சொல்லாக்க முயற்சியில் பல்வேறு முறைகள் வழக்கிலுள்ளன. எனினும் சொல்லாக்கத்தினைப் பின்வரும் வகைகளில் பகுக்கலாம்.

(1) கூட்டாக்கம்
(2) முன்னொட்டாக்கம்
(3) பின்னொட்டாக்கம்
(4) மாற்றம்
(5) பின்னாக்கம்
(6) கத்தரிப்பாக்கம்
(7) கலப்பாக்கம்
(8) தலைப்பெழுத்தாக்கம்
(9) சொல் உருவாக்கம்

3.1.1 கூட்டாக்கம்

கூட்டாக்கம் என்பது மரபிலக்கணப்படி தொகையாக்கம் ஆகும். தொடர்களால் கூட்டாக்கம் செயற்படும் அடிப்படையில் பெயர்கள், வினைகள், பெயரடைகள், வினையடைகள் என்று வகைப்படுத்தலாம். தமிழில் பெரும்பான்மையான கூட்டாக்கங்களும் பெயர்களாகும். அதற்கு அடுத்த படியாக வினைகள் அமையும். இரண்டிற்குக் கூடுதலான சொற்களை உடைய கூட்டாக்கங்களை ஈரிணையான கூட்டாக்கங்கள் எனப் பகுக்கலாம்.

பெரிய அளவிலான கூட்டாக்கங்கள் பெயரும் பெயரும் இணைந்த உள்வகைப்பாடாகும். பொதுப்பெயர் + பொதுப்பெயர் இணைந்த கூட்டாக்கம் எல்லாவற்றிலும், விளைவாக்கம் மிகுந்துள்ளது. இச்சொல்லாக்கம் இதழ்கள், அகராதிகளில் மிகுதியாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. கூட்டாக வரும் சொற்களிடையே உறவுகள் பலவிதமாக அமையும்.

எடுத்துக்காட்டு: (பொதுப்பெயர் + பொதுப்பெயர்)

ஒளிப் பேழை, வெற்றி வாள், பயணச் சீட்டு, தீப்பெட்டி, குருவிக் கூடு, சாதிக் கலவரம், கள்ளக் காதலி.

மதக் கலவரம், நுழைவுக் கட்டணம், பகல் நிலா

சிறப்புப் பெயர் + பொதுப் பெயர் அமைந்திடும் கூட்டுகளில், சொற்களுக்கிடையில் பலவிதமான உறவுகள் காணப்படுகின்றன.

எடுத்துக்காட்டு:

அண்ணா நகர்
காந்தி வழி, பாரதி நடை, திரு.வி.க. நடை

இத்தகைய சொல்லாக்கத்தில், பெயர், முன்னால் அமைந்துள்ள வினையடிகளுக்கு எழுவாய் அல்லது செயப்படுபொருளாக வரும். பிற உறவுகளிலும் வரும். இக்கூட்டுகளில் தலைப்பாக வரும் பெயர்கள் எழுவாய் அல்லது செயப்படுபொருள் அல்லது பிற உறவிலோ வரும்.

எடுத்துக்காட்டு:

சுடுகாடு இதில் சுடு - வினை, காடு - பெயர், இரண்டும் இணைந்து புதுப் பொருள் தருகின்றன.

ஊறுகாய், வெட்டுகத்தி, தொற்றுநோய்

பெயரும் வினையும் சேர்ந்து பெயராக அமையும் கூட்டுகள் தமிழில் விளைவாக்கம் பெறவில்லை. தாலிகட்டு, கால்கட்டு ஆகிய சொற்களில் வரும் கட்டு என்ற தலைப்புச் சொல்லை வினையாகவும் வினையடிப் பெயராகவும் கொள்ளலாம்.

மறுமணம், புன்சிரிப்பு, சின்னவீடு போன்றன பெயரடை + பெயர் என்ற கூட்டாக்கத்தில், மாதிரி எடுத்துக்காட்டுகளாக உள்ளன. இவை பொருளைத் தருவதுடன், தலைப்புப் பெயரின் ஒரு பிரிவாகவும் பொருள் மாற்றம் பெறுவதால், இத்தகைய ஆக்கங்களைக் கூட்டாக்கமாகக் கொள்வது பொருத்தமுடையது.

எடுத்துக்காட்டு

மறுமணம், புன்சிரிப்பு, சின்னவீடு.

