உவமையும் பொருளும் வேற்றுமை ஒழிவித்து ஒன்று என மாட்டின் அஃது உருவகம் ஆகும் (தண்டி. 35)

மலர்போன்ற கண், மலர்க்கண் - உவமை கண் ஆகிய மலர், கண்மலர் - உருவகம்

அங்கை மலரும் அடித்தளிரும் கண்வண்டும் கொங்கை முகிழும் குழல்காரும் - தங்கியதோர் மாதர்க் கொடி உளதால் நண்பா! அதற்கு எழுந்த காதற்கு உளதோ கரை.

(முகிழ்-அரும்பு; கார்-மழை; மாதர்-விருப்பம்)

கொங்கை முகையாக மென்மருங்குல் கொம்பாக அங்கை மலரா அடி தளிரா - திங்கள் அளிநின்ற மூரல் அணங்காம் எனக்கு வெளிநின்ற வேனில் திரு

(மருங்குல்-இடை; அளி-அருள; மூரல்-முறுவல்;
அணங்கு-தெய்வப்பெண்; திரு-திருமகள்)

செவ்வாய்த் தளிரும் நகைமுகிழும் கண்மலரும் மைவார் அளக மதுகரமும் - செவ்வி உடைத்தாம் திருமுகம் என் உள்ளத்து வைத்தார் துடைத்தாரே அன்றோ துயர்

(முகிழ்-அரும்பு; அளகம்-கூந்தல்; மதுகரம்-வண்டு;)

தேன் நக்கு அலர்கொன்றை பொன்னாக, செஞ்சடையே கூனல் பவளக் கொடியாக, - தானம் மழையாக, கோடு மதியாகத் தோன்றும் புழையார் தடக்கைப் பொருப்பு

(நக்கு-ஊறி; தானம்-மதம்; கோடு-கொம்பு;
புழை-துளை; பொருப்பு-மலை;)

பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவர்; நீந்தார் இறைவன் அடிசேரா தார். (குறள். 10)