் |
தூ | ஓர் உயிர்மெய்யெழுத்து(த்+ஊ) ; தூயது ; தூய்மை ; வெண்மை ; பற்றுக்கோடு ; வலிமை ; பகை ; இறைச்சி ; பறவையின் இறகு ; இகழ்ச்சிக் குறிப்பு . |
தூக்கணக்கயிறு | ஆழமான நீருள் முக்குளிப்பவனை முக்குளிக்கும் காலத்துக் கட்டியிருக்கும் கயிறு . |
தூக்கணங்குரீஇ | தொங்குங் கூடு கட்டும் குருவிவகை . |
தூக்கணங்குருவி | தொங்குங் கூடு கட்டும் குருவிவகை . |
தூக்கணம் | தொங்கல் ; உறி ; காண்க : தூக்கணங்குருவி ; தூக்கணக்கயிறு . |
தூக்கணாங்கயிறு | எருதுக்கு இடும் மூக்குக்கயிறு . |
தூக்கணாங்குருவி | காண்க : தூக்கணங்குருவி . |
தூக்கம் | உறக்கம் ; அயர்வு ; சோம்பல் ; வாட்டம் ; முகச்சோர்வு ; காற்று முதலியவற்றின் தணிவு ; விலையிறக்கம் ; ஆபரணத்தொங்கல் ; காதணி ; அலங்காரத் தொங்கல் ; காண்க : தூக்கணங்குருவி ; கால நீட்டிக்கை ; நிறுப்பு ; விலையேற்றம் ; உயரம் . |
தூக்கம்விடுதல் | உறக்கம் ; நீங்குதல் ; அலங்காரத் தொங்கல் கட்டுதல் . |
தூக்கல் | விலை முதலியவற்றின் ஏற்றம் ; ஆராய்தல் ; உயரம் . |
தூக்கிப்பிடித்தல் | எடுத்து நிறுத்துதல் ; நுணுகிக் குற்றம் காணுதல் ; உலோபங் காட்டுதல் . |
தூக்கிப்போடுதல் | வெளியேயெறிதல் ; திடுக்கிடுமாறு செய்தல் ; சண்டைமூட்டுதல் ; மரணதண்டனையாகத் தூக்கிலிடுதல் . |
தூக்கியடித்தல் | உயர்த்தி மோதுதல் ; மற்போரில் எளிதாகத் தோற்கச்செய்தல் ; தான் மேம்பட்டுப் பிறனைப் பின்வாங்கச் செய்தல் ; மறுத்தல் . |
தூக்கியெறிதல் | ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தல் ; அக்கறைகாட்டாதிருத்தல் ; தான் மேம்பட்டுப் பிறனைப் பின்வாங்கச்செய்தல் . |
தூக்கிரி | ஊர்காவற்காரன் . |
தூக்கிரிமேரை | களத்தில் அளிக்கப்படும் ஊர் காவற் சுதந்தரம் . |
தூக்கிரும்பு | இரும்புத்துறட்டி . |
தூக்கிலி | ஆராயுந் திறனற்றவன் . |
தூக்கிலிடுதல் | மரணதண்டனையாகத் தூக்கிலே போடுதல் . |
தூக்கிவிடுதல் | மேலுயர்த்தல் ; தூண்டிவிடுதல் ; உதவிபுரிந்து காத்தல் ; காண்க : தூக்கிலிடுதல் . |
தூக்கு | தொங்கவிடும் பொருள் ; உறி ; உயர்ச்சி ; நிலைகோல் ; துலாராசி ; ஐம்பது பலமுள்ள நிறை ; பாட்டு ; கூத்து ; இசை ; பாக்களைத் துணித்து நிறுக்கும் செய்யுளுறுப்பு ; ஆராய்ச்சி ; காண்க : தூக்கணங்குருவி ; வாரடை ; கனம் . |
தூக்கு | (வி) ஆராய் ; உயர்த்து ; நிறுத்து . |
தூக்குக்கோல் | நிறுக்கும் தராசுவகை . |
தூக்குணி | தூக்குண்டவன் ; மானமற்றவன் ; தூக்குக்கு அஞ்சாதவன் ; சாப்பாட்டுக்குத் தொங்குகிறவன் . |
தூக்குத்தூக்கி | சுவடித் தூக்கைத் தூக்குபவன் . |
தூக்குதல் | உயர்த்துதல் ; நிறுத்தல் ; ஆராய்தல் ; ஒப்புநோக்குதல் ; மனத்திற்கொள்ளுதல் ; தொங்கவிடுதல் ; காண்க : தூக்கிலிடுதல் ; உதவிசெய்தல் ; நங்கூரம் வலித்தல் ; அசைத்தல் ; ஒற்றறுத்தல் . |
தூக்குநூல் | சுவரின் ஒழுங்கை அறியத் தொங்கவிடும் கயிறு . |
தூக்குமரம் | தூக்குத்தண்டனைக்கமைந்த மரம் . |
தூக்குமாலை | ஊர்தியில் தொங்கவிடும் மாலை . |
