சங்க கால இலக்கியங்கள் தருகின்ற செய்திகள் வழி, அக்காலக் கட்டத்தில் தமிழ் நாடகம் நிகழ்ச்சி அமைப்பில் வேறுபட்ட வடிவம் பெற்றிருந்த தன்மையை அறியலாம். அவ்வகை வடிவக் கூறுகள் சங்கம் மருவிய காலத்திலும் தொடரலாயின.

சங்க காலத்திலும், சங்கம் மருவிய காலத்திலும் நாடகமானது கூத்து மற்றும் ஆடல் (ஆட்டம்) எனப் பெயர் கொண்டழைக்கப்பட்டது. நாடகம்     நடத்தப்படும் போது மேற்கொள்ளப்பெற்ற உத்தி முறையே இவ்வகைப் பெயர் மாற்றத்திற்கான காரணமாக அமைந்திருந்தது.

நாடகம் நடைபெறும்போது, நாடகக்கதை, நிகழ்வினை முக்கியப்படுத்தி நடித்துக் காட்டுகையி்ல் அது ‘கூத்து’ என்றழைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். கூத்து, கதையைத் தழுவி அமைந்து வருவதைப் பல சான்றுகள் நமக்கு உணர்த்துகின்றன.

அதைப்போல, ஒரு நாடகம் நடைபெறும்போது, நடன நகர்வுகளை (அசைவுகளை) முதன்மைப்படுத்தி நிகழ்த்தும்போது அது ஆடல் (ஆட்டம்) என்றழைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆடலானது நகர்வுகளைத் தழுவி அமைவதற்கான பல சான்றுகள் நமக்குக் கிடைத்துள்ளன.

அவை பற்றிய சான்றுகள் குறித்து இப்போது நோக்குவோம்.

அ) கூத்தின் தன்மையினைப் பின்வருமாறு அறியலாம்.
எ.டு : வள்ளிக் கூத்து, துணங்கைக் கூத்து.

‘வள்ளிக்கூத்து’ எனப்படுவது நடைமுறையில் உள்ள ‘வள்ளி’ யின் கதையைப் பின்பற்றி அமைவதாகும். காலங்காலமாகத் தொடர்ந்து வரும் இக்கூத்து அதன் கதைத் தன்மையால் வாடாமல் (அழியாமல்) நின்று செழித்துள்ளது என்பதை,

வள்ளிக்கூத்து

வள்ளிக்கூத்து

வாடா வள்ளியின் வளம் பல தரூஉம் (பெரும் : 370)

என்ற பெரும்பாணாற்றுப்படைப் பாடல் அடி விளக்குகிறது.

மகளிர் தழீஇய துணங்கை (குறுந் : 31 : 2)

கை புணர்ந்திடும் துணங்கை (பெரும் : 234- 235)

போன்றன துணங்கைக் கூத்தின் செய்முறை விளக்கத்தினைப் புலப்படுத்தும் வண்ணம் குறிப்புத் தருகின்றன.

ஆ) ஆடலின் தன்மையினைப் பின்வரும் சான்றுகளால் நிறுவலாம். எ.டு : வெறியாடல்

வேலன் வெறி அயர்களத்து (அகம் : 114 : 2)

என ‘வேலன் வெறியாடல்’ எனும் ஆடற்கலை குறித்து அகநானூறு குறிப்புத் தருகிறது. வெறியாடல் என்ற சொல்லே ஆடலின் வேகத்தினை முதன்மைப்படுத்துவதைக் காணலாம்.

1.2.1 கூத்துகள்

சங்ககாலத்திலும் சங்கம் மருவிய காலத்திலும் கூத்துகள் செழிப்புற்று விளங்கின என்பதை முன்னரே அறிந்தோம். கூத்துகள் குறித்த செய்திகளை இக்காலக் கட்ட இலக்கியங்கள் பெருமளவு தருகின்றன.

இதுபோலவே பெரும்பாணாற்றுப்படை எனும் இலக்கியமும் ‘வள்ளிக்கூத்து’ குறித்த செய்தியினைத் தருகிறது.

