5.1 காஞ்சித் திணை

காஞ்சித் திணையாவது, ‘வேகும் சினத்தையுடைய பகை மன்னனாகிய வஞ்சி வேந்தன் போர் மேற்கொண்டு தன் நாட்டின்கண் வந்துவிட, அந்நாட்டிற்குரிய காஞ்சி மன்னன் காஞ்சிமாலையைச் சூடிக்கொண்டு தனது காவல் இடத்தைக் காக்க நினைந்தது’ என்பர்.

வெம்சின வேந்தன் படை வந்தமை கண்டு, போர் விரும்பும் காஞ்சி மன்னன் சீறூரைக் காக்க அடையாளப் பூவைச் சூடிச் சென்றான். அவனது மறவர்கள் அணிவகுப்பது குற்றமென்று எண்ணிப் பகைவரை எதிர்க்கச் சென்றனர் என்பதால் திணைப் பொருளாகிய எதிர் ஊன்றல் உறுதிப்படுத்தப்படுகிறது. (அணிவகுத்து நிற்பதால் காலம் கரையும். காலம் தாழ்த்தல் தவறு என்று கருதி வீரர்கள் உடனே போருக்குச் சென்றனர் என்பது இதன் கருத்து.)

காஞ்சி என்றதொரு திணையைத் தொல்காப்பியர் கொண்டுள்ளார். அதில் அவர் கூறுவது நிலையாமையையே. இந்த நிலையாமையை ஆசிரியர் தொல்காப்பியனார் உணர்த்துவதற்குக் கொண்ட துறைகள் பெரும்பான்மையும் எதிர் ஊன்றிய போர்க்கள நிகழ்ச்சிகளாகவே அமைகின்றன எனின், அது மிகையாகாது. செல்வம் - அரசாள் செல்வம் - யாக்கை - இளமை ஆகிய இவை ஒட்டு மொத்தமாக ஒரே நேரத்தில் சாயும் இடம் போர்க்களம் அல்லது வேறு இடம் எது? நிலையாமை என்றும் அறத்தை எதிர் ஊன்றலாகிய மறத்தில் வைத்துக் காட்டுவது பண்டைய இலக்கணிகளின் கொள்கையாக இருந்து வந்துள்ளது. இது, பின்னாளில் எதிர் ஊன்றல் காஞ்சி என வளர்ந்தது; வஞ்சித் திணைக்கு மறுதலைத் திணையாக எண்ணப் பெற்றது.

வஞ்சியும் காஞ்சியும் தம்முள் மாறே

என்பது பன்னிரு படலம். பன்னிருபடலம் தோன்றிய காலத்தில் வஞ்சியும் காஞ்சியும் இருவேறு போர் ஒழுக்கங்களாக வழங்கியமை கருதியே இளங்கோவடிகளாரும்.

- (சிலம்பு, காட்சி, 135-149)

எனச் சேரன் செங்குட்டுவன் கூற்றில் வைத்துக் காட்டுகின்றார்.

தொல்காப்பியரின் காஞ்சித் துறைகளுள் மறக்கூறுகள் அமைந்த துறைகளையும், பன்னிருபடலம், சிலப்பதிகாரம் ஆகியவற்றுள் இடம் பெற்ற செய்திகளையும் கொண்டு ஐயனாரிதனார் காஞ்சித் திணையைப் படைத்துள்ளார். மேலும், தொல்காப்பியர் நிலையாமையை நவிலும் அறக்கூறுகள் பற்றிய துறைகளைப் பொதுவியல் படலத்துள் காட்டியுள்ளார்

காஞ்சி என்னும் திணை, பெருந்திணை என்ற அகத்திணைக்குப் புறன் என்பர் தொல்காப்பியர்.

காஞ்சி தானே பெருந்திணைப் புறனே

காஞ்சித் திணையோடு, அதன் துறைகளாகிய,

என்னும் இருபத்தொன்றனையும் சேர்க்க, காஞ்சித் திணை இருபத்திரண்டாம் என்று அறிஞர் சொல்லுவர்.