தூக்குவிளக்கு | தொங்குவிளக்கு . |
தூகம் | காண்க : புளிநரளை . |
தூகுதல் | குப்பை முதலியவற்றைக் கூட்டித் தள்ளுதல் , திருவலகிடுதல் . |
தூகை | பாளை . |
தூங்கணம் | தொங்கல் ; காண்க : தூக்கணங்குருவி . |
தூங்கமளி | ஊஞ்சற்கட்டில் . |
தூங்கமுட்டு | கோரைக்கிழங்குவகை . |
தூங்கல் | தொங்கல் ; தராசு ; தாழ்கை ; நெருங்குகை ; உறக்கக்கலக்கம் ; சோம்பல் ; சோர்தல் ; ஓரிசை ; வஞ்சிப்பா ஓசை ; கூத்து . |
தூங்கல்வண்ணம் | வஞ்சி ஓசை பயின்றுவரும் சந்தவகை . |
தூங்கலன் | சோம்பன் . |
தூங்கலாளி | மந்தன் , சுறுசுறுப்பில்லாதவன் ; சீமைவாகை ; காண்க : கரிசலாங்கண்ணி . |
தூங்கலோசை | வஞ்சிப்பாவுக்கு உரிய ஓசை . |
தூங்காமை | செயலில் சோர்வில்லாமை . |
தூங்காவிளக்கு | எப்போதும் அணையாது எரியும் விளக்கு . |
தூங்கானைமாடம் | யானையின் முதுகுபோன்று அமைக்கப்பட்ட கோயில் ; தென்னார்க்காட்டு மாவட்டத்துள்ள பெண்ணாகடச் சிவன் கோயில் . |
தூங்கிசை | செய்யுளுக்குரிய நால்வகை ஒசையுள் ஒன்று . |
தூங்கிசைச்செப்பல் | இயற்சீர் வெண்டளையால் மாமுன் நிரையும் விளமுன் நேருமாக வரும் வெண்பாவுக்குரிய ஓசை . |
தூங்கிசைத்துள்ளல் | கலிப்பாவுக்குரிய ஓசை . |
தூங்கிசையகவல் | நிரையொன்றாசிரியத் தளையான் வரும் அகவற்பாவுக்குரிய ஓசை . |
தூங்கிருள் | செறிந்த இருள் , மிகுந்த இருள் . |
தூங்குகட்டில் | தொங்கியாடும் கட்டில் . |
தூங்குதல் | அசைதல் ; தொங்குதல் ; ஊசல் முதலியவற்றில் ஆடுதல் ; சோம்பலாயிருத்தல் ; வாடுதல் ; சாதல் ; இடையறாது விழுதல் ; ஒலித்தல் ; நிலையாகத் தங்குதல் ; மெத்தென நடத்தல் ; செறிதல் ; கூத்தாடுதல் ; துயிலுதல் ; தாமதித்தல் ; அழுந்துதல் ; மிகுதல் . |
தூங்குதோல் | பாம்பின் சட்டை . |
தூங்குமஞ்சம் | தொங்கி ஆடும் கட்டில் . |
தூங்குமூஞ்சி | மந்தன் ; சீமைவாகைமரம் ; காண்க : கரிசலாங்கண்ணி . |
தூங்கெயில் | சோழன் ஒருவனால் அழிக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படும் ஆகாயக்கோட்டை . |
தூசக்குடிஞை | கூடாரம் . |
தூசம் | யானையின் கழுத்திலிடுங் கயிறு . |
தூசர் | வண்ணார் ; படைவீரர் . |
தூசரம் | சாம்பல் நிறம் . |
தூசரன் | எண்ணெய் வாணிகன் . |
தூசறுத்தல் | அடியோடு அழித்தல் . |
தூசனம் | நிந்தைச்சொல் . |
தூசி | குதிரை ; கொடிப்படை ; போர் ; உச்சி ; கூத்துத் தொழில்வகை ; மிகச் சிறிது ; புழுதி . |
தூசிகம் | காண்க : புளியாரை . |
தூசிதாங்கி | அழுக்குத் தாங்க உடையின் மேலேகட்டுந் துண்டுப் புடைவை ; மேல்மறைப்பு . |
தூசிப்படை | கொடிப்படை . |
தூசியம் | கூடாரம் . |
தூசு | ஆடை ; பஞ்சு ; முன்னணிப்படை ; சித்திரைநாள் ; யானைக் கழுத்திடுகயிறு ; புழுதி ; மிகச் சிறிது ; தூய்மை . |
தூசுப்பு | தண்ணீர்விட்டான்கொடி . |
தூட்டி | ஆடை . |
தூட்டிகம் | காண்க : தும்பை . |
தூடணம் | நிந்தை ; நிந்தைச்சொல் ; கண்டனம் . |
தூடணை | நிந்தை ; நிந்தைச்சொல் ; கண்டனம் . |
தூடிதம் | கெடுக்கப்பட்டது . |
தூடியம் | கூடாரம் . |
![]() |
![]() |