எனும் குறுந்தொகைப் பாடல்அடியும் துணங்கைக் கூத்து குறித்துப் பொதுவாகப் பேசுகிறது.

இத்துணங்கைக் கூத்தானது     இசையொலிக்கு ஏற்ப நடத்திக்காட்டப்பெறும்.

என்ற மதுரைக்காஞ்சிப்     பாடல்     அடி இதனைப் புலப்படுத்துவதாய் உள்ளது.

என்ற மதுரைக்காஞ்சிப் பாடல் அடியும்,

என்ற நற்றிணைப் பாடல் அடியும் குரவைக் கூத்தின் செல்வாக்கினைக் குறிப்பிடுகின்றன.

குரவைக் கூத்து நடத்திக்காட்டப் பெற்ற இடம் குறித்த செய்தியும் அறியத்தக்கதாகும். வெண்மணல் பரப்பே குரவைக் கூத்திற்கான இடமாக விரும்பி ஏற்கப்பட்டிருந்த நிலையை,

என்ற ஐங்குறுநூற்றுப் பாடல் அடியும்,

என்ற அகநானூற்றுப் பாடல் அடியும் அறிவிக்கின்றன.

மேலும் தேர்ந்த இசையுடன் இயைந்த குரவைக்கூத்தின் தன்மையும் வளர்ச்சி நோக்கில் குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றே.

என்னும் கலித்தொகைப் பாடல்அடி மேற்குறிப்பிட்ட குரவையின் இசைத்தன்மையையே விளக்குவதைக் காணலாம்.

சிலப்பதிகாரம் ஆய்ச்சியர் குரவை, குன்றக்குரவை ஆகியன குறித்த செய்திகளை விரிவாகத் தருகின்றது.

ஆய்ச்சியர் குரவையில் இராமாயணம், மகாபாரதம் போன்ற கதைகளின் நிகழ்ச்சிகள்     நாட்டிய     நாடக பாணியில் ஆடத்தக்கவாறு அமைந்துள்ள சிறப்பினைக் காணலாம்.

குரவைக் கூத்து நடத்திக் காட்டப்பெற்ற முறைமை குறித்தும் சிலப்பதிகாரம் தெரிவிக்கின்றது. பொதுவாக, கண்ணனை மையப்படுத்திய கதை நிகழ்வாக இது அமையும். ஏழு சுரங்களையும் நடனப் பெண்களாக உருவகப்படுத்தும் நிலை இதில் காணப்படுகிறது. ‘குரல்’ கண்ணன் என்றும், ‘இளி’ பலராமன் என்றும், ‘துத்தம்’ பின்னை என்றும், ஏனைய நரம்புகள் மற்ற நால்வர் என்றும் படைத்து எழுவராகக் குரவைக் கூத்தை ஆடி மகிழ்ந்த நிலை உரையாசிரியர் குறிப்பால் அறிய முடிகிறது.

1.2.3 ஆடல்கள் (ஆட்டங்கள்)

சங்க காலத்திலும் சங்கம் மருவிய காலத்திலும் பல்வகை ஆட்ட வடிவங்கள் தமிழகத்தில் வளம் பெற்றிருந்தமையை முன்னரே அறிந்தோம்.

சிலப்பதிகாரம் பதினொரு வகை ஆடல்களைக் குறிப்பிகிறது. இவைகளை மாதவி இந்திராவிழாவில் பொது மக்களுக்காக (பொதுவியல்) ஆடிக்காட்டினாள். இப்பதினொரு ஆடல்களும் பின்வருமாறு அமைந்தன. அவை, அல்லியம், கொடுகொட்டி, பாண்டரங்கம், துடி, குடையாடல், குடம், பேடியாடல், மரக்காலாடல், மல்லாடல், பாவையாடல், கடயம் ஆகியனவாகும்.

இதனைச் சிலப்பதிகாரம்,

என்று குறிப்பிடுகிறது. இப்பாடல் அடிகளுக்கு உரைதரும் அடியார்க்கு நல்லார் இப்பதினோராடல் குறித்தும் விளக்கம் தருகிறார். அவை பற்றி நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டியது முக்கியமல்லவா? அவைபற்றித் தனித்தனியே காண்போம்.