பெயர்களே இரட்டித்து வருவதுண்டு. இதில் இரண்டாவது பெயரில் முதல் எழுத்து வேறுபடும். அதனால் இரட்டிப்பது போன்று இல்லாமல், ஒலிக்குறிப்புப் போல் அமைந்து, பொருள் தரும். இவ்வமைப்பு, குறிப்பிட்ட ஒன்று என்று இல்லாமல் ‘ஏதோ ஒன்று’ என்ற உணர்வை உண்டாக்கும். இதில் ஒருவிதமான ஒழுங்கமைப்பு உள்ளது.

எடுத்துக்காட்டு:

புலி கிலி, சம்பளம் கிம்பளம், ஆளு கீளு. அரிசி கிரிசி

இவற்றில் புலி, அரிசி என்று குறிப்பாகச் சொல்லாது, அதுபோல வேறு ஒன்று என்று பொருள் தருவதைக் காணலாம்.

பல பெயர்ச் சொற்கள் சில பொது வினைகளுடன் சேர்ந்து வினையாக்கம் பெறுகின்றன. இவ்வாக்கம் விளைவாக்கம் மிக்கது.

ஆடு

எடுத்துக்காட்டு: நடனமாடு

இடு

எடுத்துக்காட்டு: ஊளையிடு

அடி

எடுத்துக்காட்டு: மொட்டையடி

விடு

எடுத்துக்காட்டு: மூச்சுவிடு

உறுத்து

எடுத்துக்காட்டு: பயமுறுத்து

செய்

எடுத்துக்காட்டு: வேடிக்கை செய்

சொல்

எடுத்துக்காட்டு: புகார் சொல்

இத்தகைய கூட்டு வினைகளின் முதல் வினைப்பகுதிகள் வினையடியாகவோ, வினை எச்சப் பகுதியாகவோ அமையலாம். வினையடி வினைக் கூட்டுகள் மிகக்குறைவே. அவற்றில் வரும் வினையடியைத் தொழிற்பெயராகவும் கருதலாம்.

எடுத்துக்காட்டு:

ஒப்புக் கொள், சொல்லிக் கொடு, ஆறப்போடு, தள்ளி நில், தூக்கியெறி.

இதில் ஒப்பு என்பது வினையடி; மற்றொரு வினையோடு சேர்கிறது. சொல்லி என்பது வினையெச்சம். இது வேறொரு வினையோடு சேர்கிறது.

இது பரவலான கூட்டுப் பெயரடைகளின் வகையாகும். இதில் வேறுபாடு மிக்க பல பொருண்மை உள்வகைகள் உண்டு.

எடுத்துக்காட்டு:

கிளிப்பச்சை (வண்ணம்)
இலைப் பச்சை (சேலை)

வடிவ அடிப்படையில் மேற்குறிப்பிட்ட சான்றுகளை பெயர் + பெயர் > பெயரடை என்று கருதலாம். இத்தகைய கூட்டுகள் பெயரடையாக வந்தாலும் இவற்றின் தலைப்புச் சொல் பெயரடையல்ல.

ஒரு கூட்டுப் பெயரின் முன் வினையடைப் பின்னொட்டுகளான ஆக, ஓடு, இல் போன்றன சேரும்போது கூட்டு வினையாக்கம் நடைபெறும்.

எடுத்துக்காட்டு:

அசுர வேகத்தில், ஏற்ற இறக்கத்தோடு

இவை தவிர இசைக்காக அடுக்கி அல்லது இரட்டித்து வரும் கூட்டு வினையடைகளும் உண்டு.

எடுத்துக்காட்டு:

தெள்ளத்தெளிவாக, விறுவிறுப்பாக, சுறுசுறுப்பாக,
கருகருவென, கலகலவென்று.

3.1.2 முன்னொட்டாக்கம்

பண்டைத் தமிழில் முன்னொட்டாக்கம் பெரிய அளவில் இல்லை. இன்று தமிழில் ஆங்கிலத்தினைப் போல முன்னொட்டாக்கம் அதிகம் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. இத்தகைய சொற்களில் ஒற்றுமை காண்பதும் அவற்றைச் சொல்லாக்கத்தில் பயன்படுத்துவதும் அடிப்படையாக அமைந்துள்ளன.

எடுத்துக்காட்டு:

அ + தர்மம் = அதர்மம்
அ + நாகரிகம் = அநாகரிகம்